بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

تا کردن جوراب‌های ساق کوتاه آسان‌تر هم هست. اگر قسمت بالای آن‌ها را به پشت تا زده‌اید، به عنوان قدم اول، تای آن‌ها را باز کنید. یک لنگه‌ی جوراب را روی دیگری گذاشته قواعد مربوط به تا کردن لباس را اعمال کنید. برای جوراب‌های کوتاه که فقط پاها را می‌پوشانند، دو مرتبه تا کردن کافی است؛ برای جوراب‌هایی که تا قوزک پا هستند، سه مرتبه؛ و برای جوراب‌هایی که تا زانو و یا بالاتر از زانو هستند، چهار تا شش مرتبه. می‌توانید تعداد تاها را برای رسیدن به ارتفاعی که به بهترین شکل در کشوی شما جا می‌گیرد، تنظیم کنید. این کار آسان است. هدفتان باید فقط ایجاد یک مستطیل ساده باشد. این کار، بهترین روش برای تا کردن است. جوراب‌ها را نیز درست مانند لباس‌ها، روی لبه‌شان قرار دهید.

بیایید با نحوه‌ی تا کردن جوراب‌های ساق بلند شروع کنیم. اگر آن‌ها را گره زده‌اید، با باز کردن گره‌ها شروع کنید! قسمت پنجه‌ها را روی یکدیگر بگذارید و جوراب را به طول از وسط تا بزنید. سپس آن را به سه قسمت مساوی تا بزنید و درعین‌حال، اطمینان حاصل کنید که قسمت پنجه‌ها داخل است نه بیرون. همچنین باید کش کمر، در قسمت بالا، کمی برآمده باشد. در آخر، جوراب ساق بلند را به طرف کش کمر رول کنید. اگر وقتی کار تمام شد، کش کمر بیرون باشد، این کار را به درستی انجام داده‌اید. جوراب‌های ساق بلندی را که تا زانو هستند نیز به همین شکل تا کنید. جنس‌های ضخیم‌تر همچون ساپورت‌ها، اگر به جای تا شدن به صورت سه قسمت مساوی، از وسط تا شوند، راحت‌تر رول خواهند شد. نکته‌ی مهم این است که جوراب ساق بلند باید در انتهای کار، مانند رول سوشی، محکم و پایدار باشد. وقتی جوراب‌های ساق بلند را در کشو جای می‌دهید، رول‌ها را به صورت عمودی قرار دهید طوری که قسمت پیچ‌خورده‌شان دیده شود.

برای انجام این کار، لباس‌های سنگین را در سمت چپ و لباس‌های سبک را در سمت راست کمد آویزان کنید. لباس‌های سنگین شامل آن‌هایی می‌شوند که بلند هستند، آن‌هایی که از جنس سنگین ساخته شده‌اند، و آن‌هایی که رنگ تیره دارند. همین‌طور که به سمت راست کمد حرکت می‌کنید، طول لباس‌ها کوتاه‌تر، جنس لباس‌ها نازک‌تر، و رنگ آن‌ها روشن‌تر می‌شود. از لحاظ دسته‌بندی، کت‌ها در سمت چپ کمد خواهند بود و به دنبال آن‌ها، پیراهن‌ها، ژاکت‌ها، شلوارها، دامن‌ها، و بلوزها قرار خواهند گرفت. این ترتیب اصلی است، اما بسته به لباس‌هایی که دارید، آنچه در هر گروه، به عنوان «سنگین» طبقه‌بندی می‌شود، متفاوت خواهد بود. برای ایجاد تعادل از احساسات خود استفاده کنید تا طوری به نظر بیاید که لباس‌ها به سمت راست، شیب رو به بالا دارند. علاوه بر این، لباس‌های هر دسته را از سنگین به سبک سازمان‌دهی کنید.

دلیل دیگر ایجاد یک کمد به هم‌ریخته، کمبود اطلاعات است. بسیاری از مردم نمی‌دانند چگونه لباس‌ها را روی رخت‌آویز بچینند. اصلی‌ترین قاعده این است که لباس‌هایی را که در یک دسته هستند، کنار یکدیگر آویزان کنید، طوری که کمدتان به بخش‌های ژاکت‌ها، بخش کت و شلوارها، و مانند آن تقسیم شود. لباس‌ها، مانند انسان‌ها، وقتی در کنار آن‌هایی باشند که از لحاظ نوع، بسیار شبیه به خودشان هستند، می‌توانند آزادانه‌تر استراحت کنند و بنابراین سازمان‌دهی آن‌ها براساس نوع، به آن‌ها کمک می‌کند احساس راحتی و امنیت بیش‌تری داشته باشند. می‌توانید کمدتان را صرفآ با به کارگیری این اصل به معنی واقعی کلمه متحول کنید. البته بسیاری از مردم ادعا می‌کنند که حتی وقتی لباس‌هایشان را با طبقه‌بندی مرتب می‌کنند، طولی نمی‌کشد که کمدهایشان دوباره به هم می‌ریزد. پس اجازه دهید یک نکته را برای حفظ نظم کمدهایی که به شدت تلاش می‌کنید مرتبشان کنید، بیان کنم. لباس‌هایتان را طوری مرتب کنید که به گوشه‌ی سمت راست متمایل شوند.

