کتاب انقراض پلنگ ایرانی با افزایش بی‌رویه‌ی تعداد گوسفندان

نه میل به آغاز و نه پایان دارم عمری‌ست که مرده‌ام ولی جان دارم آیا ماهی به آب ایمان دارد این‌گونه که من به عشق ایمان دارم؟!

دیوونه‌ایم با این‌که می‌دونیم دیوونه بودن چیز خوبی نیست

سال‌ها سوختیم و دود نداشت زندگی یک دروغ مسخره بود هیچ‌کس واقعاً وجود نداشت!

«من» باختم... اما کسی جز «ما» نخواهد برد بوی مرا این آب و صابون‌ها نخواهد برد

«ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد»

یک سایه یواش صاحب خود را خورد

این آب و این قبله خبرهای بدی دارند که سرنوشت گوسفندان، دست سلّاخ است جایی نخواهم رفت جز میدان آزادی... این را کسی می‌گفت که سوراخ سوراخ است

یعنی رفیق من به این مردم امیدی نیست یعنی امیدی نیست! هرگز! هیچ! یک ذرّه!

پایان سختی‌های دنیا باز هم سختی‌ست ما زنده‌ایم و زندگی معنای بدبختی‌ست

یعنی دلم شکست... اگرچه صدا نداشت که هیچ چیز، ارزش اشک تو را نداشت!