بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.

همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.

دایانا یعنی زیبا و ارزشمند، مثل زر سرخ.

فقط زمان می‌تونه نشون بده احساسات ما چقدر واقعی هستن.

لبخند کوچکی بر لبانم می‌نشیند. دستم را روی قلبم می‌گذارم و چشمانم را می‌بندم. همهٔ افکارم کنار می‌روند. تمام ذهنم تنها با یک جمله پر می‌شود: ـ میشه ملکهٔ من باشی؟

این مردم مدت‌هاست که در انتظار پادشاه بزرگی هستن. کوروش پادشاهی بود که اشتباه داشت اما با تمام این اشتباهات در تاریخ بزرگ شد. بزرگ شد، چون بزرگ بود. شما هم باید کوروش دیگه‌ای باشید. شاهزاده پاسخی نمی‌دهد. ادامه می‌دهم: ـ حتی بزرگ‌تر و دوست‌داشتنی‌تر.

ـ دایانا یعنی چی؟ ـ می‌دونم به نظر عجیب میاد اما یک اسم ایرانیه. به معنی زیبا و ارزشمند مثل زر سرخ. ـ و نایاب! این رو هم باید به اسمت اضافه کنی. ـ کمیاب درست‌تره. زرِ سرخ هست اما کم هست.

این‌ها همه خرافاته. ـ نه بانو. خرافات نیست. افسانه است. ـ افسانه دقیقاً همون خرافاته در قالب داستان. افسانه‌ها حقیقت ندارن. ـ حقیقت ندارن اما همیشه از روی واقعیت ساخته میشن. باید افسانه‌ها رو بشنویم و درس بگیریم.

در اوستا نگاه پاک بر پوشش اولویت داره. همهٔ ما، زن و مرد، ابتدا به نگاه پاک توصیه شدیم و بعد به رعایت محدودیت‌های پوشش.  ـ درسته اما نمی‌تونیم توقع داشته باشیم همه رعایت کنن.

می‌دونی دیبا، اهمیت جملات فقط به مفهوم‌شون نیست. بستگی داره که چه کسی چنین جمله‌ای رو میگه. وقتی از کسی توقع شنیدن حرفی رو نداری و بعد اون رو می‌شنوی، طبیعیه که خوشحال بشی.

زن مثل آبه و مرد مثل آتش. اگر آب و آتش در کنار هم قرار بگیرن، همدیگه رو نابود می‌کنن. یا باید با فاصله از هم باشن و یا با هم آمیخته بشن. می‌فهمی چی میگم؟ کمی جابه‌جا می‌شوم. می‌خواهم مطمئن شوم که با من صحبت می‌کند. نگاهش را از چهره‌ام برنمی‌دارد. آب دهانم را قورت می‌دهم. با لحنی جدی ادامه می‌دهد: ـ هر حالت دیگه‌ای، هر دوشون رو به نابودی می‌کشه. هم آب رو، و هم آتش رو. ـ صدایش را پایین می‌آورد. ـ هر دو نابود میشن.

در کتابی خوندم که چشم‌ها دریچهٔ روحن.

اما همیشه نمی‌توان تسلیم عقل و منطق شد. گاهی باید به احساس اجازهٔ پیروزی داد. به خصوص زمانی که فرصتی برای فکر کردن نیست.

این مردم سختی‌های زیادی کشیدن. ما نمی‌تونیم درد و غم‌شون رو درک کنیم. فقط می‌تونیم بهشون محبت کنیم و بعد ببینیم که اون‌ها چقدر می‌تونن مهربان و سخاوتمند باشن

در اوستا نگاه پاک بر پوشش اولویت داره. همهٔ ما، زن و مرد، ابتدا به نگاه پاک توصیه شدیم و بعد به رعایت محدودیت‌های پوشش.  ـ درسته اما نمی‌تونیم توقع داشته باشیم همه رعایت کنن.

ـ شب مهرگان گفتید ما باید اشتباه کنیم تا تجربه پیدا کنیم. این حرف‌ها آرامش بخشن اما خطرناک هم هستن. بالأخره هر اشتباهی تاوانی داره. ـ همین تاوان‌هاست که به ما تجربه میده. ـ درسته اما خیلی مهمه که چه تاوانی داشته باشه. اشتباه یک انسان عادی فقط به خودش یا خانوادش ضربه می‌زنه. اما اشتباه یک پادشاه می‌تونه یک کشور رو نابود کنه.

ـ اگر به همین راحتی با اشتباهات‌مون کنار بیایم که دائم تکرارشون می‌کنیم. ـ درسته. اما مثل نوشتن می‌مونه. اگر به قلم زیادی فشار بیاریم می‌شکنه. اگر هم خوب نگهش نداریم، نمی‌نویسه.  ـ می‌خواید بگید باید تعادل رو حفظ کنیم. ـ دقیقاً. ـ خب سؤال اینجاست که تعادل کجاست؟ ـ من به خودم حق اشتباه کردن میدم. از اشتباهاتم درس می‌گیرم و دیگه خودم رو سرزنش نمی‌کنم. تعادل همین‌جاست بانو دایانا.

ـ فرمانده گرشاسپ سخن بزرگی دارن. میگن هر زمان تو زندگی سختی و مشکلی نبود... ـ بدون که داری تو مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

ـ خوب به حرف‌هام گوش کن. ـ حالت چهره‌اش تغییر می‌کند. ـ احساس آدم‌ها خیلی زود تغییر می‌کنه. تصمیمی که با احساست می‌گیری، امکان پشیمونی داره. و وقتی پشیمون بشی، هیچ توجیهی برای تصمیمت نخواهی داشت. پس عاقلانه تصمیم بگیر و همیشه برای انتخابت دلیل کافی داشته باش.

ـ اون شاهزاده میره، این یکی میاد. کی ما راحت میشیم؟