بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

این ترتیب اصلی است، اما بسته به لباس‌هایی که دارید، آنچه در هر گروه، به عنوان «سنگین» طبقه‌بندی می‌شود، متفاوت خواهد بود. برای ایجاد تعادل از احساسات خود استفاده کنید تا طوری به نظر بیاید که لباس‌ها به سمت راست، شیب رو به بالا دارند. علاوه بر این، لباس‌های هر دسته را از سنگین به سبک سازمان‌دهی کنید.

از لحاظ دسته‌بندی، کت‌ها در سمت چپ کمد خواهند بود و به دنبال آن‌ها، پیراهن‌ها، ژاکت‌ها، شلوارها، دامن‌ها، و بلوزها قرار خواهند گرفت.

لباس‌هایتان را طوری مرتب کنید که به گوشه‌ی سمت راست متمایل شوند. لحظه‌ای وقت بگذارید و فلشی بکشید که به گوشه‌ی سمت راست، بالا برود و سپس فلشی دیگر بکشید که به گوشه‌ی سمت راست، فرود می‌آید.

اکثر مردم، خیلی بیش‌تر از حد ضرورت، در کمدشان لباس نگه می‌دارند. به این دلیل است که توصیه می‌کنم هر لباسی را که می‌توانید، تا کنید. البته، لباس‌هایی وجود دارند که روی رخت‌آویز بهتر نگه داشته می‌شوند. این لباس‌ها شامل کت‌ها، کت و شلوارها، ژاکت‌ها، دامن‌ها، و پیراهن‌ها می‌شوند. استاندارد من این است: هر لباسی را که به نظر می‌رسد در صورت آویزان کردن، خوشحال‌تر است، آویزان کنید، مانند آن‌هایی که از مواد نرم ساخته شده‌اند که در نسیم به حرکت درمی‌آیند یا لباس‌های بسیار خوش‌دوخت که با تا شدن سازگار نیستند. این‌ها لباس‌هایی هستند که باید با میل و علاقه آویزان کنیم.

هر لباسی «نقطه‌ی مطلوب» خود را دارد که در آن، شکل مطلوب را به خود می‌گیرد؛ حالتِ تاشده‌ای که برای آن لباس مناسب‌ترین است. نقطه‌ی مطلوب لباس‌ها، بسته به جنس و سایزشان متفاوت است و بنابراین شما باید روش خود را تا رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب، اصلاح کنید. البته این کار دشوار نیست. با تنظیم ارتفاع در هنگام تا کردن، طوری که لباس درست بایستد، به راحتی به نقطه‌ی مطلوب خواهید رسید.

این همان قاعده‌ی اصلی است که در نهایت به لباس‌های شما اجازه می‌دهد روی لبه‌شان و پهلو به پهلوی یکدیگر چیده شوند تا وقتی کشویتان را باز می‌کنید، بتوانید لبه‌ی کناری همه‌ی لباس‌های داخل آن را ببینید. اگر متوجه شدید که در پایان تا زدن، شکل لباس صحیح است، اما بیش‌ازحد شل و سست است و نمی‌توان آن را به حالت ایستاده قرار داد، شیوه‌ی تا کردن‌تان با نوع لباس هماهنگی ندارد.

هدف باید سازمان‌دهی محتویات آن باشد، به شکلی که بتوانید با نگاهی اجمالی، همه‌ی محتویاتش را ببینید، دقیقآ همان‌طور که می‌توانید عطف کتاب‌ها را در قفسه‌های کتاب خود ببینید. نکته‌ی کلیدی این است که به جای اینکه لباس‌ها را صاف و روی هم قرار دهید، به صورت ایستاده جای دهید.

آویختن لباس‌ها نمی‌تواند از لحاظ صرفه‌جویی در فضای نگه‌داری، با تا کردن رقابت کند. اگرچه این مسئله تا حدودی به ضخامت لباس‌ها بستگی دارد، اما می‌توانید بیست تا چهل لباس تا زده را در فضای لازم برای آویختن ده لباس، جا دهید.

دلیلی خوب برای انتخاب لباس‌های فصول دیگر برای شروع این ضیافت مرتب کردن دارم. این آسان‌ترین گروه برای آگاه شدن از درک احساسات فرد در خصوص اشیایی است که حسی خوب به او می‌دهند. اگر مشتری‌ها با لباس‌هایی شروع کنند که در حال حاضر از آن‌ها استفاده می‌کنند، بیش‌تر احتمال دارد که فکر کنند، «این مرا خوشحال نمی‌کند، اما همین دیروز آن را پوشیدم،» یا «اگر هیچ لباسی باقی نماند، چکار باید بکنم؟» این موضوع، تصمیم‌گیری معقول را برای آن‌ها دشوارتر می‌کند.

