بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

مادری کردن، موهبتی باشکوه است، اما خودت را فقط با مادری تعریف نکن.

آنچه اهمیت دارد این است که تو تلاشت را بکنی و همیشه و پیش از هر چیز به غرایز و استعدادهایت ایمان داشته باشی

این ایدهٔ مسخره که مردان، مرد هستند به این معناست که استانداردهای جامعه برای مردان آسان‌تر است.

هنوز فکر می‌کنم از لحاظ اخلاقی ضروری است که گفت‌وگوهایی صادقانه دربارهٔ پرورش متفاوت کودکان داشته باشیم و ساعت‌ها بحث کنیم که چطور می‌توان دنیایی عادلانه‌تر برای زنان و مردان خلق کرد.

یک مرد چه ازدواج کرده باشد چه نکرده باشد، آقا می‌ماند. یک زن هم می‌تواند چه ازدواج کرده باشد چه مجرد باشد، بانو بماند؛

«تو زن موفقی هستی و طبیعی است که بخواهی اسم خودت را داشته باشی.» این جملات بیشتر مرا به تعجب واداشتند: چرا یک زن برای اینکه اسم خودش را داشته باشد، باید موفقیت شغلی داشته باشد؟

مادری کردن، موهبتی باشکوه است، اما خودت را فقط با مادری تعریف نکن. کامل باش، و مطمئن باش که کودکت نیز از این موضوع سود خواهد برد

عشق تو به فرزندت، هدایتگر مسیرت خواهد شد

اولین ابزار، اساسِ فکری توست. همان باور محکم و تغییرناپذیری که همهٔ تصمیم‌های خود را با آن آغاز می‌کنی. اساسِ فکری تو چیست؟ یک اساسِ فکری فمینیستی می‌گوید: «من مهم هستم. من نیز به اندازهٔ مردان ارزشمندم و این ارزشمندی تابع زمان و مکان و اگر و اما نیست. من نیز به همان اندازه مهم هستم.»

این بانوی خوش‌قریحه با عنوان نویسنده‌ای نترس معروف است و در تمام آثارش هر گونه تبعیض نژادی، به‌ویژه تبعیض جنسیتی را به چالش می‌کشد.

مادری کردن، موهبتی باشکوه است، اما خودت را فقط با مادری تعریف نکن. کامل باش، و مطمئن باش که کودکت نیز از این موضوع سود خواهد برد. یک بار یکی از روزنامه‌نگاران پیش‌کسوت آمریکایی، به نام مارلین سَندرز به‌عنوان اولین زن گزارشگر جنگ ویتنام و کسی که فرزند پسری داشت، به گزارشگر جوان‌تری چنین توصیه کرد: «هرگز برای کار کردن از کسی عذرخواهی نکن. تو آنچه انجام می‌دهی دوست داری و دوست داشتنِ آنچه انجام می‌دهی، بزرگ‌ترین هدیه برای فرزندت است.»

به او بگو: «شاید تو روغن هستهٔ خرما دوست داشته باشی، اما دیگران دوست نداشته باشند.» او خواهد پرسید: «چرا؟» به او بگو: «دلیلش مهم نیست. مهم این است که هر کس روش خودش را دارد.» به یاد داشته باش که نمی‌گویم او را دختری بدون قوهٔ قضاوت بار آوری. این روزها عبارت «عدم‌قضاوت اخلاقی» خیلی متداول شده است. مفهوم کلی پشت این عبارت می‌گوید که من هیچ ایده‌ای نسبت به هیچ‌چیز ندارم یا ترجیح می‌دهم عقایدم را برای خودم نگه دارم، برعکس دلم می‌خواهد دخترت پر از عقیده و ابتکار باشد و عقاید او از جایگاهی انسانی، آگاه و بصیر نشأت بگیرد.

پیشنهاد پانزدهم «از تفاوت‌ها برایش بگو.» تفاوت‌ها را امری عادی برایش جلوه بده. به او یاد بده که هرگز ارزش را با تفاوت پیوند ندهد. به او یاد بده که ما همه انسان هستیم و قرار نیست مثل هم باشیم؛ زیرا تفاوت، حقیقت دنیای ماست و با آموزش تفاوت‌ها، به او ابزار لازم برای لذت از زندگی در دنیایی متنوع و گوناگون را بده. او باید بداند و بفهمد که انسان‌ها مسیرهای متفاوتی را برمی‌گزینند و تا زمانی که این مسیرها به کسی صدمه نمی‌زنند، باید به آن‌ها احترام گذاشت.

