بریده‌هایی از کتاب آکوردی برای صرف شام

قصه‌ات خیلی زود به آخر رسید انگار تکه یخی بودی بر صخره آتش

کندویی را که از رؤیای دیگران برداشتی سر جایش بگذار! نانی را که از دیگران دزدیدی به آن‌ها پس بده! چیزی که از آن تو نیست از آن تو نیست به هر قیمتی زندگی نکن!

وقتی کسی زیاد از رفتن حرف می‌زند قبلاً رفته است فقط می‌خواهد مطمئن شود چیزی از او در تو جا نمانده باشد کمک کن چمدانش را ببندد چترش را به او پس بده لبخندش را آوازهایش را همینطور سایه‌اش را که گاه بیگاه از پشت پنجره‌ات گذشته بود.

آزادی چیدن گل نیست نچیدن گل است گل می‌خواهد زندگی کند! آزادی تفسیری از آزادی نیست خود آزادی‌ست. آزادی پاک کردن این شعر نیست نخواندن این شعر است هی دوست من! چگونه از آزادی حرف می‌زنی وقتی عقابی در قفس داری!

هروقت که از تو حرف میزنم چشم‌هایم به ستاره بدل می‌شود دهانم به گل سرخ

دست‌های تو یادگاری‌هایی شگفت‌انگیزند از سکونت ماه بر خاک وقتی زندگی تاریک می‌شود به دست‌های تو فکر می‌کنم وفتی کارها گره می‌خورند درها باز نمی‌شوند به دست‌های تو فکر می‌کنم دست‌های سفید تو بال‌های منند برای فرار از زمین در روز مبادا به دست‌های سفید تو فکر می‌کنم!

غیر از تو همۀ مهمانان آمده‌اند و بارش ستاره بر کلاویه‌های شب آکوردی‌ست مناسب برای صرف شام کاش تو هم بودی و کمی بعد که ابرها پیدایشان می‌شود تو پشت پیانو می‌نشستی!

از داستان‌های شب ستارهها اشک‌های ما هستند... شب‌ها را ما روشن نگه می‌داریم!

پنجره روشن نیمه‌شب است تمام پنجره‌ها خاموشند غیر از پنجرۀ شاعر دنیا به دست تاریکی افتاده ای آخرین چراغ خاموش نشو!

ساعت هفت عصر مرد رفت اما زن او را در ساعت هفت نگه داشت ساعت را روی هفت نگه داشت.

چیزهای زودگذر می‌گذرند زودتر از آنکه فکر کنی می‌گذرند عشق‌ها اضطراب‌ها هیجان‌ها باد و باران‌های یک تابستانند.