بریده‌هایی از کتاب جاهلیت مدرن در رویارویی با امام زمان (ع)

رسول خدا (ص) فرمودند: «همانا خداوند مرا برای هدایت و رحمت به جهانیان برانگیخت و مرا فرمان داد تا آوازه‌خوانی، آلات طرب، تارها و بت‌ها را نابود نمایم.» اکنون در عصر جاهلیت دومی که ما زندگی می‌کنیم، شاهد غنای علنی و لهو و آوازه‌خوانی و نواختن آلات طرب و خرید و فروش آنها در عین حرمتشان می‌باشیم. رسول خدا (ص) فرمودند: «آلات آوازه‌خوانی و خرید و فروش و بها و تجارت آن حرام است.»

قمار دوباره بازگشته و برای آن مکان‌ها و جایگاه‌های خاصّی در منظر عام در نظر گرفته شده است و این از نشانه‌های آخرالزّمان است. از رسول خدا (ص) روایت شده است که فرمودند: «من آشکار شدن قمار را مشاهده کردم...» مصیبت‌بارتر و تلخ‌تر از آشکار شدن قمار، چیزی است که در حدیثی از قول رسول اکرم (ص) بیان شده است. ایشان فرمودند: «دیدم که اموال ذوی القربی به باطل و لغو تقسیم گشته و صرف قمار و نوشیدن مسکرات می‌گردید.»

«زمانی بر مردم می‌آید که خمر را حلال می‌شمارند، لعنت خداوند و ملائکۀ او و همۀ مردم بر آنان باد.» در روایت دیگری می‌فرمایند: «گروهی از امّت من خمر می‌نوشند و نام دیگری بر آن می‌گذارند.»

«در آخرالزّمان بساط علم برچیده می‌گردد و جهل آشکار می‌شود و شراب نوشیده می‌شود...»

این گونه مقدّر نمودیم که نفس در برابر نفس و چشم در برابر چشم و بینی در برابر بینی و گوش در برابر گوش و دندان در برابر دندان و جراحتی به اندازۀ متناسب قصاص شود و هر کس گذشت نماید، کفّارۀ گناهان او محسوب می‌گردد و هر کس به آنچه خداوند نازل کرده حکم نکند از ستمگران است

هنگامی که اصحاب پیامبر (ص) به نزد وی می‌آمدند، می‌گفتند: صبح بخیر یا عصر بخیر، در حالی که این از تحیت‌های اهل جاهلیت بوده است. آنگاه خداوند این آیه را نازل فرمود: «وَإِذَا جَاؤُوک حَیوْک بِمَا لَمْ یحَیک بِهِ الله؛ هنگامی که به نزد تو می‌آیند به گونه‌ای تو را تحیت می‌گویند که خدا نگفته است.» آنگاه رسول خدا (ص) به آنان گفت: «خداوند به جای این تحیت، تحیتی بهتر برای ما آورد و آن تحیت اهل بهشت؛ یعنی «السّلام علیک» است.» در حال حاضر ما به تحیت جاهلیت بازگشته‌ایم

امام صادق (ع) در این باره می‌فرمایند: «غذا خوردن در نزد اهل مصیبت، از اعمال جاهلیت است و آنچه سنّت است، غذا فرستادن برای اهل مصیبت است، همان طور که پیامبر اکرم (ص) در مورد آل جعفر بن ابی‌طالب (ع) در هنگامی که خبر فوت او را شنیدند، انجام دادند.»

«رسول خدا (ص) فرمود: «هر کس در قلبش ذرّه‌ای از عصبیت داشته باشد، خداوند او را در روز بازپسین با اعراب جاهلیت محشور خواهد نمود.»

از همین روست که روایات شریفی از رسول اکرم (ص) وارد شده که تأکید می‌نماید: «کینه‌جویی نسبت به علی بن ابی‌طالب (ع) و شک کننده در ولایت او از اهل جاهلیت؛ بلکه کافر، به کفر جاهلیت است.»

«وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَۀَ وَجَاهِدُواْ فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ؛ وسیله‌ای برای حرکت به سوی خدا بجویید و در راه او بکوشید، شاید رستگار شوید.» در همین باره در حدیث شریفی از پیامبر (ص) آمده است که: «علی با حق و حق با علی است، حق در جایی است که علی در آنجا است.» به دلیل اینکه هر کس به حق جاهل باشد، آن را ضایع نموده است، پس هر مسلمانی که مخالف اهل بیت (ع) باشد و حقّ آنها را تباه نماید و از فرامین آنان سرپیچی کند، از اهل جهل و جاهلیت است

امام مهدی (ع) در دعوت خود، با سختی‌ها و مخالفت‌هایی بیش از آنچه رسول خدا (ص) با آن روبه‌رو شد، مواجه خواهند شد؛ زیرا مردم به طور عموم از پذیرفتن این دعوت سر باز خواهند زد و با جاهلیت پوشیده با اسلام، با آن مقابله خواهند نمود. از عبدالله بن زراره از محمّد بن مروان از فضیل نقل شده است که از امام صادق (ع) شنیدم که فرمودند: «همانا قائم ما از مردم جاهل بیش از رسول خدا (ص) از جهان جاهلیت، متحمّل رنج و سختی خواهد شد.» گفتم: چطور چنین چیزی ممکن است؟ فرمودند: «رسول خدا (ص) در حالی برانگیخته شد که مردم سنگ و صخره و چوب‌های تراشیده شده را می‌پرستیدند، امّا قائم ما هنگامی قیام می‌کند که همۀ مردم برای مقابله با او به تأویل کتاب خدا و احتجاج به آن متوسّل می‌شوند.»

