بریده‌هایی از کتاب پذیرش واقعیت (درس‌هایی برای زندگی، ازدواج و خانواده)

قانون شماره چهار زندگی: چیزی را که نپذیرید نمی‌توانید تغییر بدهید. اگر چیزی را نپذیرید، هیچ راهی وجود ندارد که بتوانید تغییرش بدهید.

گاهی مشکل این است که می‌خواهید هر کسی را که با او سروکار دارید خوشحال کنید، اما خودتان در فهرست کسانی که باید خوشحالشان کنید حضور ندارید!

اگر طرز فکر صحیح داشته باشید، اگر حرکت رو به رشد داشته باشید، اگر ذهنتان باز و خالی از تعصب باشد، اگر حاضر باشید خودتان را به چالش بکشید و فکر کنید و تغییر کنید و انجام بدهید، آن‌وقت ابزاری را که کسی به شما می‌دهد به کار می‌گیرید و با استفاده از آن سازندگی و رشدتان را افزایش می‌دهید. اما در مورد کسانی که دیدگاه منفی دارند، تعصب دارند و همیشه مشغول ایراد گرفتن و کوباندن دیگران هستند، تأثیر زیادی نمی‌توانی در ذهنیت‌شان بگذاری. چون خودشان خیال می‌کنند «کامل و بی‌نقص» هستند. هر بار که برای گروهی از مردم کارگاه آموزشی برگزار می‌کنم، می‌توانم از بین آن‌ها، این جماعت افراد «کامل و بی‌نقص» را تشخیص بدهم! آن‌ها می‌آیند تا دیگران را مسخره کنند و سعی کنند چیزی به من یاد بدهند!

رابطه‌تان با خودتان، تمام رابطه‌های دیگرتان در زندگی را تعیین می‌کند.

دنیایمان را باید تغییر بدهیم و این تغییر را باید نفر به نفر ایجاد کنیم. این تغییر را باید همین حالا و از همین‌جا شروع کنیم. زندگی‌تان را تغییر بدهید و از پیش طراحی‌شده زندگی کنید. به شما قول می‌دهم از چنین زندگی‌ای راضی خواهید بود.

می‌خواهم شما هم به پا خیزید. در زندگی‌تان به پا خیزید، برای بچه‌هایتان به پا خیزید، برای خودتان به پا خیزید... می‌خواهم به خانه بروید و تغییری ایجاد کنید.

اگر طلاق گرفته‌اید یا اگر از رابطه‌ای خارج شده‌اید، باید قبل از این‌که وارد رابطه‌ی بعدی بشوید رابطه‌ی قبلی را کالبدشکافی کنید.

حواستان باشد که احساس با ادراک فرق دارد. احساس این است که امواج نور به چشمتان می‌رسد یا امواج صوتی به پرده‌ی گوشتان می‌خورد. اما ادراک آن است که معنایی را به آن نسبت می‌دهید.

نباید فقط به این علت که انجام کاری برای‌تان ساده است، به انجامش ادامه بدهید.

که باید مشکل را حل کرد و به نتیجه رسید و در

منظور این است که هر بار مشاجره‌ای پیش می‌آید، اساس رابطه‌تان را زیر سؤال نبرید. خیلی‌ها هستند که گیر این اشتباه می‌افتند. یعنی هر وقت که وارد بحث و مشاجره می‌شوند، می‌گویند: «باشد. بیا برویم دادگاه و طلاق بگیریم!» همسرشان هم متحیر می‌شود و می‌گوید: «حرف من فقط این بود که نمی‌خواهم سگمان بیاید داخل خانه!» نباید بیش از حد اساس رابطه‌مان را زیر سؤال ببریم.

ما به دیگران یاد می‌دهیم که با ما چگونه رفتار کنند. برای همین است که می‌گویم زندگی‌تان شامل هر چیزی که هست، بدانید شما آن را به این‌صورت ترتیب داده‌اید. حتی اگر استدلال محکم‌پسند دارید که چرا تقصیر شما نیست و چرا مسؤولیتش بر دوش شما نیست، آن را کنار بگذارید. از خودتان بپرسید: «من دارم چه کار می‌کنم که خودم را در این موقعیت قرار می‌دهم؟ من دارم چه کار می‌کنم که این وضع را ایجاد می‌کنم؟»

پس همیشه انتخاب می‌کنید و با هر انتخابی، عواقبش را هم انتخاب می‌کنید.

«من ترجیح می‌دهم خوشبخت باشم تا این‌که محق باشم.»