بریده‌هایی از کتاب جاهلیت مدرن در رویارویی با امام زمان (ع)

ترویج هم‌جنس بازی از طریق هزاران برنامۀ ماهواره‌ای، شرب خمر، زنا، کفرگویی و اسائۀ ادب به کتب آسمانی، قرآن‌سوزی و امثال اینها، سریع‌تر از هر سفینه‌ای، جنود ابلیس را بر سر بشر آوار می‌سازد. فیلم‌ها، چنان زشتی و قبح کشتن و ضرب و جرح را از بین می‌برند و همه روزه هزاران تصویر از قتل و جنایت را پیش چشم کودکان می‌آرایند و به این ترتیب روان عمومی جامعه بیمار می‌شود؛ بلکه هم‌پای گناهان، مسیرهای ورود جنود ابلیس بر صفحۀ قلب و جان انسان‌ها گشوده می‌شود.

گروهی به گرد رمال‌ها چرخیدند، به احضار و تسخیر جن‌ها مبادرت کردند و از این طریق، طلسم‌هایی گشوده شدند. طلسم‌هایی که هزاران سال دست نخورده بودند. ناپرهیزی و ورود به این صحنه از علوم غریبه، بدون اذن و تخصّص، بسیاری از بیماری‌های روحی را که حاصل رسوخ نیروهای شیطانی بود، بر سر بشر بار کردند. شیاطین، بشر را به ارتکاب گناهان بزرگ ترغیب کردند تا از این طریق، بر بشر مسلّط شوند و از آنها آلت فعل مطامع خویش بسازند.

فکر می‌کنید چرا در عصر ما، بیش از اعصار گذشته از سحر و جادو، شیطان‌پرستی، شعبده و ارتباط با اجانین، سخن به میان آمده است؟ چرا این همه فیلم با موضوع و مضمون سحر و جادو ساخته می‌شود؟ آیا به کارتون‌هایی که بچّه‌ها از طریق رسانه‌های جمعی مثل تلویزیون‌ها و ماهواره‌ها می‌بینند، دقّت کرده‌اید؟! عموم این آثار حاوی موضوع و مفهوم شیطانی، ارتباط با نیروهای شیطانی، سحر و جادو هستند. موضوع و محتوای پر تیراژترین و پرفروش‌ترین کتاب تاریخ حیات بشر؛ یعنی «هری پاتر»، سحر و جادو است؛ چنان که فیلمی نیز بر اساس این کتاب ساخته شد و در سراسر جهان به نمایش درآمد، این فیلم هم از پر فروش‌ترین فیلم‌ها شد و جز این، در طی سال‌های اخیر و به تدریج، برخی فضولی‌ها، دروازه‌های دیگری را برای ورود جنود شیطانی بر صحن و سرای زندگی مردم گشوده است.

سخن امیرمؤمنان، علی (ع) خطاب به مردم آخرالزّمان شگفت است، آنجا که فرمودند: «ای مردم! به علم یقین بدانید، آن کس که با جاهلیت مرسوم در میان شما به استقبال قائم ما برود، با آن کس که با جاهلیت اوّل به استقبال رسول خدا (ص) رفت، تفاوتی ندارد و دلیل آن این است که در آن روز همه بر رسم و روش جاهلیت زندگی خواهند کرد، مگر آن کسی که مورد رحمت خداوند قرار گیرد.»

حضرت فاطمه زهرا (س) می‌فرمایند: «فرمانبرداری از ما، سبب نظام امّت و امامت ما خاندان مایۀ امان‌بخشی از تفرقه‌هاست.»

از قول امیرالمؤمنین (ع) نقل شده است که: «رسول الله (ص) فرمودند: «هر کس بمیرد؛ در حالی که امام زمان (ع) خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته و به خاطر اعمالی که در جاهلیت و اسلام انجام داده، مورد مؤاخذه قرار می‌گیرد»

روایت یاد شده از نبی اکرم (ص) که فرمودند: «من بین دو جاهلیت که دومین آن سخت‌تر از اوّلی است، برانگیخته شده‌ام.» از سویی پیش‌بینی، وقوع جاهلیت دوم را اعلام می‌دارد و از دیگر سو، منفورتر و بدتر بودن آن نسبت به اوّلی را. در روایت دیگری، از پیروان این جاهلیت که حاصل دنبال کردن جاهلیت اوّلی است، با صفت منفورترین یاد می‌کنند و می‌فرمایند: «منفورترین مردم نزد خداوند سه تن هستند: زندیق در حرم، دنبال کنندۀ سنّت جاهلی در اسلام و خواهان ریختن خون انسان بی‌گناه.»

