بریده‌هایی از کتاب عشق (ملت عشق)

عشق به هیچ تعریف و توصیفی نیاز ندارد عشق به خودیِ خود یک دنیاست یا درست در مرکزش هستی یا خارج از آن، در حسرتش...

غیرتم را به جوش بیاورد

ساعتِ خداوند با دقت چهل تار کردن یک مو کار می‌کند. آن‌قدر دقیق است که در سایه‌ی او همه‌چیز سر وقتش اتفاق می‌افتد. نه یک ثانیه زود و نه یک ثانیه دیر. هر انسانی زمانی برای عاشق شدن دارد و زمانی برای مرگ.

قانون چهلم: عمری که بی‌عشق سپری شده باشد، بیهوده گذشته‌ست. مپرس که آیا باید در پی عشق الهی بدوم یا عشق مجازی، عشق دنیوی، آسمانی یا جسمانی؟ از هر دوراهی، دوراهی تازه‌ای زاده می‌شود، درحالی‌که عشق به هیچ تعریف و توصیفی نیاز ندارد. عشق به‌خودی خود دنیایی‌ست. یا درست در مرکزش هستی، یا خارج از آن، در حسرتش.

مولانا به خود می‌گفت: خاموش، یعنی ساکت. تا حال با خود اندیشیده‌ای که چگونه شاعری که شهرتش تمام دنیا را دربرگرفته و فکر و ذکرش، وجودش، شناس‌نامه‌اش و حتی هوایی که نفس می‌کشید شکل‌گرفته از کلمات است و بیش از پنجاه‌هزار بیت سروده، خودش را خاموش می‌نامد؟

مولانا به ما گوشزد می‌کند، روزی می‌رسد که عشق، همه را، حتی کسانی را که از آن فراری‌اند وحتی آنان را که کلمه‌ی رمانتیک را هم‌چون یک جُرم به‌کار می‌برند، با مهارت تمام دربند می‌کشد.

قانون اول: این‌که خالق را با کدام کلمات می‌شناسیم، نشان‌دهنده‌ی این است که خودمان را چگونه می‌بینیم. اگر وقتی اسم خداوند می‌آید، ابتدا موجودی ترسناک و شرم‌آور به ذهنت می‌رسد، این بدان معناست که تو اغلب اوقات در هراس و شرمندگی هستی، ولی نه، اگر وقتی خدا گفته می‌شود، ابتدا عشق، مرحمت و شفقت درک می‌کنی، این یعنی این‌که در تو از این صفات به‌وفور یافت می‌شود.

عشق به هیچ تعریف و توصیفی نیاز ندارد عشق به خودیِ خود یک دنیاست یا درست در مرکزش هستی یا خارج از آن، در حسرتش...

از هر باور و هر مشربی انسانی شناخته‌ام... هیچ‌کس را بر دیگری برتر ندانسته‌ام.

آلودگی واقعی در بیرون نیست و در درون است. در کسوت نیست و در قلب است. هر لکه‌ی ظاهری، هرچه‌قدر هم که بد جلوه کند، وقتی شسته شود از بین می‌رود. با آب پاک می‌شود. تنها آلودگی چرب و کثیفی که با شستن پاک نمی‌شود، حسادت و سوءنیت است.