بریده‌هایی از کتاب مثنوی معنوی

بشنوید ای دوستان این داستان خود حقیقت نقد حال ماست آن

هر که را اسرار حق آموختند مُهر کردند و دهانش دوختند

عاشقان جام فرح آنگه کشند که به دست خویش خوبانشان ُکشند

ما چو شطرنجیم، اندر بُرد و مات بُرد و مات ما ز توست، ای خوش صفات

قدر همت باشد آن جهد و دعا لیسَ للإِنْسان ِ إِلا ما سعی

بشنو از نی، چون حکایت میکند واز جدائی ها شکایت میکند

اندرآ مادر به حق مادری بین که این آذر ندارد آذری ۳۹.۱۷ اندرآ مادر که اقبال آمدست اندرآ مادر، مده دولت ز دست ۳۹.۱۸ قدرت آن سگ بدیدی، اندرآ تا ببینی قدرت و فضل خدا ۳۹.۱۹ من ز رحمت میگشایم پای تو کز طرب خود نیستم پروای تو ۳۹.۲۰ اندرآ و دیگران را هم بخوان کاندر آتش، شاه بنهادست خوان

درنیابد حال پخته، هیچ خام پس سخن کوتاه باید، والسلام

چون نباشد عشق را پروای او او چو مرغی ماند بی پر، وای، او

گر تو گویی، فائدۀ هستی چه بود؟ در سؤالت فایده هست؟ ای عنود ۲۶.۲۴ گر ندارد این سؤالت فائده چه شنویم این را؟ عبث، بی عائده ۲۶.۲۵ * ور سوالت فائده دارد یقین پس جهان بی فایده نبود، ببین

ای خدای، ای راز دان، میدانی ام

حرف حکمت خور که شد نور ستیر ای تو نور بی حجب را ناپذیر

نی حدیث راهِ پُر خون میکند قصه های عشق ِ مجنون میکند

گفت پیغمبر علی را کای علی شیر حقی پهلوانی پر دلی ۱۴۵.۲ لیک بر شیری مکن هم اعتمید اندر آ در سایۀ نخل امید

جان من سهل است، جان جانم اوست دردمند و خسته ام، درمانم اوست

هست جنت را ز رحمت هشت در یک در توبه است ز آن هشت، ای پسر ۱۰۶.۴ آن همه، گه باز باشد، گه فراز و آن در توبه، نباشد جز که باز

آن زمان خود جملگان مؤمن شوند آن زمان خود سرکشان بر سر دوند

در غم ما روزها بیگاه شد روزها با سوزها همراه شد

در سجودت کاش رو گردانیی معنی سبحان ربی دانیی

لعل را گر مُهر نبود، باک نیست عشق در دریای غم، غمناک نیست