بریده‌هایی از کتاب شهر خرس

«به آدمی که تو زندگیش چیزی رو نداره که بی دلیل عاشقش باشه اعتماد نکن.»

همه ی ما بزرگ سالان در زندگی روزهایی داریم که کاملاً احساس تهی بودن می کنیم. وقت هایی که دیگر نمی دانیم داریم این همه وقت را صرف جنگیدن برای چه می کنیم، وقت هایی که واقعیت و نگرانی های روزمره به ما هجوم می آورد و نمی دانیم دیگر چقدر می توانیم دوام بیاوریم. مسئله ی جالب این است که ما همه این توانایی را داریم که مدت ها به همین ترتیب زندگی کنیم و دست از این افکار هم برنداریم، اما وحشتناک اینجاست که نمی دانیم دقیقاً چه مدت.

آدم ها نمی توانند دلایلی را که باعث شد عاشق چیزی بشوند به یاد بیاورند

وقتی شانس برنده شدن داری که خواستت برای برد بیشتر از ترست از باخت باشد. هیچ کس وقتی که ترسیده برنده نمی شود.

هر چه را می سازی دیگران نابود می کنند، اما باز هم بساز، چون در پایان فقط تو هستی و خدا و این مسئله بین شما دو تا است، نه بین تو و دیگران.

او پانزده ساله است و کوین هفده ساله، اما در همه ی گفت وگوها کوین «پسرک» است و او «خانم جوان». واژه ها اصلاً هم ناچیز نیستند.

زمان همیشه با یک شتاب می گذرد، این احساسات هستند که سرعت های متفاوتی دارند.

انسان خطاهای بسیاری می کند که بدترینشان غرور است.

«هیچ کس تا حالا نگفته زندگی آسونه.»

گاهی فکر می‌کنم تو هم دقیقاً همین رو می‌خوای. انگار می‌خوای به همه‌ی دنیا ثابت کنی هیچی تو زندگیت نیست که نخوای نابودش کنی.

تنهایی یک بیماری نامرئی است.

هر چه را می‌سازی دیگران نابود می‌کنند، اما باز هم بساز، چون در پایان فقط تو هستی و خدا و این مسئله بین شما دو تا است، نه بین تو و دیگران.

اگر صادق باشی، سرت کلاه می‌گذارند، اما صادق باش. اگر مهربان باشی، از سر خودخواهی متهمت می‌کنند، اما مهربان باش. تمامی خوبی‌های امروزت فردا به دست فراموشی سپرده می‌شود، اما خوبی کن.

«به آدمی که تو زندگیش چیزی رو نداره که بی‌دلیل عاشقش باشه اعتماد نکن.»

اگر عاشق هر چه باشی، واقعاً و از ته دل، آن‌وقت ترجیح می‌دهی دور آن چیز حبابی بسازی تا اتفاقات بیرون نتوانند رویش اثر بگذارند. دنیای بیرون هر چقدر هم که تغییر کند توی این حباب باید همیشه مثل روز اول بماند.

می‌توان عاشق چیزی بود بدون آنکه همه‌ی جنبه‌های آن را دوست داشت.

«به آدمی که تو زندگیش چیزی رو نداره که بی‌دلیل عاشقش باشه اعتماد نکن.»

«به آدمی که تو زندگیش چیزی رو نداره که بی‌دلیل عاشقش باشه اعتماد نکن.»

پدر و مادر بودن باعث می‌شود احساس کنی پتویی هستی که همیشه کوچک‌تر از آنی است که باید باشد؛ مهم نیست چقدر سعی کنی همه را بپوشانی، همیشه کسی هست که سردش است.

اگر صادق باشی، سرت کلاه می‌گذارند، اما صادق باش. اگر مهربان باشی، از سر خودخواهی متهمت می‌کنند، اما مهربان باش. تمامی خوبی‌های امروزت فردا به دست فراموشی سپرده می‌شود، اما خوبی کن.