حضرت امام صادق (ع) فرمودند، دریابید: «همانا قائم ما از مردم جاهل بیش از رسول خدا (ص) از جهان جاهلیت، متحمّل رنج و سختی می‌شود.»

مردم بر معصیت پیمان برادری بندند و بر دین‌داری از هم دوری گزینند؛ بر دروغ و ناروا با یکدیگر دوستی کنند و بر راستی دشمنی ورزند؛ فرزند باعث خشم پدر، باران باعث حرارت، مردم پست فراوان و خوبان کمیاب شوند؛ توانمندان همچون گرگ و حاکمانشان درّنده، میانه حالان طعمه و نیازمندان همچون مردگان شوند؛ راستی ناپدید و دروغ فراوان گردد؛ مردم به زبان اظهار دوستی و به دل دشمنی کنند؛ فسق عامل نسبت، عفّت باعث شگفتی و اسلام را همچون پوستینی وارونه پوشند.

وصی گرامی حضرت پیامبر اکرم (ص)، در خطبۀ ۱۰۷ «نهج البلاغه» پیش‌بینی فرمودند: «اسلام را چون پوستینی وارونه خواهند پوشید.»امروز، بیش از هر زمان و روشن‌تر از هر دوران، نهیب دردمندانۀ امام علی (ع) به گوش می‌رسد. گوییا همین امروز از گنج‌خانۀ سینۀ پر درد او، این عبارات زبانه می‌کشد که با عتاب می‌فرمودند: «...چگونه است که شما را پیکرهایی بی‌جان و جان‌هایی بی‌پیکر؛ عابدانی بی‌صلاح، تاجرانی بی‌سود، بیدارانی خواب، حاضرانی غایب، ناظرانی کور، شنوندگانی کر و گویندگانی لال می‌بینم...؛ این راه‌ها شما را به کجا می‌برد؟؛ تاریکی‌ها تا چه وقت شما را سرگشته و حیران می‌نماید؟؛ دروغ‌ها چگونه شما را می‌فریبند؟؛ این بلا از کجا به سر شما می‌آید و به کجا بازگردانده می‌شوید؟»

امام علی (ع) دربارۀ شیوه رفتار امام زمان (عج) در این خصوص می‌فرماید: «چون مهدی آید، هواپرستی را به خداپرستی بازگرداند، آنگاه که همه خداپرستی را به هواپرستی بازگردانده باشند. رأی‌ها و نظرها و افکار را به قرآن بازگرداند، آنگاه که قرآن را به رأی‌ها و نظرها و افکار خود بازگردانده باشند.»

یاران مهدی (عج) با او این چنین بیعت می‌کنند: «هرگز دزدی نکنند؛ زنا نکنند؛ مسلمانی را دشنام ندهند؛ خون کسی را به ناحق نریزند؛ به آبروی کسی لطمه نزنند؛ به خانۀ کسی هجوم نبرند؛ کسی را به ناحق نزنند؛ طلا، نقره، گندم و جو ذخیره نکنند؛ مال یتیم را نخورند؛ مشروب نخورند؛ حریر و خز نپوشند؛ در برابر سیم و زر سر فرود نیاورند؛‌ راه را بر کسی نبندند؛ راه را ناامن نکنند؛ گرد هم‌جنس بازی نگردند؛ به کم قناعت کنند؛ طرفدار پاکی باشند؛ از پلیدی گریزان باشند؛ به نیکی فرمان دهند و از زشتی‌ها باز دارند...»

