بریده‌هایی از کتاب عقده‌ی سیندرلا، ترس پنهان زنان از استقلال

. چنین تجربه‌ای را من در آغاز پنجاه سالگی خود از سر گذراندم. احساس می‌کردم رابطه‌ی بین من و همسرم برای هیچ یک از ما مفید و لذت‌بخش نیست، و می‌خواستم برای خودم زندگی کنم

یک وابستگی دو جانبه‌ی بیمارگونه جایگزین رابطه‌ی دو شخص مستقلِ مربوط به یکدیگر می‌شود. هیچ یک نمی‌داند این رابطه به کجا خواهد انجامید؛ ممکن است منجر به افسردگی شود.

وقتی انسان در یک رابطه‌ی زناشویی از «من» می‌گذرد که «ما» بشود، در حقیقت از دیدگاه خود به مثابه‌ی یک هویت منفرد و از اندیشه و احساس خود می‌گذرد. اینها عواملی هستند که می‌توانند به اضطرابی یأس‌آور منجر شوند.

ما باید با سیستم دفاعی ناخودآگاه خود که بقای عاطفی ما را ممکن می‌سازد اما مانع خوشبختی و کامیابی ما می‌شود برخورد کنیم

به این درک رسیدم که اگر رشد نکنم و نظراتم را تغییر ندهم، باید به احساس حقارت و زیردست بودن خود ادامه دهم

نزدیکی بیش از حد رابطه‌ی بین مادر و دختر وابستگی دختر را تداوم می‌بخشد و رشد او را مشکل‌تر می‌سازد و مانع از آن می‌شود که دختر سکان زندگی خود را در دست گیرد. چنین دختری زمانی که به بلوغ کامل برسد، به جای اینکه قدرت را به نفع خود به کار گیرد، تسلیم دوست یا شوهر و یا شخصیت‌هایی که در زندگی‌اش صاحب نفوذ هستند می‌شود.

گرفتار ماندن در اسارت در میان دختران استثنا نیست، بلکه یک قاعده است.

وابستگی در طفولیت امری طبیعی است. کودک به خاطر غذا، پوشاک، پاکیزگی و سرانجام به خاطر محبت بی‌پایان به مادر خویش وابسته است. اما اگر همین کودک در جوانی همچنان به مادر و یا هر کس دیگری که منبع تأیید و احترام اوست وابسته باشد، در صورتِ قطع وابستگی، روانی می‌شود.

. به رغم دگرگونی‌های زیادی که در جامعه رخ داده است، شست‌وشوی مغزی زنان، بدین معنا که مطیع و فرمانبردار باشند، خوددار و محجوب باشند، به خود کم بها دهند و خود را دست‌کم بگیرند و حقیقت‌گویی را نیاموزند، همچنان ادامه دارد

در میان زنان نوعی وابستگی بیمارگونه وجود دارد که توسط این اعتقاد که «ما نمی‌توانیم روی پای خویش بایستیم» تغذیه و پرورده می‌شود.

زنان در پاسخ به این پرسش اساسی که: تا کی قادر به انجام کاری که امروز می‌کنی خواهی بود؟ رو ترش می‌کنند می‌گویند: «من همین کاری را که اکنون انجام می‌دهم، در آینده نیز خواهم داشت و امیدوارم در جهنم هم آن را ادامه دهم!» فکر می‌کنید وقتی این زنان به سن هفتاد یا هشتاد سالگی برسند چه پیش خواهد آمد؟ درست حدس زدید ــ فاجعه‌ی عدم تأمین.

آنها خود را با «جهان امروز» هماهنگ می‌سازند و دیگر نیازی به مردان جلودار ندارند تا پشت آنان پنهان شوند، گرچه وقتی به خانه باز می‌گردند، اگر مردی در خانه نباشد که انتظار آنان را بکشد، رنج می‌برند.

هزینه‌های غیرضروری در اکثر ازدواج‌های ایرانی امر ازدواج را تبدیل به کابوسی ترسناک کرده است.

مردان نیز در انتخاب همسر به ظواهر و زیبایی چهره توجه دارند تا زیبایی و کمال فکر و اندیشه.

یکی از عمده‌ترین علل طلاق عدم شناخت کافی زن و مرد از یکدیگر و عدم صداقت آنان به هنگام ازدواج بوده و به ویژه دختران اکثرآ به هنگام ازدواج دچار «عقده‌ی سیندرلا» بوده‌اند و با عدم شناخت کافی و بلوغ فکری بلکه به دلیل وابستگی شدید و عدم استقلال در تصمیم‌گیری و صرفآ توجه به ظواهر فریبنده تن به ازدواج داده‌اند.

جانیان خطرناک عمدتآ بچه‌های طلاق هستند.

بیشتر دختران جوان آرزو دارند که روزی مردی اگر نه سوار بر اسبی سفید، دست کم بر پشت فرمان یک اتومبیل آخرین سیستم از راه برسد و آنها را به عنوان همسر به شهر آرزوهای دست نیافتنی ببرد.

همسرگزینی بر خلاف آنچه در داستان سیندرلا روایت شده، انتخابی ساده با نگرشی ظاهربینانه نیست. مسئولیت خطیری است که نیازمند تفکر، تعقل، اعتماد به نفس، شناخت کافی، آمادگی قبول مسئولیت و بلوغ فکری است. و هیچ یک از این الزامات در داستان سیندرلا وجود ندارد.

سیندرلا یا کفش بلورین داستانی برای کودکان و نوجوانان غربی است که به کمک دوربین والت‌دیزنی کارگران صاحب نام فیلم‌های انیمشین شهرت جهانی یافت.

عدم وابستگی هدیه‌ی طبیعت به مردان نیست، در اثر تعلیم و تربیت آن را به دست آورده‌اند. از روز نخست آنان را برای استقلال تربیت می‌کنند. برعکس، زنان را به طور منظم آموزش می‌دهند که به انتظار فردی دیگر بنشینند ــ روزی آنها را به گونه‌ای نجات خواهند داد.