بریده‌هایی از کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم

تحقیقات ثابت کرده ۸۵ درصد از موفقیت انسان در زندگی‌اش مستقیماًٌ به مهارت‌های ارتباطی او بستگی دارد.

تکنیک ۱۸- کارآگاه کلمه باش مثل یک مفتش خوب به تک‌تک کلمه‌های هم‌صحبتت توجه کن تا ببینی از چه موضوعی خوشش می‌آید. احتمال زیادی دارد که سرنخ رو شود. بعد مثل یک کارآگاه زبده آن سرنخ را بقاپ. حالا مثل شرلوک هولمز دربارهٔ موضوعی که برای طرف مقابلت بسیار جذاب است، سرنخی پیدا کرده‌ای.

وقتی دیگران را معرفی می‌کنی، قلاب بدون طعمه‌ای را در آب نینداز و بعد با نیش باز ساکت نایست تا آن دو تا آدم خودشان را به در و دیوار بکوبند تا موضوعی برای حرف زدن پیدا کنند. در عوض بر سر قلاب گفتگو طعمه بگذار تا آن‌ها آن را به دندان بگیرند و شروع به حرف زدن کنند. وقتی که چانهٔ آن‌ها گرم شد، اگر دوست داشتی بمان و اگر دوست نداشتی، به سراغ کار خودت برو.

بسته به اینکه ماهیگیر می‌خواهد کوسه شکار کند یا یک ماهی کوچولو، نوع طعمه‌هایی هم که استفاده می‌کند متفاوت است. تو هم باید موقع حرف زدن با دیگران این نکته را در نظر داشته باشی و با هر کسی بسته به شخصیت، اطلاعات عمومی، شغل و سایر عوامل صحبت کنی.

اگر اولین کلمه‌هایت بی‌ادبانه باشد، آدم بی‌تربیتی خواهی بود. اگر اولین کلمه‌هایت ناخوشایند باشد، آدم نفرت‌انگیزی خواهی بود. به همین سادگی!

اگر اولین کلمه‌هایی که از دهانت بیرون می‌آید شکایت و گله‌گزاری باشد ... تمام! دیگران برچسب نق‌نقو بودن به تو می‌زنند. چرا؟ چون آن آه و ناله تنها چیزی است که آشنای تازه‌ات تا اینجا از تو شنیده است و طبیعی است که فکر کند تو آدم نق‌نقویی هستی. ممکن است تو شادترین آدم روی زمین باشی، ولی او از کجا باید این مسئله را بداند.

نگران این هستی که با چه جمله‌ای سر صحبت را باز کنی؟ نگران نباش! چون هشتاد درصد تأثیر تو بر شنونده ربطی به کلمه‌هایی که به زبان می‌آوری ندارد. تقریباً هر حرفی که در ابتدای گفتگو بزنی خوب است. مهم نیست که حرفت چقدر کسل‌کننده باشد؛ یک حالت همدلانه، یک رفتار مثبت و یک جواب پر شور و هیجان باعث می‌شود در نظر طرف مقابلت آدم جالبی به نظر بیایی.

آرامش‌بخش‌ترین و مناسب‌ترین کلمه‌های هر گفتگویی باید (مانند حرف‌های‌هایاکاوا) معمولی و حتی پیش پا افتاده باشد. البته نباید با حالت بی‌تفاوتی بیان شود. هایاکاوا با خلوص و حرارت احساساتش را بیان کرده بود. و طبیعی است سخنی که از دل برآید، لاجرم بر دل می‌نشیند! از نردبان حرف‌های پیش پا افتاده بالا برو!

