بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

ضمنآ، لفظ «کاغذ» شامل کاغذهایی با ارزش عاطفی، مثل نامه‌های عاشقانه‌ی قدیمی و دفترچه‌های خاطرات، نمی‌شود.

نامه‌های دوستان و نامه‌های عاشقانه را می‌توانید برای زمانی نگه دارید که به وسایل دارای ارزش عاطفی رسیدگی می‌کنید.

توصیه می‌کنم آنچه را در هیچ کدام از این سه دسته قرار نمی‌گیرد، دور بریزید: آن‌هایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند، آن‌هایی که برای مدت زمانی محدود مورد نیاز هستند، و یا آن‌هایی که باید برای همیشه نگه داشته شوند.

در خصوص کتاب‌ها، زمان‌بندی، تنها مسئله‌ی مهم است. لحظه‌ای که برای اولین بار یک کتاب خاص را می‌بینید، همان لحظه، زمان درست برای مطالعه‌ی آن است. برای جلوگیری از، از دست دادن آن لحظه، توصیه می‌کنم که کلکسیون کتاب‌های خود را کوچک نگه دارید.

اگر کاری را که قصد انجام‌دادنش را داشتید، هنوز انجام نداده‌اید، آن کتاب را هدیه داده یا بازیافت کنید. فقط با دور انداختن آن است که قادر خواهید بود میزان اشتیاقتان را نسبت به آن موضوع بسنجید. اگر احساسات شما بعد از دورانداختن آن تغییری نکنند، پس هیچ مشکلی با این مسئله ندارید. اگر بعد از دور انداختنش، به حدی به آن کتاب علاقه داشتید که تصمیم به خرید یک نسخه از آن را گرفتید، دراین‌صورت، یکی بخرید؛ و این بار، آن را بخوانید و بیاموزید. کتاب‌هایی که باید نگه دارید: آن‌هایی که به مجموعه‌ی افتخارات تعلق دارند

وقتی دلیل نگه‌داشتن آن کتاب‌ها را از او جویا شدم، کلاسیک‌ترین پاسخ از جمع پاسخ‌های محتملم را از او شنیدم و آن این بود: «چون ممکن است یک زمانی بخواهم آن‌ها را بخوانم.» متأسفانه، طبق تجربه‌ی شخصی‌ام، از همین حالا می‌توانم بگویم که آن «یک زمان» هرگز فرا نمی‌رسد.

کتاب‌هایی که شروع کرده‌اید اما هنوز به پایان نرسانده‌اید چطور؟ یا کتاب‌هایی که خریده‌اید اما هنوز شروع به خواندن آن‌ها نکرده‌اید؟ با کتاب‌هایی مثل این‌ها که قصد دارید یک زمانی آن‌ها را بخوانید، چه باید کرد؟

هدف واقعی آن‌ها این است که خوانده شوند و اطلاعات را به خوانندگان خود انتقال دهند. ارزش حقیقی آن‌ها، اطلاعاتی است که دربردارند. آن‌ها وقتی در قفسه‌های شما هستند، هیچ ارزشی ندارند. کتابها را برای کسب تجربه‌ی مطالعه می‌خوانید. کتاب‌هایی که قبلا خوانده‌اید، تجربه شده‌اند و محتوای آن‌ها، حتی اگر به یاد نیاورید، در درون شماست.

بیایید حقیقت را بپذیریم. شما فقط تعداد بسیار کمی از کتاب‌هایتان را دوباره خواهید خواند. مانند کاری که در خصوص لباس‌ها انجام دادیم، باید مکث کرده و به این فکر کنیم که این کتاب‌ها چه نقشی دارند.

وقتی کتاب‌هایتان را روی هم قرار دادید، یکی‌یکی آن‌ها را در دست گرفته در زمینه‌ی نگه داشتن و یا دور انداختن هر یک از آن‌ها تصمیم بگیرید. البته، معیار این است که آیا با در دست گرفتن کتاب، احساس مسرت می‌کنید یا نه. به یاد داشته باشید که باید آن را لمس کنید. به هیچ‌وجه شروع به خواندن آن نکنید. خواندن، در قضاوت شما اختلال ایجاد می‌کند. اگر شروع به خواندن کنید، به جای اینکه جویای احساس خود باشید، در خصوص نیاز داشتن یا نداشتن به آن کتاب از خود سؤال خواهید کرد.

تمام کتاب‌ها را از قفسه‌های کتاب بیرون بکشید. وقتی حتی یک کتاب هنوز در قفسه است، نمی‌توانید قضاوت کنید که به آن علاقه‌مند هستید یا نه. مثل لباس‌ها یا هر دارایی دیگری، کتاب‌هایی که برای مدتی طولانی در قفسه‌ها به صورت دست‌نخورده باقی بمانند، غیرفعال هستند. یا شاید باید بگویم که «غیر قابل مشاهده» می‌شوند. اگرچه وقتی در معرض دید هم باشند، درست مانند یک حشره‌ی آخوندک که در میان علف‌ها بوده و با محیط اطرافش ادغام شده است، دیده نمی‌شوند.

