بریده‌هایی از کتاب بیلی

این چیزی بود که در راه برگشت به آن فکر می‌کردم. اینکه من باید مادر خودم باشم. حداقل برای یک روز در زندگی‌ام. اینکه باید برای خودم کاری بکنم که مادرم باید برایم انجام می‌داد.

در طول روز قربان صدقه‌ات می‌روند اما حتی زمانی که می‌خواهند از روی تو رد شوند حاضر نیستند گل کفش‌هایشان را پاک کنند

آه، بله، کمی معرفت داشته باش، قدرنشناس. زمانی که خدا به خاطر تو آسمانش را چراغانی می‌کند، باید دست از گریه و زاری برداری.

هیچ‌کس برای من اهمیتی ندارد...من فقط افرادی را دوست دارم که دوست دارم! و سگم را.

ما دیگر هیچ حرفی به هم نزدیم، اما در آن لحظه به‌خوبی می‌دانستیم که چه اتفاقی خواهد افتاد. نوشیدنی‌هایمان را تمام کردیم انگار که هیچ اتفاق مهمی نیست، اما می‌دانستیم. می‌دانستیم و هرکدام می‌دانستیم که دیگری هم می‌داند. می‌دانستیم که این آخرین شانس ما است و ما انتقام‌مان را از تمام آن سال‌های تنهایی میان تمام هرزه‌ها و اراذل دنیا می‌گرفتیم. بله، هیچ نگفتیم و از پنجره به بیرون نگاه کردیم تا فشار عصبی را کم کنیم، اما می‌دانستیم. می‌دانستیم که حقیقت دارد و ما هم زیبا هستیم.

عشق ویرانگر است در غیر این صورت عشق نیست. چون، نباید با عشق شوخی کرد. همین و بس!

تمام مردها دروغ‌گو هستند؛ هوس‌باز، وراج، فریبکار، ریاکار؛ مغرور یا بزدل؛ آدم‌های پست‌فطرتِ شهوت باز و حقیر؛ تمام زنان خائن، بی‌ارزش، دروغ‌گو، بی‌ملاحظه و منحرف هستند؛ و تمام دنیا مثل یک فاضلاب بزرگ است که هرچقدر دست‌وپا بزنی بازهم از روی تپه‌های کثیفش لیز می‌خوری و به‌جای اولت بازمی‌گردی؛ اما در دنیا چیزی برجسته و مقدس وجود دارد، آن‌هم یکی شدن دو موجود ناقص و بسیار بد است... ما همیشه با عشق فریب می‌خوریم، زخمی می‌شویم و گاهی غم بر وجودمان چیره می‌شود، اما بازهم عشق می‌ورزیم؛ و زمانی که با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنیم، به گذشته نگاه می‌کنیم و به خودمان می‌گوییم: من بارها زجر کشیدم؛ گاهی اشتباه کردم، اما همیشه عشق ورزیدم.

«خواهر عزیزم راهبه‌ها آنچه می‌دانند را به تو آموخته‌اند؛ اما باور کن این تمام آنچه تو خواهی فهمید نیست؛ تو بدون عاشق شدن نخواهی مرد.»

بله، تمام مردها رذل هستند و بله، تمام زن‌ها هرزه هستند، اما اتفاقی که بین یک آدم رذل و یک هرزه که عاشق هم هستند، می‌افتد، زیباترین اتفاق دنیاست.»

توضیح می‌دهد که بله، تمام مردها رذل هستند و بله، تمام زن‌ها هرزه هستند، اما اتفاقی که بین یک آدم رذل و یک هرزه که عاشق هم هستند، می‌افتد، زیباترین اتفاق دنیاست.»

چون مطمئناً ما هم ستاره‌ای داشتیم. متأسفانه شاید هرکدام یک ستاره نداشتیم اما حداقل یک ستاره مشترک که داشتیم، مگر نه؟ یک نور شبانه تا باهم سهیم شویم. بله، یک لامپ کوچک که روزی که باهم آشنا شدیم آن را یافتیم و در تمام سال‌های خوب و بد، راهنمای راهمان بود.

بیلی: دوست نداری از صمیم قلب بگویی «و تو راجع به عشق چه می‌دانی، تویی که شلوارت به خاطر زانو زدن و التماس در برابر معشوقه‌هایت کهنه‌شده است؟» فرنک (با لبخند): نه... بیلی: نمی‌خواهی به تمام دنیا فریاد بزنی: «من دوست دارم عشق بورزم اما دوست ندارم عذاب بکشم! من دوست دارم به یک عشق ابدی عشق بورزم!» فرنک (با صدای بلند می‌خندد): نه.

داشتن دوست‌پسر حتی از گرفتن نمره‌های خوب هم چشمگیرتر بود.

با عشق شوخی نکن. با عشق شوخی نکن. با عشق شوخی نکن. آه...چقدر تکرار این عنوان را دوست دارم...

دنیایی که در آن‌همه به یک روش خودکشی می‌کنند: آهسته خودسوزی می‌کنند و ضعیف‌ترین‌ها را هم پاسوز خود می‌کنند.

ببینید، دخترهای کوچک، من را در وانت قدیمی و درب‌وداغانم که پر از گل است ببینید. من گواه این هستم که می‌توانید روزی صاحب یک زندگی شوید...

دنیا مثل یک فاضلاب بزرگ است که هرچقدر دست‌وپا بزنی بازهم از روی تپه‌های کثیفش لیز می‌خوری و به‌جای اولت بازمی‌گردی

هیچ‌کس برای من اهمیتی ندارد...من فقط افرادی را دوست دارم که دوست دارم!

از زمانی که به دنیا آمده بودم، هرکجا که می‌رفتم، اوضاع را به هم می‌ریختم. هرکجا که می‌رفتم، هر کاری که می‌کردم، هرچقدر که تلاش می‌کردم، بازهم مزاحم کسی بودم و با یک سیلی تنبیه می‌شدم.

می‌توانیم این روزها را به خاطر بیاوریم و به خودمان بگوییم: این من بودم که عذاب می‌کشید نه موجودی که حاصل ترس‌ها و اضطراب‌هایی است که یک عوضی نادان در وجودم ایجاد کرده بود...»