تنها در این مرتبه از ظهور طاغوت و بت‌پرستی است که جهان آکنده و مملوّ از ظلم می‌شود. وقتی انسان خود را به منزلۀ حق و معیار و حجّت فرض کند، همۀ آنچه از او صادر می‌شود، ظالمانه است. در عصر ما، بشر در بطن ظلم متولّد شده و به دلیل خودبنیادی و تفکر اومانیستی، خود منشأ و مصدر ظلم و باطل است. اله و ربّ خود انسان شده؛ حجّت، شارع و منشأ صدور شریعت، خود انسان شده؛ صدور حکم، حقّ انسان و از آن اوست؛ میزان، خود اوست و مجری احکام نیز از او و به سوی اوست؛ مبدأ، منتها، مسیر و مقصد نیز خود اوست. شاید بتوان گفت، امام عصر (ع)، بزرگترین بت‌شکن تاریخ حیات بشر بر زمین است. ایشان، بت انسان را در بتخانۀ وجودی‌اش می‌شکند.

در ادوار گذشته، بت‌پرستان و پیروان کاهنان و دروغ‌زنان، به پرستش شخصی طاغوتی، الهه‌ای، کاهنی و حتّی بتی غیر از خودشان مشغول می‌آمدند و حدّاقل، نوعی خروج از خود و ترک خود را در اسفل مراتب داشتند؛ لیکن در عصر مدرن، بشر خود را می‌پرستد؛ طاغوت، خود اوست؛ بی‌واسطه در «خودبنیادی» مستقر شده و این بدترین نوع جاهلیت است که در تاریخ حیات بشر اتّفاق افتاده است.

در دریای تاریک و راه‌های باریک، این ستاره‌ها و فانوس‌های دریایی‌اند، که گم کرده راه را به سوی مقصد فرا می‌خوانند و مانع از نابود شدن آنها در میان صحرا و دریا و سرانجام، هلاکتشان می‌شوند.

آنکه معنی دهنده و حیات‌بخش به همۀ صورت‌هاست و بدان اعتبار و ارتقا می‌بخشد، بیش و پیش از آنکه تحوّل ادوات و ابزار باشد، تحوّل جان است.

آنکه، سنگ و چوب و صخره را ما به ازای حضرت حق می‌پرستید، دستِ کم، موجودی خارج از خود را معبود خویش گرفته بود؛ لیکن مهم‌ترین مشخّصّۀ انسان در عهد و عصر جاهلیت دوم، در وجه عقیدتی، معجوب شدن انسان در برابر خود، معبود فرض کردن خود و اصالت دادن به خود در برابر حق است.

گوییا همین امروز از گنج‌خانۀ سینۀ پر درد او، این عبارات زبانه می‌کشد که با عتاب می‌فرمودند: «...چگونه است که شما را پیکرهایی بی‌جان و جان‌هایی بی‌پیکر؛ عابدانی بی‌صلاح، تاجرانی بی‌سود، بیدارانی خواب، حاضرانی غایب، ناظرانی کور، شنوندگانی کر و گویندگانی لال می‌بینم...؛ این راه‌ها شما را به کجا می‌برد؟؛ تاریکی‌ها تا چه وقت شما را سرگشته و حیران می‌نماید؟؛ دروغ‌ها چگونه شما را می‌فریبند؟؛ این بلا از کجا به سر شما می‌آید و به کجا بازگردانده می‌شوید؟»

تفکر اومانیستی (اصالت الانسانی)، اخلاق لیبرالیستی (اباحی‌گری) و نگاه سکولاریستی (دنیوی‌گری) توأم با هم، مشخّصات مهمّ جاهلیت دوم را می‌نمایانند و خدای نو، اخلاق نو و انسان نو را معرفی می‌کنند. شاید این واقعه، تفسیر این آیه در «قرآن» باشد که از قول ابلیس بیان شده: «رَبِّ بِمَآ أَغْوَیتَنِی لأُزَینَنَّ لَهُمْ فِی الأَرْضِ؛ پروردگارا! به سبب آنکه مرا گمراه ساختی من [هم گناهانشان را] در زمین برایشان می‌آرایم.» اغوای انسان از طریق زینت دادن به زمین اتّفاق افتاد و نه از طریق امر به فحشا و حتّی از طریق زینت‌بخشی به زشتی‌ها، چنان که آیه فرموده بود: «وَ زَینَ لَهُمُ الشَّیطَانُ مَا کانُواْ یعْمَلُونَ؛ و شیطان آنچه را انجام می‌دادند، برایشان آراسته است.»