بریده‌هایی از کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟

اینکه انسان برای نماز شب بلند شود، و تنهایی درِ خانۀ پروردگارش برود، خیلی قشنگ و لذت‌بخش است.

دوستان من! اگر می‌خواهید در نماز خواندن خودتان، یک پله جلوتر هم بروید و می‌خواهید نمازهایتان بهتر شود، گاهی نماز شب بخوانید.

امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: «مبادا کارهای دنیا شما را از نماز خواندن در وقتش باز دارد، که خداوند گروه‌هایی را به خاطر بی‌اعتنایی به وقت نماز نکوهش کرده، و فرموده: "وای بر آن نمازگزاران که از نمازشان غافلند" یعنی آنهایی که نسبت به وقت‌های نماز غفلت می‌ورزند و آن را سبک می‌شمارند.»

پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: «جُعِلَ قُرَّۀُ عَینِی فِی الصَّلَاة؛ نور چشم من نماز است.»

امام باقر (ع) فرمود: «مَنْ کسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْیاهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَکسَل؛ هرکس در امور زندگی‌اش بی‌حال باشد و سرزنده نباشد در امور اخروی و معنوی‌اش بی‌حال‌تر و کسل‌تر است»

ما آدم‌ها نیاز اصلی‌مان به خود خداوند است، نه اینکه نیاز اصلی ما به نعماتی باشد که می‌خواهیم از او بگیریم.

آیا خدای متعال نفرموده است: «و هنگامی که بندگان من، از تو درباره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم، دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم، پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (بقره/۱۸۶)»

طبق آماری که در یکی از دانشگاه‌ها گرفته شده بود، اغلب دختر خانم‌هایی که از حجاب محکم خودشان دست برداشته‌اند و به جای چادر، حجاب ضعیف‌تری را انتخاب کرده‌اند، از ترس تمسخر دیگران این کار را کرده‌اند. آخر تو به تمسخر دیگران چه کار داری؟ مستقل باش! محکم باش! روی پای خودت بایست!

خوشا آنان که دائم در نمازند

کافی است سر نماز مشکلت را فراموش کنی.

حالا می‌دانید این کفشدار حرم خدا کیست؟ کفشدار حرم خدا که هنگام نماز مشکلاتمان را به او می‌دهیم، به غیر از خود خداوند متعال چه کسی می‌تواند باشد؟ خدا به ما می‌گوید: «بندۀ من اگر مشکلی داری و اگر گرفتار هستی، لااقل در این چند دقیقه‌ای که سر نماز هستی، مشکل و گرفتاری خودت را به من بسپار، مطمئن باش خرابش نمی‌کنم. اوضاعت بدتر نمی‌شود، نترس!»

کفشداران عزیز و بزرگواری که در زیارت‌گاه‌ها هستند هیچ‌وقت کفش شما را واکس نمی‌زنند، اما وقتی کفشت را به کفشدار حرم خدا بدهی، اگر یک گوشه‌اش هم پاره باشد، اگر یک گوشۀ زندگیت هم نقصی داشته باشد، آن را برایت می‌دوزد، واکس هم می‌زند. بعد از نماز که می‌آیی می‌گویی «بَه‌بَه! کفشم تمیز شده است.»

مشکلات دنیا را عین کفش از خودت جدا کن، بده به کفشدار، و تکبیر نمازت را بگو. نمازت را با خیال راحت بخوان. نترس! او کفشت را نگه می‌دارد. اتفاقاً این کفش‌هایت (تعلقات، مشکلات و گرفتاری‌هایت) آن‌قدر بی‌ارزش است که کسی آنها را نخواهد بُرد. خیالت راحت باشد، بعد از نماز بیا کفش‌هایت را بگیر و برو!

حرم خدا نماز است

ادب را از رئیس تمام باادب‌های عالم اباالفضل العباس قمر بنی‌هاشم (ع) یاد بگیرید. آن‌قدر مؤدب بود که هر موقع به برادرش اباعبدالله (ع) می‌رسید، نمی‌گفت: «برادر!» بلکه حضرت را این‌گونه خطاب می‌کرد: «سیدی و مولای! آقای من!» همیشه عاشق‌ها، باادب بوده‌اند.

نگو اذان برای همه است. هر کسی باید فکر کند که اذان برای او گفته می‌شود.

کافی است موقع اذان کارهایت را رها کنی و برای نماز بلند شوی، همین سبب می‌شود بدی‌هایت یکی‌یکی از بین بروند.

«یا مَنْ لا یشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ» ای خدایی که هزاران نفر با تو سخن می‌گویند اما تو آن‌طور مشغول نمی‌شوی که نتوانی به بقیه بندگانت توجه کنی.

امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: «إِنَّ الْعَاقِلَ یتَّعِظُ بِالْآدَابِ، وَ الْبَهَائِمَ لَا تَتَّعِظُ إِلَّا بِالضَّرْب؛ عاقل با اندرز و آداب پند می‌گیرد، ولی چهارپایان ادب نمی‌شوند مگر با چوب»

محبّت فقط در دلی پیدا می‌شود که علیه خودش قیام کرده باشد.