بریده‌هایی از کتاب پل‌های مدیسن کانتی

من زنده‌ام اما قلبم را دفن کرده‌ام. این بهترین توصیفی است که می‌توانم بکنم. قبل از تو چند زن در زندگی‌ام بودند، اما بعد از تو هیچ. نه اینکه به عمد خود را متعهد به تجرد کنم، بلکه دیگر علاقه‌مند نبودم.

بعد از بیست و دو سال هنوز او را می‌دید که در آن عصر تابستان از وانتش پیاده شد تا راهش را بیابد، هری را می‌دید که در جادهٔ خاکی بالا و پائین می‌رفت و رابرت کین‌کید را می‌دید که روی رکاب ایستاده بود و به پشت سر نگاه می‌کرد.

او به من گفت ما دیگر دو موجود جدا از هم نیستیم. ما تبدیل به موجود سومی شده‌ایم که متشکل از هر دوی ماست. دیگر هیچ یک از ما مستقل از آن موجود وجود نداریم.

رؤیاهای قدیمی رؤیاهای خوبی بودند. به واقعیت در نیامدند، اما به هر حال خوشحالم که داشتمشان

«تو از جنس همان چیزی هستی که به وجود می‌آوری».

«در این جهان پرتناقض، چنین اطمینانی تنها یک بار به سراغ انسان می‌آید و بس، حتی اگر هزار بار زندگی کنی».

رؤیاهای قدیمی رؤیاهای خوبی بودند. به واقعیت در نیامدند، اما به هر حال خوشحالم که داشتمشان.

فرانچسکا تصور می‌کرد اینها برای رابرت کین‌کید حرف‌های روزمره است. اما برای او، ادبیات محض بود. در مدیسن‌کانتی مردم این جوری حرف نمی‌زدند، دربارهٔ این چیزها حرف نمی‌زدند. حرف‌ها دربارهٔ آب و هوا، قیمت مزرعه، نوزادها، مراسم عزاداری، برنامه‌های دولت و تیم‌های ورزشی بود. آنها از هنر و رؤیا حرف نمی‌زدند. از واقعیت‌هایی که صدای موسیقی را بریده و رؤیا را در جعبه محبوس کرده بود، حرف نمی‌زدند.

جاده جای عجیبی است. داشتم به راه خود می‌رفتم سرم را بلند کردم و دیدم تو آنجایی.

بازار بیشتر از هر چیز دیگر ذوق هنری را در آدم می‌کشد. بازار برای اغلب مردم دنیای امن و بی‌خطری است.

در این جهان پر تناقض، چنین اطمینانی تنها یک بار به سراغ انسان می‌آید و بس، حتی اگر هزار بار زندگی کنی».

در صدای خودش نوای چیزی را شنید، که دلش را به شور می‌انداخت. نوای خنده‌های سبک‌سرانه در کافه‌های ناپل بود.

جاده جای عجیبی است. داشتم به راه خود می‌رفتم سرم را بلند کردم و دیدم تو آنجایی.

تحلیل کردن، تمامیت‌ها را خراب می‌کند. بعضی چیزها، چیزهای سحرآمیز، باید به صورت یک تمامیت باقی بمانند. اگر به جزئیاتشان نگاه کنی، از بین می‌روند».

رؤیاهای قدیمی رؤیاهای خوبی بودند. به واقعیت در نیامدند، اما به هر حال خوشحالم که داشتمشان. درست نمی‌دانم معنی این حرف چیست، اما در جایی آن را به کار خواهم زد. بنابراین فکر می‌کنم احساس شما را درک کنم».

یک بار یک غاز کانادایی دیدم که جفتش به دست شکارچی‌ها کشته شد. می‌دانی، غازها همهٔ عمر فقط یک جفت انتخاب می‌کنند. غاز نر روزها و روزها دریاچه را دور می‌زد. آخرین باری که دیدمش، تنها روی آب شنا می‌کرد و هنوز دنبال جفتش می‌گشت. گمان می‌کنم چنین تشبیه و قیاسی برای امتحان ادبیات خوب باشد، اما دقیقاً وصف حال من است.

«تحلیل کردن، تمامیت‌ها را خراب می‌کند. بعضی چیزها، چیزهای سحرآمیز، باید به صورت یک تمامیت باقی بمانند. اگر به جزئیاتشان نگاه کنی، از بین می‌روند».

مدت‌ها پیش از آن که انسان شوم، یک زوبین بودم

«در این جهان پرتناقض، چنین اطمینانی تنها یک بار به سراغ انسان می‌آید و بس، حتی اگر هزار بار زندگی کنی»

از سازم صدایی درآوردم که پیش از آن هرگز نشنیده بودم. کاری کردم که سازم به ازای همهٔ آن کیلومترها و سال‌ها که آن دو را از هم جدا کرده بود، شیون کند.