بریده‌هایی از کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟

نماز برای چیست؟ برای اینکه حال تو را بگیرد. برای اینکه یک‌دفعه‌ای وسط کار و بارت، تو را از این کار و بار دربیاورد، و بلند شوی و بگویی «الله‌اکبر».

از امام صادق (ع) پرسیدند: «چرا زناکار را کافر نمی‌دانید، امّا کسی که نماز را ترک کند، کافر می‌دانید؟» حضرت فرمودند: «زیرا زناکار و شبیه او، این کار را به دلیل شهوتش انجام داده که بر او غلبه کرده است ولی تارک الصلاه نماز را ترک نکرده مگر به خاطر خوار شمردن آن، زیرا شما زنا کاری را نمی‌یابی که سراغ این کار رفته باشد مگر اینکه به خاطر لذتی که در آن وجود داشته سراغ آن رفته است ولی کسی که نماز را ترک می‌کند هیچ لذتی در ترک نماز نمی‌یابد و زمانی که لذت نفی شود، خوار شمردن واقع می‌شود و زمانی که خوار شمردن باشد، کفر هم هست»

ما بیشتر نیاز به عمل‌کردن به دانسته‌هایمان داریم تا دانستن چیزهای جدید.

رسول گرامی اسلام (ص) می‌فرماید: «انسان مؤمن تا هنگامی که نمازهای پنجگانه‌اش را سر وقت می‌خواند، شیطان از او می‌ترسد (و نمی‌تواند او را وسوسه کند) اما زمانی که نمازش را ضایع کرد (و اول وقت نخواند) بر او جرأت پیدا می‌کند و او را در گناهان بزرگ وارد می‌کند.»

در اینجا خوب است از یک خواستگاری که احتمالاً در بیست سال دیگر اتفاق می‌افتد برایتان گزارش بدهم! جوان‌هایی که قصد ازدواج دارند، زودتر ازدواج کنند که در آینده ازدواج سخت خواهد شد! بیست سال دیگر ان‌شاءالله همه یا اکثر مردم، مذهبی می‌شوند و پیشرفت زیادی در فهم دین پیدا می‌کنند. در چنین زمانه‌ای، یک آقای جوان که نمی‌خواسته با یک خانوادۀ مذهبی وصلت کند، رفته و یک خانوادۀ کمی تا قسمتی غیر مذهبی پیدا کرده است تا از دختر آن خانواده خواستگاری کند. پیش خودش گفته: «بگذار راحت باشیم. جایی برویم که چپ و راست به ما گیر ندهند.»

اثر دیگر نماز مؤدبانه این است که رابطۀ تو را با خودت تنظیم می‌کند، نماز مؤدبانه آدمِ با اراده و مستقل می‌سازد؛ آدمی که روی پای خودش می‌ایستد، آدمی که می‌شود رویش حساب کرد. آدم با اراده و مستقل یک جاهایی برای خودش برنامه دارد و علیه هوای نفس خودش اقدام می‌کند. این آدم اولاً مستقل است، ثانیاً روی محبتش می‌شود حساب کرد، ثالثاً روی عقلش هم می‌شود حساب کرد.

گو مؤذن برکشد فریاد را تیشه‌ای ده تیشه‌ای فرهاد را این دل قاسی چو کوهی سنگ شد در فراقت در هزاران رنگ شد این اذان است یا صدای پای یار؟ این نسیم است یا نوای جویبار؟ پر کنید از گوشه‌هایش گوشتان تا کند با نغمه‌ای مدهوشتان گر نوایش بر لب داود بود از سماعش عالمی نابود بود

امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «بدان که تمام اعمالت تابعی از نمازت است (سایر اعمالت به نسبت قبولی نمازت ارزش پیدا می‌کند) پس کسی که نماز خود را ضایع کند، سایر اعمال خود را ضایع‌تر خواهد کرد.»

«شما به عمل به آنچه می‌دانید محتاج‌ترید تا به دانستن آنچه که نمی‌دانید.»

