بریده‌هایی از کتاب بنی هندل: تاکسی‌نگاری (مردم‌نگاری گفت‌وگوهای تاکسی)

یه مشکل دیگه هم تو آموزش پرورش ما هست. حالا من نمی‌دونم، ما که اینا رو متوجهیم، یعنی اون بالایی‌ها متوجه نیستن؟ به نظر من معلم پیش‌دبستانی باید بالاترین مدرک تحصیلی رو داشته باشه. معلم اول ابتدایی باید دکترا داشته باشه. باید نخبه‌ها رو ببرن اون‌جا. چرا؟ چون اون استعداد و اون زمینه‌ی یادگیری و اون خلاقیت و اون ذهن پاکی که بچه داره، اصل کاریه. عین ساختمون که می‌خای درست بکنی، اگه زیربناش محکم باشه، رو سرش هرچی طبقه هم بسازی جواب می‌ده. ولی پی ساختمون اگه به درد نخوره، فرو می‌ریزه.

مردم فلج شدن آقا. اعتقادات داره ضعیف می‌شه. شما با اسم دین و خدا و پیغمبر اومدین حکومت می‌کنین. خب بیاین راه و روش اسلامو پیاده کنین. نمی‌شه که دم از اسلام بزنی، بعد از یه جای دیگه. مردم دارن می‌بینن.

من: پس کاش گردا رو می‌گرفتن، باش مُهر تربت درست می‌کردن. راننده: نه دیگه. مُهر تربتو سفارش دادن، قراره‌س چین برامون بزنه. تسبیح ذکرشمارم که درست کردن برامون. ما یه دفه میدون انقلاب وایساده بودیم. یه چینی اومد، همکارم گفت اینو ببرش سینه کوه صفه. گفتم والا من می‌ترسم ببرمش. گفت طوری‌که نیس. گفتم این اِگه افتادو شیکِس، من چه خاکی به سرم بوکونم؟

راننده: ببین باید تک به تک درست بشیم. من باید قانع باشم، وجدانی حرف بزنم، وجدانی کار کنم، وجدانی عمل کنم. همینم منتقل کنم به بچه‌ی خودم. فردا اونم تو جامعه همین‌جوری پیش بره. آسون خودمو نفروشم. چون الان ایرانیا هرکدوم قیمتی دارن. یکی صدهزارتومن خودشو می‌فروشه، یکی سه‌هزار میلیارد. ولی قیمت آدم خیلی بالاتر ازین حرفاس. به هر قیمتی آدم خودشو نفروشه درست می‌شه.

ببین آقا! ما تا خودمون درست نشیما هیچی نمی‌شه. خودمون درست بشیم، نه جنگ می‌شه، نه تحریم می‌شیم، نه استعمار می‌شیم، هیچی. ولی بعید می‌دونم. من ـ جسارت نشه ها! ـ خودمو می‌گم، بعید می‌دونم درست شیم ما.

تاکسی سوارشدن و در تاکسی با دیگران وارد بحث شدن یا بحث دیگران را دنبال‌کردن، برای من، حکم یک روش تحقیق را دارد؛ یک نبض‌سنج برای شهری که در آن زندگی می‌کنیم؛ یک پل برای راه‌یافتن به ذهن و فکر و دل شهروندان.

شیرازیای قدیم یه رسمی داشتن، وقتی بچه‌شون به دنیا میومد شراب دفن می‌کردن. حالا همون شرابو ببین ترکیه به چه قیمتی می‌دن.