پیشنهاد چهاردهم «وقتی می‌خواهی به او در مورد ظلم و ستم بیاموزی، دقت کن که مظلومیت و قداست را از هم جدا کنی.» قداست پیش‌نیاز کرامت نیست. انسان‌هایی که نامهربان و ناراست هستند نیز انسان‌اند و هنوز شایستهٔ کرامت؛ برای مثال حقوق مالکیت برای زنان روستایی نیجری یک مسئلهٔ فمینیستی مهم است و زنان برای آنکه از این حقوق برخوردار شوند، نیازی به خوب بودن یا قدیس بودن ندارند. گاهی اوقات در مباحث پیرامون جنسیت، این فرضیه مطرح می‌شود که زنان باید از نظر اخلاقی از مردان بهتر باشند. باید بگویم که چنین چیزی نیست. زنان نیز مانند مردان انسان‌اند. خوب بودن زنانه به اندازهٔ بد بودن زنانه طبیعی است.

به او یاد بده که عشق فقط دادنی نیست، بلکه گرفتنی است. این موضوع خیلی مهم است، زیرا ما مادرها از همان روز اول به دخترانمان سرنخ‌هایی می‌دهیم که به آن‌ها یاد می‌دهد بخش بزرگی از عشق این است که خودشان را فدا کنند، اما به پسرها چنین چیزی را نمی‌آموزیم. به او یاد بده که همان‌قدر که باید عاطفه و عشق بدهد، باید عشق و عاطفه نیز بگیرد.

ما اغلب از بیولوژی برای توجیه امتیازات مردان استفاده می‌کنیم و این مهم‌ترین دلیل برتری جنسی مردان است. درست است که مردان از نظر جسمی قوی‌تر از زنان هستند، ولی اگر ما بر بیولوژی به‌عنوان ریشهٔ عرف‌های اجتماعی تأکید کنیم، این سؤال پیش می‌آید که آیا مادران که فرزندان را به دنیا می‌آورند، چنین حقی ندارند!

پیشنهاد یازدهم «به او یاد بده که استفادهٔ گزینشی از بیولوژی و ویژگی‌های زیستی را به‌عنوان دلایل هنجارهای اجتماعی، زیر سؤال ببرد.»

پیشنهاد دهم «آگاهانه نسبت به جسم و سلامت فیزیکی او حساس باش.» او را تشویق کن که فعالیت ورزشی داشته باشد. به او یاد بده که از نظر جسمانی فعال باشد. با او قدم بزن، شنا کن، بدو، تنیس بازی کن، فوتبال یا هر ورزش دیگری را امتحان کن. این مسئله نه‌فقط برای سلامتی مهم است، بلکه به او کمک می‌کند تا با هرگونه تصویر منفی از بدن زن که جامعه به خورد زن‌ها می‌دهد، راحت‌تر بجنگد، زیرا این تصاویر منفی در او حس ناامنی ایجاد خواهند کرد.

پیشنهاد نهم «حس هویت و حضور را درون دخترت بیدار کن.» این حس بسیار مهم است. آگاهانه این کار را انجام بده. به او اجازه بده تا خودش را در میان همه‌چیز و همه‌کس، زنی بالنده و مغرور از قوم ایگبو بداند. به او یاد بده که گزینشی عمل کند و آن بخش‌های زیبا و دوست‌داشتنی فرهنگ ایگبو را با تمام وجود در آغوش بگیرد و آن بخش‌هایی که دوست ندارد را محکم و قوی رد کند. باید به او بیاموزی که فرهنگ ایگبو زیباست، زیرا به اجتماع، سخت‌کوشی، خانواده و جمع اهمیت می‌دهد. زبان و ضرب‌المثل‌های جذابی دارد و خردی عظیم در خود جای داده است، ولی همین فرهنگ به زنان می‌آموزد که به‌خاطر زن بودن‌شان محدود باشند و این بخشِ نامناسب و زشتِ این فرهنگ است.

پیشنهاد هفتم «هر ازدواجی را یک دستاورد نخوان.» به روش‌های مختلف برای او توضیح بده که قرار نیست هر لحظه اشتیاقِ آن را در سر بپروراند. ازدواج می‌تواند شاد یا ناشاد باشد و هرگز یک رسالت شمرده نمی‌شود. ما دختران خود را شرطی می‌کنیم تا آرزوی ازدواج را از کودکی در سر بپرورانند و تمام نابرابری‌ها و عدم‌توازن‌ها از همین‌جا شروع می‌شود.