بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

این مشتری اگر تمام روز را نیز صرف تمیز کردن باسنش می‌کرد، گمان نمی‌کنم که می‌توانست روزانه یک رول دستمال توالت استفاده کند و اگر هم این چنین می‌بود، احتمالا باسنش از شدت ساییدگی ملتهب شده بود. این سبب شد با خود فکر کنم شاید بهتر باشد به جای آموزش‌های نظم و نظافت، به او کرم پوست بدهم.

مردم گاهی وقت‌ها توده‌ای از عکس‌ها را با خیال اینکه یک روز در دوران سالمندی از آن‌ها لذت ببرند، در یک جعبه‌ی بزرگ نگه می‌دارند. همین حالا می‌توانم به شما بگویم که آن «یک روز» هرگز نخواهد آمد.

فضایی که در آن زندگی می‌کنیم، باید برای شخصی باشد که ما در حال تبدیل شدن به آن هستیم، نه برای شخصی که قبلا بوده‌ایم.

چیزی که باید برایش ارزش قائل باشیم، خاطرات ما نیست، بلکه شخصیت ماست که در اثر تجربیات گذشته، شکل گرفته است.

آیا می‌توانید صادقانه بگویید برای چیزی که وجودش را فراموش کرده‌اید و در اعماق یک کمد یا کشو دفن کرده‌اید، واقعآ ارزش قایل هستید؟ اگر آن وسایل احساس داشتند، مسلمآ خوشحال نمی‌شدند. از زندانی که آن‌ها را در آن انداخته‌اید، آزادشان کنید.

وقتی فرایند مرتب کردن در حال انجام شدن است، بسیاری از مشتری‌هایم بیان می‌کنند که وزن کم کرده‌اند یا اینکه شکم‌هایشان سفت شده است. این یک پدیده‌ی بسیار عجیب است، اما کاهش وسایلی که داریم و درواقع «سم‌زدایی» خانه‌مان، یک تأثیر سم‌زدایی هم روی بدن ما دارد.

مردم در دور انداختن وسایلی که هنوز می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند (ارزش عملکردی دارند)، وسایلی که اطلاعات مفید دربردارند (ارزش اطلاعاتی دارند) و وسایلی که با آن‌ها ارتباطات عاطفی دارند (ارزش عاطفی دارند)، دچار مشکل می‌شوند. وقتی بدست آوردن یا جایگزینی این وسایل سخت باشد (کمیاب باشند)، دل کندن از آن‌ها دشوارتر هم می‌شود.

انسان‌ها، پیش از تغییر طرز فکرشان، نمی‌توانند عاداتشان را تغییر دهند.

هرگز نمی‌توانم به خانه‌ی یک فرد دیگر، به معنای واقعی کلمه، نظم بدهم. اما چرا؟ به این دلیل که آگاهی و طرز فکر هر شخص درباره‌ی سبک زندگی‌اش، بسیار مهم‌تر از هر نوع مهارتی در خصوص طبقه‌بندی، نگه‌داری، یا هر زمینه‌ی دیگری است. نظم، به ارزش‌های کاملا شخصی وسایلی وابسته است که فرد می‌خواهد با آن‌ها زندگی کند.

مشکل واقعی این است که خیلی بیش‌تر از حدی که نیاز داریم یا می‌خواهیم، وسیله داریم.

نظم یک رویداد ویژه است. آن را هر روز انجام ندهید.

بسیاری از مردم وقتی تحت فشار قرار می‌گیرند، مانند اوقاتی که اندک زمانی تا یک امتحان‌شان باقی‌ست، تمایل به تمیزکاری و منظم کردن پیدا می‌کنند

بسیاری از آن‌ها سال‌های متعددی را با اجرای روش‌های مرسوم نادرست سپری کرده‌اند، طوری که خانه‌هایشان مملو از اشیاء غیرضروری شده و در تلاش هستند که آشفتگی را با روش‌های چیدمان بی‌ثمر، تحت کنترل خود درآورند.

این امر ریشه در این تصور غلط دارد که توانایی نظم بخشیدن، از طریق تجربه به دست می‌آید و بنابراین نیازی به آموزش ندارد. آیا افرادی که در زمینه‌ی نظم چندین سال بیش‌تر از دیگران تجربه دارند، این کار را بهتر انجام می‌دهند؟ پاسخ منفی است. بیست و پنج درصد از هنرجویان من زنانی هستند که بین پنجاه تا شصت سال سن دارند و اکثر آن‌ها نزدیک به سی سال خانه‌داری کرده‌اند.

بیش‌تر ما به خاطر مرتب نکردن اتاقمان سرزنش شده‌ایم، اما چه تعداد از والدین ما نحوه‌ی نظم و انضباط را به عنوان بخشی از سیر تربیتی‌مان، به صورت آگاهانه به ما آموزش داده‌اند؟

تصور عمومی، لااقل در ژاپن، این است که برای یادگیری نظم، نیازی به آموزش نیست و فرد آن را به طور طبیعی می‌آموزد. درعین‌حال که مهارت‌های آشپزی و دستور پخت غذاها به عنوان رسم و رسوم خانوادگی از مادربزرگ‌ها به مادرها، و از آن‌ها به دخترهایشان منتقل می‌شود، هرگز شنیده نمی‌شود که کسی رازهای خانوادگی‌اش درمورد نظم را، حتی در بین اعضای خانواده‌ی خودش، به اشتراک بگذارد.

مرتب کردن فقط باید یک بار انجام شود. اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم، مرتب کردن باید یک بار برای همیشه، در طول یک بازه‌ی زمانی مشخص، صورت گیرد.

به محض شروع، زندگی‌تان را از نو آغاز می‌کنید

وقتی بدانید که در عین فقدان چیزی، مشکلی برایتان پیش نخواهد آمد، زندگی خیلی آسان‌تر می‌شود.

بی‌نیازی این افراد به جستجو، در حقیقت به کاهش استرس آن‌ها کمکی شایان می‌کند. یکی از دلایل اینکه به هم‌ریختگی سبب نگرانی ما می‌شود این است که مجبوریم برای آگاهی از وجود و یا عدم وجود چیزی که به دنبالش هستیم، به جستجو بپردازیم و در بسیاری از مواقع، هر چقدر هم که جستجو کنیم، نمی‌توانیم آنچه را به دنبالش هستیم پیدا کنیم. وقتی حجم اسناد و مدارکی را که داریم کم کنیم و همه‌ی اسنادمان را در یک محل قرار دهیم، می‌توانیم فقط با یک نگاه، از وجود اسناد و مدارک موردنظرمان مطلع شویم.