عبارت «لباس‌های بالاتنه» شامل لباس‌هایی برای همه‌ی فصل‌ها، از تی‌شرت‌ها و زیرپوش‌های زنانه گرفته تا پلیورهای بافتنی می‌شود.

از اینکه تمامی لباس‌ها را جمع‌آوری کرده‌اید، اطمینان حاصل کنید. وقتی مشتریان من فکر می‌کنند که کارشان تمام شد، همیشه این سؤال را از آن‌ها می‌پرسم: «مطمئنید هیچ لباسی از قلم نیفتاده؟» سپس ادامه می‌دهم: «می‌توانید هر لباسی را که بعد از این پیدا شد، فراموش کنید چون آن‌ها به صورت خودکار به توده‌ی دورانداختنی‌ها اضافه خواهند شد.»

لوازم متفرقه (روسری‌ها، کمربندها، کلاه‌ها، و غیره.) لباس‌های مربوط به رویدادهای خاص (مایوها، کیمونوها، یونیفرم‌ها، و غیره.) کفش‌ها بله، من کیف‌های دستی و کفش‌ها را جزء لباس می‌دانم.

برای اولین گروه، یعنی لباس‌ها، پیشنهاد می‌کنم که برای افزایش بازدهی، آن‌ها را به چند زیر گروه تقسیم کنید: لباس‌های بالاتنه (پیراهن‌ها، پلیورها، و غیره.) لباس‌های پایین‌تنه (شلوارها، دامن‌ها و غیره.) لباس‌هایی که باید آویخته شوند (ژاکت‌ها، کت‌ها، کت و شلوارها، و غیره.) جوراب‌ها لباس زیر کیف‌ها (کیف‌های دستی، ساک‌های مسافرتی، و غیره.)

وقتی با چیزی برخورد می‌کنید که نمی‌توانید از آن دل بکنید، با دقت به هدف واقعی آن شیئی در زندگی خود فکر کنید. آگاهی از تعداد وسایلی که قبلا نقش‌شان را به درستی در زندگی‌تان ایفا کرده‌اند، شما را حیرت‌زده خواهد کرد. با تشکر از خدمات آن‌ها و رها کردن‌شان در کمال قدردانی، قادر خواهید بود به وسایلی که دارید و به زندگی‌تان، به درستی نظم بدهید.

وقتی به چیزی برخورد می‌کنید که دور انداختنش سخت است، در وهله‌ی اول، با دقت فکر کنید که چرا آن شیئی خاص را دارید. کی آن را خریدید و در آن زمان، چه معنایی برای شما داشت؟ نقشی را که آن شیئی در زندگی شما ایفا می‌کند، دیگر بار ارزیابی کنید.

بهترین زمان برای شروع، صبح زود است. هوای تازه‌ی صبحگاهی ذهن‌تان را پاک و قدرت تشخیص‌تان را بالا نگه می‌دارد.

احساس می‌کنم که صدا، شنیدن گفتگوی درونی بین مالک و دارایی‌هایش را دشوارتر می‌کند. گوش دادن به تلویزیون هم مسلمآ توصیه نمی‌شود. اگر برای آرامش، نیاز به یک صدای پس‌زمینه دارید، صدای طبیعت، موسیقی محیط بی‌کلام و یا نوایی دلنشین انتخاب کنید. اگر می‌خواهید به کار مرتب کردن خود سرعت ببخشید، به جای استفاده از موسیقی، از قدرت جو موجود در اتاقتان بهره ببرید.

تمایل به اشاره به عدم موفقیت شخصی دیگر در امر تمیزکاری، معمولا نشانه‌ای است از این‌که شما انجام دادن امورات اتاق خود را نادیده گرفته‌اید. به همین دلیل است که باید فقط با دور انداختن چیزهای اضافی خودتان شروع کنید. می‌توانید مکان‌های مشترک را برای آخر بگذارید. اولین قدم، اقدام در خصوص وسایل خودتان است. آنچه به آن نیاز ندارید، مورد نیاز خانواده‌تان نیز نیست

تمیزکاری بی‌سر و صدا و به تنهایی، تغییر جالب دیگری را به وجود می‌آورد؛ توانایی تحمل سطح مشخصی از بی‌نظمی در بین اعضای خانواده. وقتی که از اتاق خود رضایت داشتم، دیگر احساس ضرورت برای رهایی از وسایل متعلق به خواهر و برادرم یا پدر و مادرم نمی‌کردم.

این ترتیب از لحاظ سطح دشواری برای وظیفه‌ی ما بعد آن، یعنی چیدمان وسایل، کارآمدترین است. سرانجام، پیروی کردن از این روند، درک احساسی‌مان را از اینکه چه چیزهایی ما را از درون شاد می‌کنند، قوی‌تر می‌کند.