بریده‌هایی از کتاب من سکوت انسانم

بگو در کودکی چند بار کتک خورده‌ای تا بگویم در جوانی چند بار انقلاب می‌کنی

نبرد لطیفی است وقتی پروانه در باران پرواز می‌کند

صلح سربازی است که سال‌هاست از جنگ برگشته اما هنوز به خانه نرسیده

بیش‌تر از هرجای جهان خاورمیانه شبیه توست زیبا ناآرام و غیر قابل پیش‌بینی

از افتادن هراس نکن میوه به وقت رسیدن می‌افتد

اگر غریبه باشی شریک شهرم خواهی شد اگر آشنایم باشی شریک ایده‌هایم و اگر معشوقم باشی شریک پیروزی‌هایم تو بگو چگونه غصه‌ها را با هم تقسیم کنیم

«صلح» محصول تردید یک سرباز به وقت شلیک است

بیش‌تر از هرجای جهان خاورمیانه شبیه توست زیبا ناآرام و غیر قابل پیش‌بینی

ترسوها و جسورها جهان را بین خود تقسیم کردند زیبایی به ترسوها رسید تماشای زیبایی به جسورها

عریانی سنت گل است وقتی شکوفا می‌شود

ما را به زیارت باران راه ندادند تنها به جرم این‌که در خانه چتر داشتیم

هر نامی نامی دیگر را به یاد می‌آورد و عشق یعنی همین نام تو مرا یاد همه می‌اندازد

یک جنگل و دو درخت دور از هم باران قرار نانوشته‌ای بود تا به یاد هم خیس شوند

سیلی‌هایش را کسی نمی‌شمارد کارگری که هر غروب صورت سرخ دشت می‌کند

شیطان یک‌جا پیروز شده خدا پرنده آفرید بشر قفس ساخت خدا انسان آفرید بشر زندان ساخت

به شمارش نفس‌های کبوتری که از پرواز برمی‌گردد اسیر داده‌ایم برای آزادی

شاید هیچ‌وقت تشییع نشوند اما دو بار می‌میرند سربازها یک‌بار برای معشوقشان یک‌بار برای وطنشان

ما را به زیارت باران راه ندادند تنها به جرم این‌که در خانه چتر داشتیم

در پیراهن من زندانبان هم آزادیخواه می‌شود در چکمه‌های تو احمدشاه مسعود دیکتاتور

اگر کره زمینی می‌خواهم ایرانت باشم اگر ایرانی می‌خواهم کردستانت باشم و اگر کردستانی می‌خواهم سیروانت باشم و اگر سیروانی می‌خواهم به تماشای رقص دخترانت بیایم وقتی عکسشان در آب زمینی را به رقص آورده است