بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

بهترین ترتیب به این صورت است: ابتدا لباس‌ها، سپس کتاب‌ها، کاغذها، کومونو(لوازم متنوع)، و در آخر، یادگاری‌ها.

لباس‌ها آسان‌ترین اقلام هستند چرا که ارزش‌شان از لحاظ کمیابی، بسیار پایین است. از سویی دیگر، عکس‌ها و نامه‌ها، نه‌تنها ارزش عاطفی بالایی دارند، بلکه خاص نیز هستند. بنابراین، باید تا آخر کار کنار گذاشته شوند. این موضوع، به خصوص درمورد عکس‌ها صحت دارد چرا که احتمال دارد به صورت تصادفی در هنگام مرتب کردن اقلام دیگر و در مکان‌هایی به دور از انتظار، مثلا در میان کتاب‌ها و کاغذها، پیدا شوند.

فرایند تصمیم‌گیری درمورد اینکه چه چیزهایی را نگه داشته و چه چیزهایی را دور بیندازید. در صورت شروع با وسایلی که تصمیم‌گیری درمورد آن‌ها آسان‌تر است، روند آسان‌تری خواهد داشت. همین‌طور که به تدریج تا رسیدن به اقلام دشوارتر پیش می‌روید، مهارت‌های تصمیم‌گیری شما تقویت می‌شود.

شروع کردن با یادگاری‌ها، شکست مسلم است

علاوه بر اهمیت فیزیکی وسایل، سه عامل دیگر نیز به وسایل ما اهمیت می‌بخشد: کارکرد، اطلاعات، و وابستگی عاطفی. وقتی عنصر کمیابی نیز اضافه می‌شود، دشواری انتخاب آن‌هایی که دور می‌اندازیم، چند برابر می‌شود.

درجه‌ی سختی انتخاب اینکه چه چیزی را نگه داشته و چه چیزی را دور بیندازید، بین گروه‌ها بسیار متفاوت است. دلیل اینکه برخی افراد در نیمه‌ی راه به مشکل می‌خورند معمولا این است که از گروه‌هایی شروع می‌کنند که تصمیم‌گیری درمورد آن‌ها دشوارتر است. چیزهایی که خاطرات را زنده می‌کنند، مانند عکس‌ها، برای تازه‌کارها نقطه‌ی مناسبی برای شروع نیستند. نه‌تنها حجم محتویات این اقلام از اقلام دیگر بیشتر است، بلکه تصمیم‌گیری درمورد اینکه آن‌ها را نگه دارید یا نه نیز بسیار دشوارتر است.

سروکار داشتن فقط با یک دسته در یک زمان مشخص، به فرایند مرتب کردن سرعت می‌بخشد. پس حتمآ همه‌ی اقلام مربوط به گروهی را که روی آن کار می‌کنید، جمع‌آوری کنید. اجازه ندهید هیچ‌چیزی از قلم بیفتد.

به همین دلیل، توصیه می‌کنم که همیشه با توجه به طبقه‌بندی وسایل بیندیشید، نه مکان آن‌ها. قبل از انتخاب وسایلی که نگه می‌دارید، تمام وسایلی را که در یک دسته قرار می‌گیرند، در یک نوبت جمع‌آوری کنید. تمامی موارد هر گروه را بیرون آورده در یک‌جا قرار دهید.

پس مجبور می‌شوید کل مراحل انتخاب و طبقه‌بندی را تکرار کنید و وقت و انرژی خود را هدر دهید. ضمنآ در چنین شرایطی نمی‌توانید ارزیابی دقیقی از وسایلی که می‌خواهید نگه دارید یا دور بیندازید انجام دهید. تکرار و تلاش بیهوده، می‌تواند انگیزه را از بین ببرد و بنابراین باید از آن جلوگیری کرد.

فقط آن چیزهایی را نگه دارید که عمیقآ به آن‌ها علاقه دارید. سپس عزم خود را جزم کرده بقیه را دور بریزید.

از این تجربه، به این نتیجه رسیدم که بهترین راه برای انتخاب وسایلی که می‌خواهم نگه دارم و وسایلی که می‌خواهم دور بیندازم این است که هر شیئی را در دست نگه دارم و از خود بپرسم: «آیا این خوشحالم می‌کند؟» اگر خوشحال می‌کند نگهش دارم. اگرنه، آن را دور بیندازم. این نه‌تنها ساده‌ترین، بلکه دقیق‌ترین معیار برای قضاوت است.

