بریده‌هایی از کتاب پاکسازی آگاهی در ۲۱ روز

در همان حالت که روی زمین سرد توالت زانو زده بودم «دعای آرامش» را که به تازگی یاد گرفته بودم، زمزمه کردم: پروردگارا! به من آرامشی عطافرما تا بپذیرم آن‌چه را که نمی‌توانم تغییر دهم؛ و شجاعتی تا تغییر دهم، آن‌چه را که می‌توانم؛ و درایتی که تفاوت میان این دو را دریابم.

هنگامی که بازی زندگی را از چشم‌انداز نفس بنگرید آن را سفری سخت و طاقت‌فرسا می‌یابید که حس آشفتگی، گم‌گشتگی و بیهودگی برایتان به همراه می‌آورد، حال آن‌که وقتی زندگی را با چشم جان بنگرید آن را رقصی طرب‌انگیز، بستری برای رشد روح و جریانی دل‌انگیز و پیوسته در تغییر و تحول می‌یابید.

نیایشی در پاس گذشته بگذار آنان که هدایتم کردند همراهی‌ام کنند در زدودنِ هر آن‌چه چشم مرا به روی ممکن‌ها می‌بندد مرا از عظمت خویش پنهان می‌دارد و جدا می‌کند مرا از دلدادگانم امروز از تو می‌خواهم قلب مرا سرشار کنی برهانی مرا از دردهایم، نگرانی‌هایم، ترس‌هایم و رنج‌هایم تا بتوانم دریابم و قدر بدانم هر آن‌چه دارم اکنون در این لحظه می‌بینم؛ حس می‌کنم سپاس می‌گذارم داشته‌هایم را و می‌دانم حقیقت دارد

وقایع، محیط و تجربه‌های دنیای بیرون است که شما را درون پوسته‌ی انسانی خود اسیر کرده است. شاید لازم باشد کار یا پول خود را ازدست بدهید، ظلمی ببینید، عزیزی را از دست دهید، یا گرفتار اعتیادی خانمان‌سوز شوید که بتوانید درون آن پوسته نفوذ کنید و درهای بسته‌ی ذهن خود را بگشایید. من به شما اطمینان می‌دهم همه‌ی این ناملایمات فقط و فقط به یک دلیل اتفاق می‌افتند و آن برای معطوف کردن شما به درون و شنیدن صدای روح‌تان است.

اغلب ما در جای اشتباه دنبال عشق، شادی، موفقیت و غیره می‌گردیم.

آن هنگام که رنج خود را لمس کرده و در آغوش کشیدید، همان رنج شما را به سوی نور هدایت می‌کند، به سوی آغازی روشن و سرانجام رهایی عاطفی و گسستن از بند نفس.

به راستی که زندگی رقص شگفت‌آوری است میان درون و بیرون؛ سفری میان نیاز تن و تمنای جان. برای آموختن، رشد و تکامل به تجربه‌های بیرون نیاز دارید اما اگر فقط به‌دنبال آموزه‌های جهان بیرون باشید بی‌آن‌که به صدای درون گوش فرا دهید به پوچی و نومیدی دردناکی خواهید رسید. اگر فقط به دنیای درون بپردازید دچار انزوا و کمبود خواهید شد، مگر آن‌که بخواهید زندگی یک قدیس را پیشه کنید. بزرگ‌ترین حقیقت آن است که شما فرزند این جهان هستید؛ ذره‌ای از ذات الهی که هستی و چیستی شما را به رقصی موزون در می‌آورد.

رهایی از چنگ دنیای بیرون به شما کمک می‌کند ببینید پیرامون‌تان چگونه شما را کنترل کرده، به بازی می‌گیرد و مورد سوء استفاده قرار می‌دهد. این رهایی به شما فرصت می‌دهد هر آن‌چه شما را از زندگی روحانی‌تان جدا می‌کند، ببینید و بشناسید.

پروردگارا! به من آرامشی عطا فرما تا بپذیرم آن‌چه را که نمی‌توانم تغییر دهم؛ و شجاعتی تا تغییر دهم، آن‌چه را که می‌توانم؛ و درایتی که تفاوت میان این دو را دریابم.

نیروی بیکران جهان را حس می‌کنم از آب زلال رودخانه‌ی امکان می‌نوشم قطره‌های شیرین هستی را مزه مزه می‌کنم تا جان مرا سرشار از شور زندگی سازند نیروی بیکران جوانی را احساس می‌کنم که جسمم را لبریز و روحم را سرشار می‌کند سعادت و یگانگی سزاوار من است یار و همراه همیشگی من گرامیداشت بدنم شفای روح من است… غذای روح جسم خویش را گرامی می‌دارم چراکه جایگاه مقدس خداوند است.

