بریده‌هایی از کتاب دختری با کت آبی

«دنیا رو خدا ساخت، ولی هلند رو هلندی‌ها ساختن.»

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

«دنیا رو خدا ساخت، ولی هلند رو هلندی‌ها ساختن.» اون با غرور این جلمه رو می‌گفت، ولی چیزی‌که می‌گفت برای من یه‌کم اسباب نگرانی بود، چون من حرفشو این‌طوری می‌شنیدم که: «منتظر نباش چیزی بیاد نجاتت بده. همه‌مون تنهاییم.»

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

به‌نظرم جلوی عشقو نمی‌شه گرفت، حتا تو جنگ. خیلی وقتا پیش می‌آد که آدم این‌قدر می‌ترسه که هیچ از غریزه و عواطف طبیعی انسانی چیزی حس نمی‌کنه.

وقتش که می‌شه، همه‌ی ما تنها می‌میریم.

این اولین‌باری بود که به من گفت دوست دارم و من یادم رفت بگم منم دوست دارم. باید می‌گفتم. اگه می‌دونستم چه اتفاقایی قرار بیفته و عشق و جنگ یعنی چی، حتماً می‌گفتم. تقصیرِ من بود.

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»