این حقیقت پی می‌بردم که صرف تمرکز کردن روی دور انداختن وسایل، فقط می‌تواند باعث ناراحتی‌ام شود. اما چرا؟ چون ما باید وسایلی را که می‌خواهیم نگه داریم، انتخاب کنیم، نه وسایلی را که می‌خواهیم از شرشان خلاص شویم.

دو نوع نظم وجود دارد، «نظم روزانه» و «رویداد ویژه‌ی نظم» نظم روزانه که شامل استفاده از وسیله‌ای و برگرداندن آن سر جایش است، همیشه تا زمانی که نیاز به استفاده از لباس، کتاب، نوشت‌افزار و وسایل مشابه داریم، جزئی از زندگی ما خواهد بود. اما هدف این کتاب این است که به شما انگیزه دهد تا هرچه سریع‌تر در خصوص «رویداد ویژه» ی نظم بخشیدن به خانه‌تان دست به کار شوید.

نظم مؤثر، متشکل از فقط دو فعالیت ضروری است: دور انداختن و تصمیم‌گیری در زمینه‌ی محل نگه‌داری از وسایل. از بین این دو، دور انداختن باید در ابتدا صورت گیرد. این اصل تغییر نمی‌کند.

پس از ملاحظات دقیق به این نتیجه رسیدم که دسته‌بندی افراد براساس فعالیت‌هایشان بسیار معقول‌تر از این است که با ویژگی‌های کلی شخصیتی‌شان دسته‌بندی شوند. با استفاده از این روش، افرادی را که نمی‌توانند منظم بمانند، می‌توان فقط به سه نوع دسته‌بندی کرد: «آن‌هایی که نمی‌توانند وسایل را دور بیندازند»، «آن‌هایی که نمی‌توانند وسایل را به جای قبلی‌شان بازگردانند»، و «آن‌هایی که ترکیبی از دو دسته‌ی اول هستند». با بررسی مشتریانم، پی بردم که نود درصد در دسته‌ی سوم جای می‌گیرند، یعنی نوع «آن‌هایی که نمی‌توانند وسایل را دور ریخته و یا به جای قبلی‌شان بازگردانند»، و این در حالی است که ده درصد باقی‌مانده در نوع «آن‌هایی جای می‌گیرند که نمی‌توانند وسایل را به جای قبلی‌شان بازگردانند.»

برای اجتناب از پسرفت و عدم موفقیت، براساس طبقه‌بندی مرتب کنید، نه براساس مکان.

منظم کردن صرفآ یک وسیله است، نه مقصد نهایی. وقتی خانه‌ی شما منظم می‌شود، هدف اصلی‌تان باید حصول سبک زندگی مورد علاقه‌تان باشد.

کارهای مربوط به نظم، به طورکلی می‌توانند به دو دسته تقسیم شوند: تصمیم‌گیری درمورد اینکه یک شیئی را می‌خواهید دور بیندازید یا نه و اینکه آن را کجا قرار دهید. اگر می‌توانید این دو کار را انجام دهید، می‌توانید به وضعیتی بی‌عیب و نقص برسید.

بهترین ترتیب به این صورت است: ابتدا لباس‌ها، سپس کتاب‌ها، کاغذها، کومونو(لوازم متنوع)، و در آخر، یادگاری‌ها.

من به شما قول می‌دهم که هر چیزی را که رها می‌کنید، دقیقآ با همان مقدار به شما باز خواهد گشت، اما فقط وقتی که تمایل به بازگشت به شما را داشته باشد. به همین دلیل، وقتی از چیزی دل می‌کنید، آه نکشید و نگویید، «وای، من اصلا از این استفاده نکرده‌ام،» یا «متأسفم که هیچ‌وقت فرصتی برای استفاده کردن از تو پیدا نکردم.» در عوض، آن را با خوشحالی و با گفتن چنین کلماتی روانه کنید: «از اینکه مرا پیدا کردی، متشکرم،» یا «سفر خوبی داشته باشی. به زودی دوباره می‌بینمت!»