بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

برای اولین گروه، یعنی لباس‌ها، پیشنهاد می‌کنم که برای افزایش بازدهی، آن‌ها را به چند زیر گروه تقسیم کنید: لباس‌های بالاتنه (پیراهن‌ها، پلیورها، و غیره.) لباس‌های پایین‌تنه (شلوارها، دامن‌ها و غیره.) لباس‌هایی که باید آویخته شوند (ژاکت‌ها، کت‌ها، کت و شلوارها، و غیره.) جوراب‌ها لباس زیر کیف‌ها (کیف‌های دستی، ساک‌های مسافرتی، و غیره.) لوازم متفرقه (روسری‌ها، کمربندها، کلاه‌ها، و غیره.) لباس‌های مربوط به رویدادهای خاص (مایوها، کیمونوها، یونیفرم‌ها، و غیره.) کفش‌ها

برای اولین گروه، یعنی لباس‌ها، پیشنهاد می‌کنم که برای افزایش بازدهی، آن‌ها را به چند زیر گروه تقسیم کنید: لباس‌های بالاتنه (پیراهن‌ها، پلیورها، و غیره.) لباس‌های پایین‌تنه (شلوارها، دامن‌ها و غیره.) لباس‌هایی که باید آویخته شوند (ژاکت‌ها، کت‌ها، کت و شلوارها، و غیره.) جوراب‌ها لباس زیر کیف‌ها (کیف‌های دستی، ساک‌های مسافرتی، و غیره.) لوازم متفرقه (روسری‌ها، کمربندها، کلاه‌ها، و غیره.) لباس‌های مربوط به رویدادهای خاص (مایوها، کیمونوها، یونیفرم‌ها، و غیره.) کفش‌ها

مردم در دور انداختن وسایلی که هنوز می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند (ارزش عملکردی دارند)، وسایلی که اطلاعات مفید دربردارند (ارزش اطلاعاتی دارند) و وسایلی که با آن‌ها ارتباطات عاطفی دارند (ارزش عاطفی دارند)، دچار مشکل می‌شوند. وقتی بدست آوردن یا جایگزینی این وسایل سخت باشد (کمیاب باشند)، دل کندن از آن‌ها دشوارتر هم می‌شود.

تا زمانی که کار دور انداختن را به اتمام نرسانده‌اید، به قرار دادن وسایلتان در سر جایشان حتی فکر هم نکنید.

نظم مؤثر، متشکل از فقط دو فعالیت ضروری است: دور انداختن و تصمیم‌گیری در زمینه‌ی محل نگه‌داری از وسایل. از بین این دو، دور انداختن باید در ابتدا صورت گیرد.

کارهای مربوط به نظم، به طورکلی می‌توانند به دو دسته تقسیم شوند: تصمیم‌گیری درمورد اینکه یک شیئی را می‌خواهید دور بیندازید یا نه و اینکه آن را کجا قرار دهید. اگر می‌توانید این دو کار را انجام دهید، می‌توانید به وضعیتی بی‌عیب و نقص برسید.

داشتن فضای مخصوص خودتان، شما را خوشحال می‌کند. وقتی احساس کنید که جایی به شخص شما تعلق دارد، مشتاق به مرتب نگه داشتن آن خواهید بود. اگر اختصاص دادن یک اتاق به هر شخص دشوار است، می‌توانید به هر کس فضایی را برای جای دادن وسایل خودش بدهید. تعداد بسیاری از افراد نامرتبی که با آن‌ها ملاقات داشته‌ام، والدینی داشته‌اند که اتاق‌هایشان را برای آن‌ها تمیز می‌کردند، یا اینکه هرگز فضایی نداشته‌اند که احساس کنند کاملا متعلق به خودشان است.

دو سال بعد از شروع این «روش کاهش حجم،» ناگهان به موضوعی پی بردم. حتی یک بار هم به پوشه‌ای که درست کرده بودم، نگاه نکرده بودم. تمام آن تلاش‌ها فقط برای راحت کردن وجدان خودم بود.

اگر از احساس خود پیروی کنید، با هیچ مشکلی مواجه نخواهید شد «اشیایی را انتخاب کنید که با در دست گرفتنشان، احساس شادمانی به شما دست می‌دهد.» «لباس‌هایی را بیاویزید که روی رخت‌آویز، خوشحال‌تر خواهند بود.» «نگران حجم زیاد وسایلی نباشید که دور می‌ریزید. لحظه‌ای فرا خواهد رسید که به بهترین حالت ممکن، پی خواهید برد.»

