بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

غمی که برایم آشناست اما نمی‌شناسمش. آشناست و ناشناخته!

به نظر من غمناک‌ترین زمان روز، هنگام غروب خورشیده. وقتی روز تموم میشه و باید از خودمون بپرسیم امروز چی کار کردیم. اشتباهات‌مون رو کنار هم بذاریم و خودمون رو سرزنش کنیم.

ـ در کتابی خوندم که چشم‌ها دریچهٔ روحن.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

ـ در کتابی خوندم که چشم‌ها دریچهٔ روحن. ـ تعبیر جالبیه.

همیشه نمی‌توان تسلیم عقل و منطق شد. گاهی باید به احساس اجازهٔ پیروزی داد.

ـ لذت بردن از زندگی با خوش‌گذران بودن فرق داره.

ـ در کتابی خوندم که چشم‌ها دریچهٔ روحن.

بازتاب تمام افکار انسان‌ها در چشم‌هاست.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

زمانی که آدم‌ها بزرگ میشن و کارهای مهمی انجام میدن، حرف‌های زیادی پشت سرشون زده میشه.

شما با بقیه فرق دارید. نجیب‌زاده‌اید، عاقلید و ـ مکث می‌کند. ـ زیباترید.

اما فقط شما نیستید که احساس تنهایی می‌کنید. همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.

هدفت رو پیدا کن. اما خیال‌پرداز نباش. واقعیت‌ها رو ببین و رویایی رو انتخاب کن که بتونه تحقق پیدا کنه.

ما! این لفظ را عجیب دوست دارم.

فقط زمان می‌تونه نشون بده احساسات ما چقدر واقعی هستن.

هدیه دادن شبیه یک معامله است. هدیه‌ای را به کسی تقدیم می‌کنی تا در زمان مناسب آنچه می‌خواهی بازپس‌گیری. نپذیرفتن هدیه نشان بی‌احترامی است و نمی‌توان آن را پس داد. بنابراین ناگزیر هستی در معامله‌ای شرکت کنی که نمی‌دانی چه چیزی را روزی باید در ازای آن بدهی. این یک معاملهٔ اجباری است! و من اجبار را هرگز دوست نداشتم.

احساس می‌کنم تمام بدنم سرد می‌شود.

ـ پدرم همیشه میگه اگر زمانی احساس کردی تو زندگی مشکلی نداری و همه‌چیز داره به خوبی پیش میره، بدون که داری در مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

ـ در کتابی خوندم که چشم‌ها دریچهٔ روحن.