بریده‌هایی از کتاب در تسلای همسر

کسی که عادت به نیکی دارد به آسانی به خویش اجازه نمی‌دهد از نیکی دیگران برخوردار شود

ما کسی را می‌ستاییم- و از او سپاسگزار می‌شویم- که می‌بخشد نه کسی را که نمی‌گیرد.

هنگامی که در تلاش بودم تا دریابم خشم به واقع چگونه آغاز می‌شود، متوجه شدم که هرچند عوامل مختلفی باعث پیدایش آن در افراد مختلف می‌شود، اما تقریبا همیشه یک عامل مشترک وجود دارد و آن این است که افراد عصبانی مورد تحقیر واقع یا نادیده گرفته شده‌اند.

هر آنکس که آتش را شعله‌ورتر نسازد آن را خاموش می‌کند

ندای الهی نیز این تعصب را یادآوری می‌نماید"بیش از آنچه شایسته است عاقل مباش، بلکه به اعتدال عاقل باش. "

اینکه چیزهای که فی نفسه خوب و زیبا هستند به محض اینکه دست ما به آن‌ها می‌رسد، فاسد و تباه می‌شوند، اندیشه‌ای است که ذهن ما را بسیار تحت تاثیر قرار می‌دهد. ما حتی قادریم فضیلت را بواسطه اعمال خود و وابستگی شدید و تعصبات‌مان به تباهی بکشانیم.

آنکس که از بیشترین کاستی در انجام تکالیف زندگی خود برخوردار است، اگر درباره خطاها و عقب ماندگی‌های خویش به دیگران هشدار می‌دهد، در پی کفاره‌ای برای خبط‌های خود است، و با سودمند دانستن نصایح خویش به واقع الگوی ناقص زندگی خویش را شایع می‌نماید.

این سنت دیرینه پادشاهان است که خویش را در باغ‌ها و کاخ‌ها پنهان می‌نمودند و از مصاحبت با مردم حذر داشتند و تنها بواسطه اوامرشان بر شهروندان مکشوف می‌گردیدند. این شیوه برای نویسنده بهتر است تا آنکس که حکومت می‌نماید؛ زیرا همان‌گونه که مردم به حکومت شخصی که همانند ایشان نابخرد و ناتوان باشد تن در نمی‌دهند، اندیشه چنین فردی را نیز نخواهند پذیرفت.

آن دسته افرادی که ظاهری مذهبی و یا نشانه‌هایی از نبوغ دارند، نزدیک است که به فریب و اغوای نویسندگان گرفتار شوند؛ حبابی که در برابر ایشان برق می‌زند، با کوچکترین تماسی می‌ترکد؛ آنگاه که بخواهند شبح کمال را در آغوش درکشند، محو و ناپدید خواهد شد.

در واقع اکثر افراد تمایل دارند- حتی اگر مد نظرشان نباشد اما در قلب خود این احساس را دارند- که کمترین زمان ممکن را صرف تفکر نمایند، زیرا تفکر برای ایشان سخت و کسالت بار است.

شاعر، خیالی مملو از تصاویر زندگی، شخصیت و موقعیت آدمی فراهم آورده و تمام آن‌ها را به تحرک وا می‌دارد و سپس به خواننده اجازه می‌دهد تا جایی که قوای ذهنی‌اش یاری می‌کند از این تصاویر، مفاهیم خاص خود را برداشت نماید. به همین علت است که او قادر است آدم‌هایی با استعدادهای ذهنی کاملا متفاوتی، از احمق‌ترین آدم‌ها تا فرزانه‌ترین آن‌ها را، جذب خود نماید. اما اندیشمند نه نفس زندگی بلکه اندیشه‌های غایی که خود وی از آن استنتاج نموده را عرضه می‌نماید و از خواننده می‌خواهد که با دقت بسیار و دقیقا همانند خود وی بدان‌ها بنگرد. به همین علت نیز طیف مخاطبان او بسیار محدود است. لذا شاعر را می‌توان به کسی که گل عرضه می‌کند و اندیشمند را به کسی که عطر می‌فروشد، تشبیه نمود.