حقیقت دارد که اکثر مردم، خیلی بیش‌تر از حد ضرورت، در کمدشان لباس نگه می‌دارند.

هر لباسی «نقطه‌ی مطلوب» خود را دارد که در آن، شکل مطلوب را به خود می‌گیرد؛ حالتِ تاشده‌ای که برای آن لباس مناسب‌ترین است. نقطه‌ی مطلوب لباس‌ها، بسته به جنس و سایزشان متفاوت است و بنابراین شما باید روش خود را تا رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب، اصلاح کنید. البته این کار دشوار نیست. با تنظیم ارتفاع در هنگام تا کردن، طوری که لباس درست بایستد، به راحتی به نقطه‌ی مطلوب خواهید رسید.

وقتی تصوری از اینکه داخل کشوی‌تان چگونه به نظر خواهد رسید داشته باشید، می‌توانید تا کردن را شروع کنید. هدف، تا کردن هر لباس به صورت یک مستطیل ساده و صاف است. ابتدا، لباس را از طول به سمت مرکز تا بزنید (مانند سمت چپ، سپس سمت راست یک پیراهن) و آستین‌ها را داخل بگذارید تا به یک شکل مستطیل بلند درآید. مهم نیست که آستین‌ها را چطور تا می‌کنید. سپس، یک ضلع کوتاه مستطیل را بلند کرده به سوی ضلع کوتاه دیگر تا بزنید. سپس دوباره با همین الگو، بصورت نصف و یا یک سوم، تا بزنید. تعداد تاها باید طوری تنظیم شود که لباس تا شده، وقتی روی لبه‌اش می‌ایستد، هم ارتفاع کشو باشد. این همان قاعده‌ی اصلی است که در نهایت به لباس‌های شما اجازه می‌دهد روی لبه‌شان و پهلو به پهلوی یکدیگر چیده شوند تا وقتی کشویتان را باز می‌کنید، بتوانید لبه‌ی کناری همه‌ی لباس‌های داخل آن را ببینید. اگر متوجه شدید که در پایان تا زدن، شکل لباس صحیح است، اما بیش‌ازحد شل و سست است و نمی‌توان آن را به حالت ایستاده قرار داد، شیوه‌ی تا کردن‌تان با نوع لباس هماهنگی ندارد.

برای جاسازی لباس‌ها به صورت ایستاده، آن‌ها باید به صورت فشرده دربیایند و این یعنی باید بیشتر تا زده شوند. برخی از مردم عقیده دارند که بیشتر تا زدن سبب چروک‌های مضاعف می‌شود، اما این‌طور نیست. چیزی که باعث چروک شدن می‌شود، تعداد تاها نیست، بلکه مقدار فشاری است که به لباس اعمال می‌شود. حتی لباس‌هایی هم که کم تا شده‌اند اگر در انبوهی از لباس‌ها نگه‌داری شوند، چروک می‌شوند چرا که وزن لباس‌ها مثل یک دستگاه پرس عمل می‌کند. به تفاوت بین تا کردن یک برگه‌ی کاغذ در مقابل تا کردن صد برگه به صورت یکجا فکر کنید. ایجاد یک خط تیز در هنگام تا کردن یک دسته کاغذ به صورت یکباره، خیلی دشوارتر است.

. نکته‌ی کلیدی این است که به جای اینکه لباس‌ها را صاف و روی هم قرار دهید، به صورت ایستاده جای دهید.