نقطه‌ی تلنگر از یک شخص به شخص دیگر متفاوت است. شاید آنچه به شخصی که عاشق کفش است حس رضایتمندی می‌دهد، صد جفت کفش باشد، درحالی‌که کسی که عاشق کتاب است، به چیزی جز کتاب نیاز نداشته باشد. افرادی مانند من، لباس‌های راحتی بیش‌تری نسبت به لباس‌های مناسب برای خارج از خانه دارند، درحالی‌که برخی افراد ممکن است ترجیح دهند در خانه، لباس به تن نکنند و در نتیجه، هیچ لباس راحتی‌ای نداشته باشند.

اگر از طریق فرایند مرتب کردن، از تعداد وسایلتان بکاهید، به نقطه‌ای می‌رسید که ناگهان متوجه می‌شوید دقیقآ به چه میزانی از وسایل نیاز دارید. این موضوع را آن‌قدر واضح حس خواهید کرد که گویی تلنگری در ذهن شما زده شده. با خود خواهید گفت: «آهان، این دقیقآ همون مقداریه که برای راحت زندگی کردن بهش نیاز دارم. همین‌قدر برای شادبودنم کافیه. به بیشتر از این، نیاز ندارم.» در آن لحظه، احساس رضایت مشهودی تمام وجود شما را فرا می‌گیرد. من این را «لحظه‌ی تلنگر» می‌نامم. جالب اینجاست که وقتی از این نقطه عبور می‌کنید، متوجه می‌شوید که میزان وسایلتان هیچ‌گاه بیشتر نمی‌شود و دقیقآ به همین دلیل است که هرگز به حالت سابق باز نمی‌گردید.

چیزی که باید برایش ارزش قائل باشیم، خاطرات ما نیست، بلکه شخصیت ماست که در اثر تجربیات گذشته، شکل گرفته است. این درسی است که این یادگاری‌ها، موقع طبقه‌بندی کردن، به ما می‌دهند.

لحظه‌ای وقت بگذارید و تعداد کتاب‌های مورد علاقه‌تان را که واقعآ بیش‌تر از یک بار خوانده‌اید، بشمارید. چه تعداد هستند؟ برای برخی، این عدد ممکن است چیزی حدود پنج جلد باشد، درحالی‌که برای برخی خوانندگان استثنایی، ممکن است به صد جلد نیز برسد.

دیدن آنچه فرزندان دور می‌اندازند، برای والدین اضطراب‌آور است. حجم بالای توده‌ی کیسه‌هایی که دور ریخته می‌شوند، ممکن است والدین را نگران کند که آیا فرزندانشان می‌توانند با وسایلی که باقی مانده به زندگی عادی خود ادامه دهند یا نه.

وقتی فضای خود را به طور کامل مرتب می‌کنید، چشم‌اندازتان متحول می‌شود. این تغییر آن‌قدر عمیق است که حس می‌کنید در دنیایی کاملا متفاوت زندگی می‌کنید. این موضوع، عمیقآ بر ذهن شما اثر گذاشته یک حس نفرت از بازگشت به حالت آشفتگی سابق را به شما القاء می‌کند. نکته‌ی کلیدی رسیدن به این هدف آن است که این تغییر را آن‌قدر ناگهانی ایجاد کنید که تحول درونی کاملی در شما ایجاد شود. همین اثر، درصورتی‌که روند کار تدریجی باشد، هرگز قابل دستیابی نیست.

برای ایجاد یک محیط عالی و عاری از به هم‌ریختگی، باید نظم به شکلی مؤثر، یکباره و با بیش‌ترین سرعت ممکن انجام شود. اما این کار چگونه ذهنیت صحیح را ایجاد می‌کند؟

انسان‌ها، پیش از تغییر طرز فکرشان، نمی‌توانند عاداتشان را تغییر دهند.

با لباس‌ها شروع کنید، بعد به سراغ کتاب‌ها، کاغذها، کومونو (لوازم متفرقه)، و در آخر سراغ اشیایی با ارزش عاطفی بروید

منظم کردن را به یک رویداد ویژه تبدیل کنید، نه یک کار روزمره

جای اینکه تصمیم بگیرید امروز یک اتاق خاص را مرتب کنید، اهدافی مانند «لباس‌ها امروز، کتاب‌ها فردا» تعیین کنید.