بریده‌هایی از کتاب سیزده

و حتما می دونید که تمام آدم های موفق دنیا بارسایی هستن؟! چونکه اونها تنها کسانی هستن که می دونن هرچقدر هم که بدونن، بازهم هیچی نمی دونن. پس می خونن، توی اتوبوس، در مطب دکتر، قبل از خواب، بعد از صبحانه، در مترو، در ترافیک آره، همه جا ...

می‌گویند ایرادت این است که خوب گوش نمی‌کنی اما کسی نمی‌گوید چرا خوب حرف نمی‌زنند که من خوب گوش نمی‌کنم.

وقتی واقعا به قدرت می‌رسی، می‌فهمی که چقدر جلوتر از مردم کوچه-بازار هستی

اول و آخر همه چیز بعد از خدا، خودمونیم

سیزده یعنی: «نقطه، سر خط...»

اگر حقیقتا دریابیم که حضور آدم‌های پیرامونمان دائمی و همیشگی نیست، قدر آنها را بیشتر می‌فهمیم.

شرایط پیرامونت را تشخیص بده و بپذیر و اگر فرد عامل و مسلطی هستی، خودت را تغییر بده و منتظر این نباش که دنیا با این همه عظمت، خودش را شبیه تو کند، تو خودت را شبیه او

نفس کشیدن و راه رفتن به معنی زندگی کردن نیست، زنده بودن یعنی مؤثر بودن، تغییر کردن و تغییر دادن

هیچ تلاش غلط یا راه غلطی وجود ندارد. اگر قبل از انجامش کمی فکر کرده باشید.

به راهتان شک نکنید، تاب بیاورید، موفقیت از راه‌های طولانی هم می‌گذرد.

تاب آوردن یعنی پریدن از روی نتایج بد و تلاش را به تلاش وصل کردن.

فرمول موفقیت امروز می‌شود = تاب + تلاش

رمز پیروزی در عصرِ حاضر، ادامه دادن و خسته نشدن و دوام آوردن است.

معمولی بودن، قدیمی بودن است. و انسان‌های قدیمی، در فروشگاه قرن اخیر، بنجل محسوب می‌شوند.

در پی استفاده‌ی زیاد از اینترنت، قسمت‌های مهمی از مغز رشد نمی‌کند، میزان حواس‌پرتی افراد افزایش، و تمرکز معتادین به اینترنت به شدت کاهش می‌یابد.

تحقیقاتِ ژاپنی‌ها نشان می‌دهد که، میزان استفاده از اینترنت با رابطه برقرار کردن با دیگران نسبت عکس دارد؛ یعنی هر چه انسان از نِت و شبکه‌ها بیشتر استفاده کند، قدرت دوست‌یابی، جذابیت فردی برای دیگران، نوع حرف زدن و سخنرانی آنها ضعیف‌تر و ضغیف‌تر می‌شود.

رمز بهروزی، امروزی است.

خوش‌بختی از آغازِ سفر، شروع می‌شود. خوشبختی احساسی نیست که فقط در مقصد، صید کنیم.

هر تعلقی که انسان را از خودش، راهش، مأموریتش، اصلش، رویای سرنوشتش و خدایش دور کند، باید آن را رها کند.

«آرزویی در سر نمی‌شکفد جز آن که توان برآوردنش نیز به تو ارزانی شده باشد. آرزومند را، کوشش‌ها باید.»