به بیان دیگر، این لباس‌های دورریختنی به هیچ‌وجه لباس راحتی محسوب نمی‌شوند. اگر آن‌ها را لباس راحتی بنامید، فقط در رها کردن لباس‌هایی تأخیر ایجاد می‌کنید که شما را خوشحال نمی‌کنند. مغازه‌هایی وجود دارد که مختص لباس‌های راحتی بوده و طراحی، جنس، و سبک آن‌ها مناسب استراحت هستند. واضح است که این لباس‌ها با آنچه بیرون از خانه می‌پوشیم، کاملا متفاوت هستند. تی‌شرت‌های نخی شاید تنها نوع لباس معمولی‌ای باشند که می‌توان در این رده دوباره از آن‌ها استفاده کرد. به نظر من، صحیح نیست لباس‌هایی را که از آن‌ها لذت نمی‌بریم، برای استراحت در منزل نگه داریم. زمانی که درخانه سپری می‌کنیم نیز بخشی گرانبها از زندگی است. ارزش آن نباید صرفآ به سبب اینکه هیچ‌کس ما را نمی‌بیند، کم شود. بنابراین، با شروع از امروز، دیگر هرگز رتبه‌ی لباس‌هایی را که دوست ندارید، پایین نیاورید و به عنوان لباس راحتی از آن‌ها استفاده نکنید.

لباس‌های راحتی: تبدیل لباس‌های رسمی به «لباس‌های راحتی» ممنوع است به نظر حیف می‌آید چیزی را که هنوز کاملا قابل استفاده است، خصوصآ اگر خودتان آن را خریده باشید، دور بیندازید. در مواردی از این دست، مشتری‌های من اغلب می‌پرسند که آیا می‌توانند لباس‌هایی را که می‌دانند هرگز در خارج از منزل نخواهند پوشید، نگه دارند و به عنوان لباس راحتی استفاده کنند. اگر بگویم «بله،» بدون هیچ کاهشی در حجم کل لباس‌ها، توده‌ی لباس‌های راحتی بزرگ‌تر می‌شود.

«مایل هستم دوباره ببینمش؟ خب، لزومآ نه...» اگر چنین حسی دارید، آن را در توده‌ی دورریختنی‌ها یا اهداکردنی‌ها بیندازید و اگر در فصل گذشته، آن را زیاد پوشیده‌اید، فراموش نکنید که قدردانی خود را نسبت به آن ابراز کنید. شاید نگران باشید که اگر با این معیار پیش بروید، هیچ لباسی برایتان باقی نماند، اما نگران نباشید. ممکن است اینطور به نظر برسد که حجم خیلی بالایی را دور انداخته‌اید، اما اگر لباس‌هایی را که به شما لذت می‌دهند انتخاب کنید، به تعداد کافی لباس خواهید داشت. وقتی مهارت لازم برای انتخاب وسایلی را که دوست دارید، به دست آوردید، می‌توانید به سراغ هر یک از زیر گروه‌های لباس‌های فصل کنونی بروید. مهم‌ترین نکاتی که باید به یاد داشته باشید این‌ها هستند: اطمینان حاصل کنید که همه‌ی لباس‌های موجود در خانه را جمع‌آوری کرده‌اید و حتمآ هر یک از آن‌ها را در دست بگیرید.

اگر مشتری‌ها با لباس‌هایی شروع کنند که در حال حاضر از آن‌ها استفاده می‌کنند، بیش‌تر احتمال دارد که فکر کنند، «این مرا خوشحال نمی‌کند، اما همین دیروز آن را پوشیدم،» یا «اگر هیچ لباسی باقی نماند، چکار باید بکنم؟» این موضوع، تصمیم‌گیری معقول را برای آن‌ها دشوارتر می‌کند. از آنجایی که در آینده‌ی نزدیک، ضرورتی به وجود لباس‌های فصول دیگر نیست، اعمال این معیار ساده که آن لباس‌ها خوشحال‌تان می‌کنند یا نه، بسیار ساده است. توصیه می‌کنم وقتی لباس‌های سایر فصول را انتخاب می‌کنید، این سؤال را از خود بپرسید: «آیا تمایل دارم این لباس را دوباره در فصل مناسبش ببینم؟» یا، به بیان دیگر «اگر دمای هوا ناگهان تغییر کند، تمایل دارم این لباس را بپوشم؟»

برای اولین گروه، یعنی لباس‌ها، پیشنهاد می‌کنم که برای افزایش بازدهی، آن‌ها را به چند زیر گروه تقسیم کنید: لباس‌های بالاتنه (پیراهن‌ها، پلیورها، و غیره.) لباس‌های پایین‌تنه (شلوارها، دامن‌ها و غیره.) لباس‌هایی که باید آویخته شوند (ژاکت‌ها، کت‌ها، کت و شلوارها، و غیره.) جوراب‌ها لباس زیر کیف‌ها (کیف‌های دستی، ساک‌های مسافرتی، و غیره.) لوازم متفرقه (روسری‌ها، کمربندها، کلاه‌ها، و غیره.) لباس‌های مربوط به رویدادهای خاص (مایوها، کیمونوها، یونیفرم‌ها، و غیره.) کفش‌ها

