کتاب دلاور مرد سیستان؛ بر اساس زندگی سردار شهید میرقاسم میرحسینی (قصه‌ی فرماندهان ۲۲)

میرقاسم ادامه داد: «ما می‌جنگیم، حتی اگر صد بار برویم و دست خالی برگردیم. ما بر حسب تکلیف به میدان آمدیم، نه به شرط پیروزی. از اول قرارمان بر پیروزی نبود. گفتیم می‌رویم، یا دشمن را عقب می‌رانیم، یا به شهادت می‌رسیم.

وقتی کار خلاف شرع می‌کنید، این اتفاق‌ها هم می‌افتد. این فیلم‌ها روی روح آدم تأثیر منفی می‌گذارد. اگر این چیزها را نبینید، خدا درهای دیگری از هستی را به رویتان باز می‌کند.

ابروهایش در هم بود. با عصبانیت گفت: «چرا رفتی روی سنگر؟! اگر خدای نکرده چیزی می‌شد...» سرم را پایین انداختم و گفتم: «معذرت می‌خواهم، ببخشید!» گره ابروهایش باز شد. دست انداخت دور گردنم و صورتم را بوسید. لبخند زد و گفت: «تو من را ببخش که بلند صحبت کردم. گفتم ممکن است خدای نکرده...» پیشانی‌اش را بوسیدم و گفتم: «شما درست می‌گویی؛ من اشتباه کردم.» دلش نمی‌آمد برود. می‌خواست هر طور شده از دلم دربیاورد. مطمئنش کردم که ناراحت نیستم تا با خیال راحت پیشروی را ادامه بدهد.

خندید و گفت: «اولاً مگر قرار است جنگ تا ابد ادامه داشته باشد؟ ثانیاً کی گفته هر کس می‌رود جبهه، باید بی‌سواد باشد؟! نمی‌خواهم وقتم هدر برود. دکتر گفته دو سه ماه باید نصف بدنم تو گچ باشد، توقع داری همه این مدت بیفتم کنج خانه و در و دیوار را نگاه کنم؟ می‌دانی توی این مدت چقدر می‌توانم درس بخوانم! در ضمن، سیستان به آدم‌های تحصیل‌کرده احتیاج دارد. فقر و کم‌آبی را فقط با درس خواندن و خدمت می‌شود حل کرد.»

«از شما بعید است این حرف. اما باشد، من دیگر نمی‌روم. ولی شما حاضرید تعهد بدهید که اگر من آمدم اینجا ماندم و از خانه‌ام بیرون نیامدم، دیگر مرگ به سراغم نمی‌آید و نمی‌میرم؟ باید قول بدهید که اگر اجلم رسید، او را برگردانید که من تا آخر زنده بمانم. می‌توانید چنین کاری بکنید؟»

امروز تکرار تاریخ اسلام است. ما با پرچم سرخ شهادت به سپاه حسین می‌پیوندیم تا از یزیدیان نباشیم. بر فراز قبیله ما پرچم سرخ برافراشته شده تا به همه دینداران تاریخ بگوییم که راه ما راه حسین است و هدفمان هدف حسین

این ما هستیم که به عنوان نسلی که علمدار و پرچمدار حکومت عدل خدا شده‌ایم، باید همان مراحل، همان امتحانات، همان سختی‌ها و همان مشقت‌ها را داشته باشیم. همان حماسه‌ها و همان مقاومت‌ها را داشته باشیم تا به وظیفه دینی خود عمل کنیم. باید در این راه صلابت به خرج دهیم.

سیستان به آدم‌های تحصیل‌کرده احتیاج دارد. فقر و کم‌آبی را فقط با درس خواندن و خدمت می‌شود حل کرد.

گفت: «از شما بعید است این حرف. اما باشد، من دیگر نمی‌روم. ولی شما حاضرید تعهد بدهید که اگر من آمدم اینجا ماندم و از خانه‌ام بیرون نیامدم، دیگر مرگ به سراغم نمی‌آید و نمی‌میرم؟ باید قول بدهید که اگر اجلم رسید، او را برگردانید که من تا آخر زنده بمانم. می‌توانید چنین کاری بکنید؟»