بریده‌هایی از کتاب بیدل به انتخاب بیدل

کف خاکی ندارم قابل تعمیر خودداری جنون افشاند بر ویرانه‌ام دامان صحرا را

هستی موهوم، غیر از نفی، اثباتی نداشت رفتن ما کرد پیدا گَردی از دامانِ ما

دل مایل تحقیق نگردید، وگرنه از کسب یقین عشق توان کرد، هوس را

به‌آگاهی چه امکان است گردد جمع، خودداری که با هر موج می‌باید گذشت از خویش، دریا را

سوخت پیش از ما در این محفل، چراغ انتظار دیدۀ یعقوب نایاب است در کنعانِ ما

گریه طوفان‌وحشت است ای چرخ، دست از خود بشو سیل ما خلخال پا از حلقۀ پل می‌کند

گر به‌این وحشت دهد گَردِ جنون، سامانِ ما تا سحر گشتن گریبان می‌درد، عریانِ ما سوخت پیش از ما در این محفل، چراغ انتظار دیدۀ یعقوب نایاب است در کنعانِ ما شوق، در بی‌دست و پایی نیست مأیوسِ طلب چون قلم سعی قدم می‌بالد از مژگانِ ما

کثرتی بسیار در اثبات وحدت گشت صرف عالمی را جمع کردم کاینقَدر یکتا شدم

ماضی و مستقبل من حال گشت از بی‌خودی رفتم امروز آن‌قدر از خود که بی‌فردا شدم

صحبت بی‌گفتگویی داشتم با خامشی برق زد جرأت، لبی وا کردم و تنها شدم

سیر آیینۀ دل، ضبط نفس می‌خواهد ورنه آزادی ما این همه محبوس نبود

ز خود غافل گذشتی، فال استقبال زد حالت نگاه از جلوه پیش افتاد، امروز تو فردا شد

ز تمثال فنا تصویر صبح آواز می‌آید که در آیینۀ وضع جهان نتوان خودآرا شد

اگر چرخت نوازش کرد از مکرش مباش ایمن کمان چون تیر را در برکشد، در خاک بنشاند