بریده‌هایی از کتاب در تسلای همسر

وقتی مردم می‌بینند خانهٔ دوستی آتش گرفته، همگان به این فکر می‌افتند که چه کاری از دست‌شان برمی‌آید که در سریع‌ترین زمان ممکن آتش را خاموش نمایند؛ اما هنگامی که درون همان دوست آتش گرفته، مردم به عکس عمل کرده و با خود نفت می‌آورند!

تصور اینکه به دلایل متعددی، نوشته‌های یک نویسنده به مراتب بهتر از حیات اوست، موضوع چندان دشواری نیست زیرا بی‌آنکه قصد ورود به اندیشه‌های مذهبی داشته باشیم، باید گفت که نظر دادن به مراتب آسان‌تر از عمل کردن است.

شادمانی حاصل استفادهٔ صحیح از خرد به منظور دست یافتن به وضعیتی پایدار است، و این یعنی آن که اگر اتفاقا حادثه‌ای مسیر زندگی آدمی را کج کرد این امر نباید چرخشی عظیم در مسیر حرکت ایجاد و یا تمام بنای زندگی آدمی را ویران سازد.

تنها راه جبران ناراحتی ذهن، حفظ سلامتی جسم است.

واقعیت این است که دخترمان به دنیای بدون رنجی رخت بر بسته و این نباید مایهٔ درد و رنج ما باشد. چرا او باید عامل رنج باشد، اگر عاملی برای رنج و آزار وی نباشد؟

وقتی مردم می‌بینند خانهٔ دوستی آتش گرفته، همگان به این فکر می‌افتند که چه کاری از دست‌شان برمی‌آید که در سریع‌ترین زمان ممکن آتش را خاموش نمایند؛ اما هنگامی که درون همان دوست آتش گرفته، مردم به عکس عمل کرده و با خود نفت می‌آورند!

دوران شادی کوتاه بود و به همین سبب نباید مایه اندوه طولانی‌مان شود

همان‌طور که بزرگترین کتابخانه‌ها در حالت بی‌نظمی و آشفتگی حتی به اندازه کتابخانه‌ای کوچک اما منظم، مثمر نیستند، به همان طریق نیز ممکن است شما دانش بسیاری در ذهن خویش انباشته نمایید که به اندازه دانشی به مراتب کمتر که با هدف و جهت خاصی آموخته‌اید، ارزشمند و کارآمد نباشد؛ زیرا تنها با منظم کردن دانسته‌هایتان بواسطه مقایسه هر حقیقت با حقیقت دیگر است که می‌توانید مالک تمام دانش خویش باشید و آن را به کار بندید. حال شما می‌توانید به اختیار خود را وقف مطالعه و آموختن نمایید اما در حقیقت نمی‌توانید خود را وقف تفکر نمایید؛ تفکر می‌بایست همانند آتشی که با کبریتی برافروخته می‌شود، در مغز آدمی شعله ور شده و با علاقه به موضوع تفکر استمرار یابد، علاقه‌ای که می‌تواند علاقه‌ای عینی و یا صرفا ذهنی باشد.

به هنگام مطالعه ذهن بی‌آنکه رغبت و تمایل خاصی داشته باشد تحت اجبار شدیدی برای اندیشیدن قرار می‌گیرد. اما هنگامی که ذهن مستقلا به اندیشیدن می‌پردازد این امر در مسیر تمایل خودش است

این سخن را از ارسطو شنیده‌ام که غضب با فرو رفتن در آب سرد پایان می‌پذیرد، اما این تمام ماجرا نیست: بلکه خشم به هنگام مواجهه با ترس نیز عقب می‌نشیند...

آنچه که موجب شده تا جهان به شکلی تاثرآور مملو از عقول ساده لوح و احمق شود، فقدان دو عامل کاملا مرتبط است: نخست، فقدان شکل گیری آراء که خود معلول فقدان تولید افکار مستقل است.

به قول آناکراسیس، "تنها علتی که یونانی‌ها پول دارند به این علت است که می‌توانند آن را بشمارند"

زیرا کسب لذت زیاد به هنگام حضور فلسفه به معنای اندوه بسیار به هنگام فراق آن است.

مردمی که از تنظیم دیدگاه‌شان با حقایق طفره می‌روند، و می‌خواهند به هر طریقی شده حقایق را با پندارهای غیرطبیعی خویش مطابقت دهند، فلسفه را به معماهای بیهودهٔ بسیاری آلوده‌اند

رایحهٔ عطرهمیشه فرح بخش است اما در عین حال علاجی است بر رفع بوی بد؛ به همین شکل، در یاد نگاه داشتن خاطرات خوب باعث می‌شود تا آدمی را به قطع و یقین در دوران سختی و تعب محافظت نماید، زیرا کسانی که از به یاد آوردن خاطرات خوب نمی‌هراسند هرگز تقدیر را یکسره مسئول تمام اتفاقات بد زندگی‌شان نمی‌دانند.

مردمی که از تنظیم دیدگاه‌شان با حقایق طفره می‌روند، و می‌خواهند به هر طریقی شده حقایق را با پندارهای غیرطبیعی خویش مطابقت دهند، فلسفه را به معماهای بیهودهٔ بسیاری آلوده‌اند

رایحهٔ عطرهمیشه فرح بخش است اما در عین حال علاجی است بر رفع بوی بد؛ به همین شکل، در یاد نگاه داشتن خاطرات خوب باعث می‌شود تا آدمی را به قطع و یقین در دوران سختی و تعب محافظت نماید، زیرا کسانی که از به یاد آوردن خاطرات خوب نمی‌هراسند هرگز تقدیر را یکسره مسئول تمام اتفاقات بد زندگی‌شان نمی‌دانند.

هنگامی که زئوس شهرت را در میان خدایان تقسیم می‌کرد، الههٔ اندوه نیز خواستار آن شد؛ زئوس نیز اجازه داد تا مردم او را بشناسند، اما صرفا مردمی که به ارادهٔ خویش خواهان شناخت او هستند.

شخصی اجازه می‌دهد اندوه به درونش راه یابد، اما بعد از مدتی اندوه به همزادی دائمی و همدمی ساکن بدل می‌شود و پس از آن هر قدر خود شخص هم اراده نماید و بخواهد، اندوه او را رها نخواهد کرد

هنگامی که زئوس شهرت را در میان خدایان تقسیم می‌کرد، الههٔ اندوه نیز خواستار آن شد؛ زئوس نیز اجازه داد تا مردم او را بشناسند، اما صرفا مردمی که به ارادهٔ خویش خواهان شناخت او هستند.