بریده‌هایی از کتاب من زلاتان هستم

یک استراتژی داشتم. نباید به حرف‌های مردم اهمیت می‌دادم، فقط کاری را که به نظرم درست است انجام می‌دهم.

هیچ وقت اهمیت ندادم آدم‌ها کجایی‌اند. اعتقادی به نژاد ندارم. راستش را بخواهید چطور می‌توانستم عقیده‌ی دیگری داشته باشم. ما همه در خانواده مخلوط بودیم. بابا بوسنیایی بود مامان کُروات و برادر کوچکترم یک پدر صرب دارد.

فوتبال چیزی نیست که از قبل برنامه‌ریزی‌اش کنید. فوتبال اتفاق می‌افتد.

با وجود تمام اینها فوتبال را داشتم. چیزی بود که دوستش داشتم

مرا تبدیل به مردی کرد که به باشگاه می‌آید و می‌خواهد قهرمان لیگ شود. مهم نیست چطور و بدون شک این مرا خیلی کمک کرد، به عنوان یک بازیکن تغییرم داد.

سرسختی او، مُسْری بود و من از یک هنرمند تبدیل به مشت‌زن شدم که می‌خواست با هر ترفندی پیروز شود.

او بازیکن‌ها را خرد می‌کند و از اول می‌سازد.

غربت زده شده بودم، رسانه‌ها و مربی از من راضی نبودند و البته طرفدارها. طرفدارهای دو آتیشه‌ی آژاکس سخت‌گیرند. عادت به پیروزی داشتند. این دیگه چه مسخره بازیه! فقط ۰-۳ بردیم؟! این طوری بودند.

را فراموش نکنید که: «شما می‌تونید یک پسر بچه رو از زاغه بیرون بکشید، ولی هرگز نمی‌تونید زاغه رو از دل پسر بیرون بکشید.»

من هم همین احساس را داشتم، یا می‌خواستم داشته باشم. می‌خواستم مقابل همه دنیا بایستم و به هر کسی که به من شک کرد نشان دهم واقعاً هستم و هرگز نمی‌توانستم کسی را متصور شوم که جلویم را بگیرد.

بشنو ولی گوش نکن، این دلیل موفقیتم بود.

من جنگجو بودم. هر کسی در حقم بدی کند، در حق او بدی خواهم کرد. این راه دوام آوردن بود. یاد گرفته بودم تملق نکنم، رک و راست حرفم را می‌زدم.

در حالی که هزاران راه برای موفقیت هست و شاید راهی که متفاوت و گاهی ضایع است، بهترین راه باشد. از اینکه کسی متفاوت است و بیرون و جدای از بقیه قرار بگیرد متنفرم. اگر متفاوت نبودم، الآن اینجا نبودم و مسلماً منظورم این نیست که شبیه من باشید، زلاتان باشید. می‌گویم خودتان باشید، راه خودتان ـ هر چه که هست ـ بروید. مهم نیست راه‌تان عجیب و متفاوت باشد، در هر حال کسی حق ندارد جلوی شما را بگیرد.

نه، بهتره منو روی نیمکت بشونی، در کمال احترام باید بگم می‌دونم داستان چیه، تو داری منو قربانی بازیکن‌های دیگه می‌کنی. این جوری نمی‌شه، درست مثل اینه که یه فراری بخری ولی اونو مثل یک فیات برونی.

همه چیز فراتر از رویاهایم بود.

مجبور بودید تمرین کنید تا بهترین باشید.

چیزی که واقعاً عصبانی‌ام می‌کند، مربیانی هستند که هرگز در زندگی‌شان آن طور نجنگیده‌اند که به درجه اول برسند، اما همچنان به یک راه خودشان می‌چسبند و اصلاً انعطاف‌پذیر نیستند. در حالی که هزاران راه برای موفقیت هست و شاید راهی که متفاوت و گاهی ضایع است، بهترین راه باش

چیزی که واقعاً عصبانی‌ام می‌کند، مربیانی هستند که هرگز در زندگی‌شان آن طور نجنگیده‌اند که به درجه اول برسند، اما همچنان به یک راه خودشان می‌چسبند و اصلاً انعطاف‌پذیر نیستند. در حالی که هزاران راه برای موفقیت هست و شاید راهی که متفاوت و گاهی ضایع است، بهترین راه باش

از زمانی که کاپلو به من گفت جلسات تمرین به اندازه مسابقه مهم هستند. نمی‌توانی در تمرین نرم باشی و بخواهی مسابقه را محکم بازی کنی. باید هر دقیقه بجنگی والا پدرت را درمی‌آورم!

قانون اول و اصلی این است: همیشه در جبهه‌ی خودی باشی! یک تیم هستیم، متحد. باید همیشه این اتحاد را حفظ کرد و بعد آن‌ها می‌توانند به صورت داخلی هر چقدر که می‌خواهند ما را تنبیه کنند.