بریده‌هایی از کتاب آکوردی برای صرف شام

ای مسافر غمگین! تو از شهری که وجود ندارد چگونه باز خواهی گشت؟!

ما دوست داریم ماه را ما هرچه را که شکلی از نان داشته باشد دوست داریم.

گرگ‌ها تا دم در تعقیب می‌کنند در را که ببندی برمیگردند و می‌روند از پشه‌ها بترس! آن‌ها به خواب‌ها نیز نفوذ می‌کنند از درزهای تابستان.

نیمه‌شب است تمام پنجره‌ها خاموشند غیر از پنجرۀ شاعر دنیا به دست تاریکی افتاده ای آخرین چراغ خاموش نشو!

وقتی آنجا کسی منتظرت نیست به آنجا نرو! خیال‌های الکی نباف! هیچکس با لباس خیالی به مهمانی نمی‌رود.

می‌گذرند زودتر از آنکه فکر کنی می‌گذرند عشق‌ها اضطراب‌ها هیجان‌ها باد و باران‌های یک تابستانند.

من دنیای واقعی را دوست دارم زیستن در ناممکن‌ها بیهوده و غم انگیزاست نمی‌شود از رنگ دریا ماهی گرفت نمی‌شود از عکس درختان، میوه چید برکه‌های رؤیا پرندگان را سیراب نمی‌کنند مرا ببخش! فراموشت کردم نمی‌توانستم به دیواری در دوردست‌ها تکیه کنم!

هیچ اشتباهی درست از آب در نمی‌آید مخصوصاً وقتی که یکی از رهگذران را با کسی که دوست می‌داشتی اشتباه بگیری اما درست‌ها گاه اشتباه از آب در می‌آیند

مسافر با ترس چمدانش را می‌بست می‌ترسید کسی بدرقه‌اش نکند.

آفتاب برای همه یکسان نمی‌تابد پدرم به امید دمیدن آفتاب فردا به خواب رفت اما بیدار نشد یعنی آفتاب نتوانست سایۀ مرگ را از چهره او پاک کند بعدها فقط مزارش را روشن کرد...

حواس پرتی انگار بلوری از یخ بود اسمت از دهانم افتاد و شکست چقدر سخت است نگهداری از یادگاری‌ها!

سیگارم را له می‌کنم می‌اندازم در سطل آشغال شب از گیسوان توست نمی‌توانم کبریت بکشم.

فصل‌های سرد تابستان تمام لباس‌ها را از روی بندهای رخت جمع کرد و برد این کودک فقیر چگونه فصل‌های سرد را سپری خواهد کرد؟

صدای تو زنگ آغاز بود آغاز امید زنگ آغاز امید بود صدای تو در گوش‌هایمان که موج بر می‌داشتی به فکر زندگی می‌افتادیم به فکر چیدن میوه شستن اسب و پاک کردن پنجره‌هایی که هرشب به رنگ دیوار در می‌آمدند بعد از تو سکوت ما را خواهد کشت ای پیانوی خاموش!

به راحتی دور شدن کار کشتی‌هاست نه آدم‌ها آدم که باشی وقتی می‌خواهی دور شوی نگاهت با خیلی از چیزها گره می‌خورد و باز کردن این گره گاه هفته‌ها گاه ماه‌ها، گاه سال‌ها طول می‌کشد.

غیر از تو همۀ مهمانان آمده‌اند و بارش ستاره بر کلاویه‌های شب آکوردی‌ست مناسب برای صرف شام کاش تو هم بودی و کمی بعد که ابرها پیدایشان می‌شود تو پشت پیانو می‌نشستی!

آزادی چیدن گل نیست نچیدن گل است گل می‌خواهد زندگی کند! آزادی تفسیری از آزادی نیست خود آزادی‌ست. آزادی پاک کردن این شعر نیست نخواندن این شعر است هی دوست من! چگونه از آزادی حرف می‌زنی وقتی عقابی در قفس داری!

با هم این شعر را شروع کرده بودیم زیبایی از تو بود و کلمات از من

غیر از تو همۀ مهمانان آمده‌اند و بارش ستاره بر کلاویه‌های شب آکوردی‌ست مناسب برای صرف شام کاش تو هم بودی و کمی بعد که ابرها پیدایشان می‌شود تو پشت پیانو می‌نشستی!

دریایی با قایق‌هایی پر از عسل از چشم‌های تو حرف می‌زنم! در ساحل ظهر همه به تماشا ایستاده‌اند در چشم‌هایت قایق‌ها عسل حمل می‌کنند.