بریده‌هایی از کتاب ساعت‌ها

به این راحتی رفتن باید خیلی احساس آزادی به آدم بدهد. می‌شود به دیگران گفت دیگر نمی‌توانستم تاب بیاورم، تو که نمی‌دانی؛ دیگر نمی‌خواستم سعی کنم. با خود می‌گوید که زیبایی ترسناکی در آن است، مثل زمین یخ‌بازی یا بیابانی دم صبح.

چیزی که او می‌خواهد ـ یک‌جای خلوت و ساکت، جایی که بتواند بخواند، جایی که بتواند فکر کند