با لباس‌ها شروع کنید، بعد به سراغ کتاب‌ها، کاغذها، کومونو (لوازم متفرقه)، و در آخر سراغ اشیایی با ارزش عاطفی بروید. اگر طبق این ترتیب، خلوت‌سازی کنید، کارتان با سهولتی حیرت‌انگیز پیش خواهد رفت. اگر ابتدا با رده‌بندی‌های آسان شروع کنید و سخت‌ترین‌ها را برای آخر نگه دارید، می‌توانید به تدریج مهارت‌های تصمیم‌گیری خود را تقویت کنید تا در اواخر، کار برایتان ساده شود.

وقتی با چیزی برخورد می‌کنید که نمی‌توانید از آن دل بکنید، با دقت به هدف واقعی آن شیئی در زندگی خود فکر کنید. آگاهی از تعداد وسایلی که قبلا نقش‌شان را به درستی در زندگی‌تان ایفا کرده‌اند، شما را حیرت‌زده خواهد کرد. با تشکر از خدمات آن‌ها و رها کردن‌شان در کمال قدردانی، قادر خواهید بود به وسایلی که دارید و به زندگی‌تان، به درستی نظم بدهید. در پایان، صرفا وسایلی باقی خواهند ماند که واقعآ برای آن‌ها ارزش قائل هستید. برای اینکه به درستی قدردان اشیایی باشید که برایتان مهم هستند، باید ابتدا آن‌هایی را دور بریزید که هدفشان را به انجام رسانده‌اند. خلاص شدن از وسایلی که دیگر نیازشان ندارید، نه حیف است و نه شرم‌آور. آیا می‌توانید صادقانه بگویید برای چیزی که وجودش را فراموش کرده‌اید و در اعماق یک کمد یا کشو دفن کرده‌اید، واقعآ ارزش قایل هستید؟ اگر آن وسایل احساس داشتند، مسلمآ خوشحال نمی‌شدند. از زندانی که آن‌ها را در آن انداخته‌اید، آزادشان کنید.

وقتی به چیزی برخورد می‌کنید که دور انداختنش سخت است، در وهله‌ی اول، با دقت فکر کنید که چرا آن شیئی خاص را دارید. کی آن را خریدید و در آن زمان، چه معنایی برای شما داشت؟ نقشی را که آن شیئی در زندگی شما ایفا می‌کند، دیگر بار ارزیابی کنید.

وقتی به چیزی برخورد می‌کنید که دور انداختنش سخت است، در وهله‌ی اول، با دقت فکر کنید که چرا آن شیئی خاص را دارید. کی آن را خریدید و در آن زمان، چه معنایی برای شما داشت؟ نقشی را که آن شیئی در زندگی شما ایفا می‌کند، دیگر بار ارزیابی کنید.

اگر می‌خواهید چیزی را به دیگری بدهید، او را مجبور نکنید که آن را بی‌قید و شرط قبول کند و با القای احساس گناه، به او فشار نیاورید. ابتدا اطلاع حاصل کنید که او چه چیزی را دوست دارد و اگر چیزی پیدا کردید که با معیارهایش مطابقت داشت، فقط و فقط در آن صورت، آن وسیله را به او نشان دهید. همچنین در شرایطی می‌توانید آن وسیله را به او پیشنهاد کنید که خود قصد خرید آن را داشته باشد. برای نشان دادن اهمیتی که برای دیگران قایل هستیم، باید به آن‌ها کمک کنیم تا از بار داشتن وسایلی بیش‌ازحد نیاز و فاقد لذت، اجتناب کنند.

دادن چیزهایی که نمی‌توانید استفاده کنید، به افرادی که می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند، یک ایده‌ی عالی است. این ایده نه‌تنها اقتصادی است، بلکه دیدن اینکه کسی از نزدیکان شما از این وسایل لذت برده برای آن‌ها ارزش قائل شوند، سبب خوشحالی‌تان می‌شود. اما این کار، با عمل تحمیل وسایل به خانواده‌تان به سبب اینکه نمی‌توانید خود را متقاعد به دور انداختن یا اهدای آن‌ها کنید، فرق می‌کند. قربانی، چه خواهر یا برادرتان باشد، چه پدر، مادر، و یا فرزندتان، باید از این کار امتناع نمایید.