راه نمازخوان کردن بی‌نمازها اساساً مهم‌ترین دلیل حقانیت یک مؤمن این است که دیگران ببینند او چقدر از ایمانی که دارد در تقویت احساس خوشبختی خودش بهره برده است و دین و ایمان او چقدر توانسته او را شاد و سرزنده نگه دارد. این سرزندگی و نشاط مهم‌ترین عامل جذب دیگران به ایمان شماست. و الا مردم می‌گویند ادعاهای دین شما در تأمین سعادت همه‌جانبۀ انسان، دروغین است و به همین دلیل به آن گرایش پیدا نمی‌کنند و از جهتی حق هم خواهند داشت.

از اهمیت خود نماز شروع می‌کنیم؛ اهمیت اصل عبادت هم روشن می‌شود.

نماز محور تمامی عبادات و حتی طاعات است به حدی که فرموده‌اند: «اگر نماز بنده‌ای قبول شود، اعمال دیگر او نیز قبول می‌شود و اگر نمازش پذیرفته نشود، اعمال دیگر او نیز پذیرفته نخواهد شد»

عبادت به معنای خاص کلمه یعنی از همۀ کارها دست برداری و جلوی خدا، هر طور که او گفت بایستی، به فکر او باشی، به ذکر او مشغول باشی و تمام حرکاتت در اختیار اوامر او باشد. عبادت به معنای خاص کلمه یعنی نماز.

عبادت شارژ روح برای قدرت و نشاط بهتر پیدا کردن است.

امیرالمؤمنین علی (ع) فرمودند: «شما به عمل به آنچه می‌دانید محتاج‌ترید تا به دانستن آنچه که نمی‌دانید.»

عبادت شارژ روح برای قدرت و نشاط بهتر پیدا کردن است. طبیعتاً با عبادت، زندگی و بندگی شیرین‌تر خواهد شد و انسان پس از یک عبادت خوب مانند کودکی که به قدر کافی از آغوش مادر آرامش گرفته است

همچنین از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است: «به یهودیان و مسیحیان سلام دهید، اما به یهودیان امت من سلام ندهید.» گفتند: «یهودیان امت شما چه کسانی هستند؟» فرمود: «کسانی که نماز نمی‌خوانند.»

«نماز از شرایع دین است و خوشنودی خداوند در آن است و آن شیوه پیامبران است، و برای نمازگزار است: محبّت فرشتگان و هدایت و ایمان و نور معرفت و برکت در روزی و راحتی در بدن و دوری شیطان و اسلحه‌ای علیه کافران و اجابت دعا و قبولی اعمال، و آن توشه مؤمن از دنیا به آخرت است و نماز میان او و فرشته مرگ شفیع می‌شود و باعث انس در قبر است و بستری برای اوست؛ سُئِلَ النَّبِی ص عَنِ الصَّلَاةِ فَقَالَ ع الصَّلَاةُ مِنْ شَرَائِعِ الدِّینِ وَ فِیهَا مَرْضَاةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِی مِنْهَاجُ الْأَنْبِیاءِ وَ

«نماز از شرایع دین است و خوشنودی خداوند در آن است و آن شیوه پیامبران است، و برای نمازگزار است: محبّت فرشتگان و هدایت و ایمان و نور معرفت و برکت در روزی و راحتی در بدن و دوری شیطان و اسلحه‌ای علیه کافران و اجابت دعا و قبولی اعمال، و آن توشه مؤمن از دنیا به آخرت است و نماز میان او و فرشته مرگ شفیع می‌شود و باعث انس در قبر است و بستری برای اوست؛ سُئِلَ النَّبِی ص عَنِ الصَّلَاةِ فَقَالَ ع الصَّلَاةُ مِنْ شَرَائِعِ الدِّینِ وَ فِیهَا مَرْضَاةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِی مِنْهَاجُ الْأَنْبِیاءِ وَ

گو مؤذن برکشد فریاد را تیشه‌ای ده تیشه‌ای فرهاد را این دل قاسی چو کوهی سنگ شد در فراقت در هزاران رنگ شد این اذان است یا صدای پای یار؟ این نسیم است یا نوای جویبار؟ پر کنید از گوشه‌هایش گوشتان تا کند با نغمه‌ای مدهوشتان گر نوایش بر لب داود بود از سماعش عالمی نابود بود