بریده‌هایی از کتاب فیض بوک

«به می سجاده رنگین کن، گرت پیر مغان گوید» تخصّص دارد او حتماً در این جنس از مسائل‌ها

«الا یا ایها السّاقی! ادرکأساً و ناولها» از آن می‌ها که قطعاً می‌برد رنگ غم از دل‌ها از آن می‌ها که شرعاً هم ندارد هیچ اشکالی! به ضرس قاطع و فتوای توضیح المسائل‌ها نه از آن می که آدم گاه می‌بیند، زبانم لال ظروف خالی‌اش افتاده بر شن‌های ساحل‌ها از آن می‌ها که از دل می‌برد هول خماری را و در حال من و تو می‌کند ایجاد حوِّل‌ها

گنج هم بی‌رنج و بی‌زحمت نمی‌آید به دست تا به گنجی می‌رسیدی، مار پیدا می‌شده

گنج هم بی‌رنج و بی‌زحمت نمی‌آید به دست تا به گنجی می‌رسیدی، مار پیدا می‌شده

من از اهالی بالای شهر تهرانم چقدر فاصله دارد از انقلاب این‌جا!

می‌خواستم از شوش بگویم دو سه بیتی گفتند صلاح است که از کن بنویسم گفتند که از نان گران بگذرم امّا بد نیست ز ارزانی ارزن بنویسم موضوع زیاد است چرا من نتوانم از بستنی کاله و میهن بنویسم!؟ چون گردن ما ربط ندارد به کلُفتی دربارۀ باریکی گردن بنویسم

خط تهران به مَشَد سوار شدی با بغلی‌ت گپ بزن تا گرمسار و دیگه تا مشد نزن

از بالا تا پایین اد کردی همه فرندارو بالا غیرتاً دیگه دست به کلید اَد نزن!

در مترو و در داخل ون، بین زن و مرد انگار جدا نیست، اگر چند جدا هست

هر بار به عذری نرسید از تو پیامی! «تی پاکس» چه‌کاره‌ست، اگر باد صبا هست؟

از حیث ادای صدقه هیچ غمی نیست از بس‌که سر راه تو انواع گدا هست

«در خانۀ ما رونق اگر نیست، صفا هست» اما کسی از بنده نپرسیده چرا هست!

حرف بزن، فحش بده، هرچه دلت خواست بگو! مشت و لگد عزیز من! کار سخن نمی‌کند

هی می‌گن چیزی نگین، دشمنا وقتی بدونن... خُب بدونن! مثلاً چی پیش میاد!؟ ها؟ چی می‌شه؟

جایی که یک شبه تیرآهن بشه شمش طلا خیلی آسونه بفهمی که مطلّا چی می‌شه

دنیامون آخرت یزید و شمر و خولیه این‌جا وضع‌مون درامه، بریم اون‌جا چی می‌شه!

تازه قیمتا پایینه! بره بالا چی می‌شه!؟ شب می‌خوابی، نمی‌دونی صبح فردا چی می‌شه دهِ برج‌مون تفاوت نداره با تهِ برج! سرش این‌جوری باشه، تهِ معمّا چی می‌شه دخل و خرج ما یه جور حکایت این مَثَله یه قاشق ماستو بریزی توی دریا چی می‌شه؟

بچّه رو وقتی می‌بوسید، اگه آروم نبوسید صورتش خیس می‌شه، بهتر که بگم ماچی می‌شه

امّا بعضیا فقط کرن، کر مصلحتی! چیزایی رو می‌شنون که واسه‌شون ثمر داره

روزی سه ساعت در این شهر، مجبورم آواره باشم چون دفتر طنز، مترو تا شهر زیبا ندارد گفتم به «تهرانِ امروز» ماهانه‌ام را بیفزا خندید و گفت ای برادر! باشد... ولی جا ندارد!