بریده‌هایی از کتاب ستون دنیایم باش

به خودت یه امروزو شانس بده

. این بهاییه که من در تلاش برای خوشحال‌نگه‌داشتن همه می‌پردازم.

تا روزی که زنده هستی، همیشه یه چیزی منتظرته؛ و حتا اگه اون چیز بد باشه و تو بدونی که اون بده، چیکار می‌تونی بکنی؟ تو نمی‌تونی دست از زندگی‌کردن برداری

تنها چیزی‌که نگرانش بودم، این بود که زنده بمونم.

خیلی تو نفس‌کشیدن ماهر شدم.

هر کاری در توانت هست انجام بده. پادشاه احمق‌ها باش

چقدر رفتن دنبال رؤیاها ترسناکه، این‌که نرفتن دنبال رؤیا حتا از اینم ترسناک‌تره.

دلم می‌خواد بدونی که من تشویقت می‌کنم. بعضی وقتا ما احتیاج داریم که اینو بشنویم، حتا شده از یه غریبه.

تا روزی که زنده هستی، همیشه یه چیزی منتظرته؛ و حتا اگه اون چیز بد باشه و تو بدونی که اون بده، چیکار می‌تونی بکنی؟ تو نمی‌تونی دست از زندگی‌کردن برداری.

ولی شاید کمی هم به خودم فکر می‌کنم، فقط برای یه لحظه، حتا اگه استحقاقش رو نداشته باشم. شاید اگه می‌شه، حواست یکم به منم باشه.

اون هم درست مثل من، درست مثل همهٔ ما، داره چیزهایی رو روی شونه‌ش حمل می‌کنه که من هیچ‌وقت درباره‌شون چیزی نمی‌فهمم.

امروز می‌تونست بدتر هم باشه. درحالی‌که به پنج اتفاقی که می‌تونست امروز رو بدتر کنه فکر می‌کنم، این حرف رو پشت سر هم هی تکرار می‌کنم، ولی نمی‌تونم به چیزی فکر کنم، چون واقعاً چی می‌تونه بدتر از این باشه

اون قبل از هر جواب چند ثانیه مکث می‌کنه و می‌تونم رنجش رو تو صداش بشنوم. رنجی که من باعثش شدم. «فکر کنم.»

تنها جرمی که من مرتکب شدم، چاق‌بودنه.

می‌خوای بخوابی؟ اون پایین، تو قبرستون، تو سه‌متریِ عمق زمین!

به‌سختی می‌تونم صداش رو فرای صدای قلبم که پشت دیوار قلبم تالاپ تالاپ تالاپ می‌کنه، بشنوم.

این کسیه که تو هستی، مهم هم نیست که چه اتفاقی بیفته، از درون و از بیرون تو فقط به رقصیدن ادامه بده.

«این "اونا" کین؟» «این مهم نیست.»

دلم می‌خواد لب‌هاتو با بوسه از روی صورتت بکنم.

دلم می‌خواد دستش رو بگیرم، ولی نمی‌گیرم و ذهنم دودستی به این ایده می‌چسبه. چرا دستش رو نمی‌گیری؟