دو نیاز اصلی برای تفکر فلسفی عبارتند از: نخست، بهره‌مندی از شجاعت در طرح سوال؛ و دوم، دست یافتن به هر امر بدیهی و قابل درک و توجه به آن به عنوان یک مسئله.

علت آن که کمتر می‌تواند در دیگران تحولی ایجاد کنند به این دلیل است که خود هنوز تغییر نکرده‌اند.

"کاینئوس"، که دعایش برای تغییر جنسیت از زن به مرد پذیرفته شد، خود متوجه تغییر جنسیت خویش نشد

وقتی مردم می‌بینند خانهٔ دوستی آتش گرفته، همگان به این فکر می‌افتند که چه کاری از دست‌شان برمی‌آید که در سریع‌ترین زمان ممکن آتش را خاموش نمایند؛ اما هنگامی که درون همان دوست آتش گرفته، مردم به عکس عمل کرده و با خود نفت می‌آورند!

هنگامی که زئوس شهرت را در میان خدایان تقسیم می‌کرد، الههٔ اندوه نیز خواستار آن شد؛ زئوس نیز اجازه داد تا مردم او را بشناسند، اما صرفا مردمی که به ارادهٔ خویش خواهان شناخت او هستند. یقینا آن چه ابتدای امر روی می‌دهد از این قرار است: شخصی اجازه می‌دهد اندوه به درونش راه یابد، اما بعد از مدتی اندوه به همزادی دائمی و همدمی ساکن بدل می‌شود و پس از آن هر قدر خود شخص هم اراده نماید و بخواهد، اندوه او را رها نخواهد کرد.

به عنوان مثال رفتار آنتیگونوس با سربازهایش که در نزدیک چادرش مشغول بدگویی از او بودند، غافل از این که او حرف‌های‌شان را می‌شنود. وی در حالی که سربازانش را از کنار چادر می‌راند، گفت: "اوه عزیزان من، نمی‌شود بروید جایی دورتر بدگویی مرا بکنید؟"

شاعر، خیالی مملو از تصاویر زندگی، شخصیت و موقعیت آدمی فراهم آورده و تمام آن‌ها را به تحرک وا می‌دارد و سپس به خواننده اجازه می‌دهد تا جایی که قوای ذهنی‌اش یاری می‌کند از این تصاویر، مفاهیم خاص خود را برداشت نماید. به همین علت است که او قادر است آدم‌هایی با استعدادهای ذهنی کاملا متفاوتی، از احمق‌ترین آدم‌ها تا فرزانه‌ترین آن‌ها را، جذب خود نماید. اما اندیشمند نه نفس زندگی بلکه اندیشه‌های غایی که خود وی از آن استنتاج نموده را عرضه می‌نماید و از خواننده می‌خواهد که با دقت بسیار و دقیقا همانند خود وی بدان‌ها بنگرد. به همین علت نیز طیف مخاطبان او بسیار محدود است. لذا شاعر را می‌توان به کسی که گل عرضه می‌کند و اندیشمند را به کسی که عطر می‌فروشد، تشبیه نمود.

دو نیاز اصلی برای تفکر فلسفی عبارتند از: نخست، بهره‌مندی از شجاعت در طرح سوال؛ و دوم، دست یافتن به هر امر بدیهی و قابل درک و توجه به آن به عنوان یک مسئله.

آنچه که به شکل کاملا موثری مانع از کشف حقیقت شده است نه نمایش اشتباه امور که موجب انحراف از مسیر صحیح می‌شود و نه ضعف قدرت استدلال، بلکه پیش داوری و مسلم فرض نمودن عقیده‌ای خاص است که موانع کاذبی در ابتدای مسیر حقیقت قرار داده و همچون باد مخالفی، کشتی آدمی را از هدف خویش دور ساخته و بادبان و سکان را بی‌اثر می‌نماید.