چرا حرف‌های پیش پا افتاده تو را به دیگران پیوند می‌دهد؟

اولین قدم برای شروع یک گفتگو، بدون اینکه در نطفه آن را خفه کنی، این است که خود را با حال و هوای شنونده‌ات مطابقت بدهی (ولو شده با یکی، دو جمله.) وقتی که پای « گپ زدن » به میان می‌آید، به موسیقی کلمه‌ها فکر کن، نه به خود آن‌ها. آیا آهنگ کلمه‌های شنونده‌ات ملودی آهسته و ملایمی است و یا تند و نشاط‌انگیز است. خودت را با آن ریتم هماهنگ کن. من به این می‌گویم: « سازگار شدن با حال و هوای طرف مقابل. » سازگار کردن خود با حال و هوای طرف مقابل می‌تواند معامله‌ای را جوش بدهد یا آن را بر هم بزند

ن در واکنش به سرعت کم آسانسور گفتم: « انگار آسانسور یه کم منگ شده! » ناگهان تمام افراد حاضر در آسانسور، گویی که احساس کرده بودند مجبورند آی. کیوی مثبت ۱۳۲ خود را به بقیه نشان دهند، با یک توضیح رعدآسا، گوی سبقت را از همدیگر ربودند. یکی گفت: « معلومه که درست روی محورش سوار نشده. » دیگری اعلام کرد: « کنتاکت رله جفت و جور نشده. » ناگهان من احساس ملخی را پیدا کردم که در یک بلندگو گیر افتاده است. دلم می‌خواست هر چه زودتر درهای آسانسور باز شود تا من خودم را از حملهٔ این غول‌های عقل کل نجات دهم!

یادت باشد منظور از « گپ زدن »، صحبت از یک مشت واقعیت علمی یا اصطلاحات فنی نیست، بلکه مهم لحن کلام ... یا به قول معروف ملودی کلام توست. نقش اصلی گپ زدن این است که مخاطب را آرام کند. بنابراین باید صداهای آرامش‌بخشی از خودت دربیاوری. به عبارت دیگر باید خودت را با حال و هوای شنونده‌ات تطبیق بدهی.

همهٔ ما دوست داریم اولین کلمه‌هایی که از دهانمان بیرون می‌آید، جذاب، هوشمندانه و پرمعنا باشد. می‌خواهیم شنوندگانمان به‌سرعت بفهمند که ما چقدر مسحورکننده هستیم.

هدف این است که تو تبدیل به یک گفتگوکنندهٔ پویا و پرقدرت شوی، ولی به هر حال، « گپ زدن » اولین قدم ضروری برای رسیدن به این هدف است.

« من ساعت ۷: ۳۰ میام در خوابگاهتون. یه گل میخک صورتی هم برات می‌یارم. ببینم به لباست می‌یاد؟ راستی اسم من دانی است. » دانی؟ دانی؟ دانی دیگه کیه؟! در هر حال، دانی تبدیل شد به بهترین قرار من در طول آن سال‌ها! او دندان‌های گرازی و کله‌ای پر از موی قرمز ژولیده و مهارت‌های ارتباطی خوبی داشت که فوراً خیال مرا راحت کرد.

مدیران اجرایی ردهٔ بالا که به‌راحتی می‌توانستند با هیئت مدیره‌ها مذاکرات مفصل داشته باشند و یا برای سهامدارانشان سخنرانی کنند، اعتراف کردند که در مهمانی‌های ناآشنا مثل بچه‌های گمشده احساس سردرگمی می‌کنند.

رخت‌هایی که وقتی در اتاقی پر از غریبه هستید در دل شما می‌شویند، همان رخت‌هایی هستند که در دل هنرپیشگان برتر هم شسته می‌شوند.

در فرهنگ ما، در نظر بسیاری از آدم‌ها، ارتباط چشمی عمیق نشان‌دهندهٔ اعتماد، دانش و این پیام است که: « من در خدمت شما هستم. »

سامی به من زنگ زد و گفت: « لیل، چشم‌های چسبنده زندگی من رو عوض کرد. من مو به مو اون رو اجرا کردم. ارتباط چشمی‌ام رو با زن‌ها واقعاً چسبناک کردم و با مردها کمی چسبش رو کم کردم. حالا همه یه جور دیگه با من برخورد می‌کنن. فکر می‌کنم تا حدی به خاطر همین مسئله است که فروش این هفتهٔ من از تموم ماه گذشته بیشتر بوده. »

برخلاف تصورم او شیفتهٔ من نشده بود؛ صحبت‌های من آن طور که انتظار داشتم او را مجذوب خود نکرده بود. تنها دلیلی که او چشم‌هایش را به صورت من دوخته بود این بود که سعی می‌کرد لب‌خوانی کند!