بریده‌هایی از کتاب دروغگویی روی مبل

واقعیت اینه که زندگی مشترک ما خیلی قبل از اون تموم شده بود. ما توی یک خونه، ولی به طور جداگانه زندگی می‌کردیم، فقط برای راحتی‌مون با هم بودیم. من مشکلات زیادی برای جدا شدن از روت داشتم، هرچند که از همون اول می‌دونستم - هر دو تامون می‌دونستیم - که برای همدیگه مناسب نیستیم.»

اون با هر چیزی که اونو با تنهایی‌ش رو به رو نکنه، خوشه.

راه اشتباه یعنی این‌که از تختخواب یک زن به تختخواب زنی دیگه بری.

“اگر می‌خواهید به خودتان افتخار کنید، کارهایی انجام دهید که مایه‌ی افتخارتان باشد.”

«حرفمو باور کن: اگه بتونی چرخه‌ی رفتارهای خودویرانگرو به هم بزنی - مهم نیست چطور این کارو بکنی - کار مهمی کردی. اولین گام اینه که باید دایره‌ی شوم تنفر از خود و خودویرانگری رو قطع کنی و بعد باید تنفر از خود رو از شرم موجود در رفتار فرد بیرون بکشی.

هیچ چی بدتر از زندگی کردن بدون دیده شدن نیست.

«ژنرال در آستانه‌ی جنگ جلوی گروهان راه می‌ره و دستاش رو از نگرانی به هم می‌مالونه.»

مسئولیت شخصی دیگران را به زور به گردن خودت نینداز. نخواه که همه‌ی دنیا را در آغوشت بگیری.

«می‌دونی! می‌گن هدف درمان اینه که خودت پدر و مادر خودت بشی. فکر کنم چنین چیزی رو می‌شه در مورد مشاوره هم گفت. هدف این جلسات مشاوره‌ای اینه که خودت مشاور خودت بشی. خوب! ... بذار ببینیم در مورد خودت چی می‌دونی.» ارنست پیش از آن‌که به درونش بنگرد، به مارشال نگاه کرد و با خود فکر کرد: پدر و مادر خودم باشم، مشاور خوردم باشم - لعنتی، مارشال خیلی خوبه.

آیا یک کتاب ناپدید می‌شود؟ خوب بعد کتابی تازه بنویس! و بعد یکی دیگر و یکی دیگر.

«نصف حرفی که می‌زنه اینه که می‌شینه یه گوشه‌ای و شکایت می‌کنه ... نورما! اصطلاح عبری‌ای که برای شکایت استفاده می‌کردی چی بود؟» «کِوِچ!» «آره. یه گوشه می‌شینه و از نداشتن دوست کِوِچ می‌کنه.

برای آدمایی که با هم صمیمی می‌شن، دیگه برگشتن به یه رابطه‌ی عادی، تقریباً محاله.

دنیا خیلی ترسناک‌تر از اونه که بتونیم به بچه‌ها تحمیلش کنیم.

«هدف اینه که جوری زندگی کنین که پنج سال دیگه با افسوس به پنج سال گذشته‌ی زندگی‌تون نگاه نکنین.»

گرفتم. من پیشنهاد دادم که برای هر بیمار یه درمان جدید خلق کنیم، چرا که باید مفهوم منحصر به فرد بودن هر بیمار رو جدی بگیریم و باید برای هر کدوم از بیمارا یه روان‌درمانی منحصر به فرد بسط بدیم.

این حرف چرند رو که می‌گه بیمار برای درمان آماده نیست، فراموش کن! این درمانه که برای بیمار آماده نیست. اما باید اون‌قدر خلاق و شجاع باشی که برای هر بیمار، یه درمان جدید درست کنی.

وقتی برای اولین بار یه مریض رو می‌بینی، تشخیص دادن چقدر راحت‌تره، در حالی که هرچه بیشتر بیمارتو بشناسی این کار سخت‌تر می‌شه؟ به طور خصوصی، از هر درمانگری که می‌خوای این سؤالو بکن؛ همه‌شون همین حرفو بهت می‌زنن! به عبارت دیگه، قطعیت و شناخت، تقریباً یه رابطه‌ی معکوس با هم دارن. یه نوع علمه، ها؟

قطعیت و شناخت، تقریباً یه رابطه‌ی معکوس با هم دارن.

این حرف چرند رو که می‌گه بیمار برای درمان آماده نیست، فراموش کن! این درمانه که برای بیمار آماده نیست.

قبول نمی‌کرد بچه‌دار بشه. می‌گفت دنیا خیلی ترسناک‌تر از اونه که بتونیم به بچه‌ها تحمیلش کنیم.