جا دادن کتاب‌ها: همه‌ی کتاب‌هایتان را روی زمین بگذارید

اگر قصد دارید در آینده‌ی نزدیک وسیله‌ای برای جای دادن لباس‌هایتان بخرید، توصیه می‌کنم که به جای جعبه‌های پلاستیکی، چند کشو تهیه کنید.

چند نکته درمورد جای دادن لباس‌هایی که فصلشان گذشته ذکر می‌کنم. بسیاری از مردم لباس‌هایی را که فصلشان گذشته، در جعبه‌های پلاستیکی دردار نگه می‌دارند. با این‌حال، استفاده از این جعبه‌ها برای نگه‌داری از لباس‌ها، دشوارتر از استفاده از هر وسیله‌ی دیگری برای انجام دادن این کار است.

باید از طبقه‌بندی براساس فصل ــ تابستان، زمستان، پاییز و بهار ــ یا بر طبق فعالیت، مانند لباس‌های کار و اوقات فراغت، اجتناب شود، چرا که این دسته‌بندی، بسیار مبهم است. اگر فضای مشتری من محدود باشد، فقط از او می‌خواهم اقلام کوچک و خاصی را که فصلشان گذشته، مانند مایوها و کلاه‌های آفتابی فصل تابستان، و شال‌گردن‌ها، دستکش‌ها، و گوش‌پوش‌های فصل زمستان، کنار بگذارد. اگرچه کت‌های زمستانی جزء اقلام کوچک نیستند اما آن‌ها را نیز می‌توان در دوره‌ای که فصلشان گذشته، در قسمت پشتی کمد قرار داد.

فقط باید لباس‌هایتان را با یک پیش‌فرض سازمان‌دهی کنید؛ اینکه قرار نیست لباس‌هایی را که فصل‌شان گذشته، کنار بگذارید. شگرد کار این است که زیر گروه‌های خیلی زیادی ایجاد نکنید. وقتی لباس‌هایتان را در کشو قرار می‌دهید، آن‌ها را به طور غیردقیق به صورت جنس‌های «نخی» و «پشمی» تقسیم کنید.

تا کردن جوراب‌های ساق کوتاه آسان‌تر هم هست. اگر قسمت بالای آن‌ها را به پشت تا زده‌اید، به عنوان قدم اول، تای آن‌ها را باز کنید. یک لنگه‌ی جوراب را روی دیگری گذاشته قواعد مربوط به تا کردن لباس را اعمال کنید. برای جوراب‌های کوتاه که فقط پاها را می‌پوشانند، دو مرتبه تا کردن کافی است؛ برای جوراب‌هایی که تا قوزک پا هستند، سه مرتبه؛ و برای جوراب‌هایی که تا زانو و یا بالاتر از زانو هستند، چهار تا شش مرتبه.

وقتی جوراب‌های ساق بلند را در کشو جای می‌دهید، رول‌ها را به صورت عمودی قرار دهید طوری که قسمت پیچ‌خورده‌شان دیده شود. اگر می‌خواهید جوراب‌های ساق بلندتان را در کشوهای پلاستیکی جای دهید، توصیه می‌کنم ابتدا آن‌ها را در یک جعبه‌ی مقوایی قرار دهید تا جابجا شده و یا باز نشوند و سپس جعبه را در کشو قرار دهید. اندازه‌ی جعبه‌ی کفش، برای استفاده به عنوان یک تقسیم‌کننده‌ی کشوی جوراب ساق بلند، کاملا مناسب است.

اگر وقتی کار تمام شد، کش کمر بیرون باشد، این کار را به درستی انجام داده‌اید. جوراب‌های ساق بلندی را که تا زانو هستند نیز به همین شکل تا کنید. جنس‌های ضخیم‌تر همچون ساپورت‌ها، اگر به جای تا شدن به صورت سه قسمت مساوی، از وسط تا شوند، راحت‌تر رول خواهند شد. نکته‌ی مهم این است که جوراب ساق بلند باید در انتهای کار، مانند رول سوشی، محکم و پایدار باشد.

بیایید با نحوه‌ی تا کردن جوراب‌های ساق بلند شروع کنیم. اگر آن‌ها را گره زده‌اید، با باز کردن گره‌ها شروع کنید! قسمت پنجه‌ها را روی یکدیگر بگذارید و جوراب را به طول از وسط تا بزنید. سپس آن را به سه قسمت مساوی تا بزنید و درعین‌حال، اطمینان حاصل کنید که قسمت پنجه‌ها داخل است نه بیرون. همچنین باید کش کمر، در قسمت بالا، کمی برآمده باشد.