پروردگارا! به من آرامشی عطافرما تا بپذیرم آن‌چه را که نمی‌توانم تغییر دهم؛ و شجاعتی تا تغییر دهم، آن‌چه را که می‌توانم؛ و درایتی که تفاوت میان این دو را دریابم.

بازستاندن نور الهی خود و بازگشت به ذات مقدس درون‌تان یعنی دست بریدن از آن‌چه هستید، آن‌چه باور دارید و آن‌چه انتظار دارید تا آن‌جا که روح وصف‌ناپذیر، نامحدود و تماشایی وجودتان را کشف کنید. هنگامی‌که در حضور این روح قرار گیرید، دیگر مجبور نیستید تلاش کنید تا آن کسی باشید که نیستید. مجبور نیستید تلاش کنید بهتر باشید، باهوش‌تر یا لاغرتر باشید، ثروتمندتر باشید، مهربان‌تر، مهم‌تر و یا از خودگذشته‌تر باشید. فقط کافی است همان خود اصیل وجودتان باشید. دیگر به‌دنبال نور نخواهید بود چون خود نور هستید. دیگر در جستجوی عشق نخواهید بود چون خود عشق هستید.

برای شناخت گوهر مقدس وجودتان باید پیله خود را بشکافید و بخواهید ناب‌ترین و متجلی‌ترین مظهر وجودتان را کشف کنید. باید بخشی از وجودتان را که فراتر از محدودیت‌ها، باورها، ترس‌ها و تردیدها، بی‌اعتمادی‌ها و ذهن انتقادگرِ شماست، به تماشا بنشینید. اگرچه این قدرت قابل دیدن یا لمس کردن نیست، وقتی با آن یکی می‌شوید، وقتی افکار، باورها و احساسات‌تان با آن هماهنگ می‌شود، می‌توانید او را حس کنید. قابل‌لمس می‌شود.

مادامی که پی به حقیقت چیستی و کیستیِ خود نبرده‌اید، به آن‌چه می‌شناسید بسنده می‌کنید، چه‌بسا بیهوده رنج‌ها و محنت‌های فراوان خواهید برد.

آن‌جا که جهالت است تعصب وجود دارد و آن‌جا که تعصب وجود دارد تاریکی خواهد بود و آن‌جا که تاریکی‌ست، تکرار الگوهای اشتباه گذشته!

بگذار آنان که هدایتم کردند همراهی‌ام کنند در زدودنِ هر آن‌چه چشم مرا به روی ممکن‌ها می‌بندد مرا از عظمت خویش پنهان می‌دارد و جدا می‌کند مرا از دلدادگانم امروز از تو می‌خواهم قلب مرا سرشار کنی برهانی مرا از دردهایم، نگرانی‌هایم، ترس‌هایم و رنج‌هایم تا بتوانم دریابم و قدر بدانم هر آن‌چه دارم اکنون در این لحظه می‌بینم؛ حس می‌کنم سپاس می‌گذارم داشته‌هایم را و می‌دانم حقیقت دارد

«مهم این است که در هر لحظه بتوانیم آن‌چه را که هستیم برای آن‌چه می‌توانیم باشیم، قربانی کنیم.»

ممکن است این کار به نظرتان ساده جلوه کند، اما در عصر برون‌گرایی که ما در آن زندگی می‌کنیم نادیده گرفتن ندای درون و مسحور شدن با صدای عقل و منطق کاری بس آسان‌تر است.

مادامی که پی به حقیقت چیستی و کیستیِ خود نبرده‌اید، به آن‌چه می‌شناسید بسنده می‌کنید، چه‌بسا بیهوده رنج‌ها و محنت‌های فراوان خواهید برد.

اگر به‌طور منظم ذهن خود را با پاکسازی آگاهی سم‌زدایی نکنید، ممکن است حتی تمام روز افکار مثبت داشته باشید یا کتاب‌های روحیه‌بخش بخوانید، اما باز نمی‌توانید به آگاهی خویش راه یابید چراکه پیمانه‌ی آن لبریز است. در ذهن شما جایی برای افکار جدید نیست؛ زیرا پر از باورهایی است که در تعارض با آن‌ها قرار دارد.