«قرآن کریم» به وجود جاهلیتی موسوم به جاهلیت دوم، پس از جاهلیت اوّل در بین عامّۀ مسلمانان اشاره می‌نماید، که از علائم ظهور امام مهدی (ع) است. شواهد قرآنی بسیاری بر این موضوع تأکید دارند، که از آن جمله می‌توان به آیات زیر اشاره نمود: «ثُمَّ أَنزَلَ عَلَیکم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَة نُّعَاسًا یغْشَی طَآئِفَة مِّنکمْ وَطَآئِفَۀٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ یظُنُّونَ بِاللهِ غَیرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِیۀِ؛ سپس بعد از آن اندوه و غم، خواب آرامش‌بخشی بر شما فرود آمد که گروهی از شما را که بر اثر پشیمانی، دست از فرار برداشته، به سوی پیامبر آمدید، فرو گرفت و گروه دیگر که حفظ جان‌هایشان، آنان را پریشان‌خاطر و غمگین کرده بود، دربارۀ خدا گمان ناحق و ناروا همچون گمان‌های جاهلیت می‌بردند.» «وَ قَرْنَ فِی بُیوتِکنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیۀِ الْأُولَی وَأَقِمْنَ الصَّلَاۀَ وَآتِینَ الزَّکاۀَ وَأَطِعْنَ اللهَ وَرَسُولَهُ؛ در خانه‌هایتان قرار و آرام گیرید و مانند زنان دوران جاهلیت پیشین خود را برای نامحرمان نیارایید و نماز به پا دارید و زکات بدهید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید.»

حسب روایات رسیده، در سال‌های سخت ظهور و قیام، امام عصر (عج) و همراهانش، با لشکریان ابلیس، جنود غیر انسانی ابلیس؛ یعنی جنیان شیطانی نیز درگیر می‌شوند. همراهی جبرئیل، میکائیل و اسرافیل و جنود رحمانی ملائک و ارواح در کار وارد می‌شوند تا در رکاب امام، با همۀ جنود شیطان بجنگند و صحن زمین را از وجود آنان پاک کنند تا بشر، خلاص از این همه، روی به حیات طیبه بیاورد و در دولت کریمۀ امام آرام گیرد

شاید بتوان گفت، امام عصر (ع)، بزرگترین بت‌شکن تاریخ حیات بشر بر زمین است. ایشان، بت انسان را در بتخانۀ وجودی‌اش می‌شکند.

شیطان، در دوردست نیرنگ‌های خود، روزی را می‌دید که چنان باورهای بشر را تغییر دهد که در عین غوطه‌وری در جهالت، خود را عالم پندارد. عالم نمای جاهل، آن زمان که می‌پندارد در علم و آگاهی و ادب، روزگار می‌گذارند، چنان در بندِ جهل است که عربِ بت‌پرست عصر جاهلیت اوّل، پیش او انگشت به دهان می‌ماند. آنکه، سنگ و چوب و صخره را ما به ازای حضرت حق می‌پرستید، دستِ کم، موجودی خارج از خود را معبود خویش گرفته بود؛ لیکن مهم‌ترین مشخّصّۀ انسان در عهد و عصر جاهلیت دوم، در وجه عقیدتی، معجوب شدن انسان در برابر خود، معبود فرض کردن خود و اصالت دادن به خود در برابر حق است.

حدیثی است که اصبغ بن نباته از امام علی (ع) نقل می‌کند. ایشان می‌فرمایند: «زمانی بر مردم می‌آید که... خمر را به عنوان آب انگور و رشوه را با هدیه، حلال می‌نمایند...»

اهل بیت (ع) از وقوع چنین اعمالی در آخرالزّمان خبر داده‌اند و آن را از نشانه‌های ظهور مقدّس حضرت مهدی (ع) بر شمرده‌اند: «همسایه به همسایه‌اش ستم روا می‌دارد و قطع رحم می‌نماید و رحمت و شفقت بزرگان از بین می‌رود و حیای کوچک‌ترها کاستی می‌پذیرد.»

قبل از ظهور موعود مقدّس (عج)، جامعۀ بشری، در سه حوزۀ فکری، فرهنگی و تمدّنی، غرقۀ جاهلیت می‌شود.

آلودگی‌ها، دروازه‌های رفت و آمد جنود ابلیس را بر بشر می‌گشایند. گناه و ظلم، به ویژه وقتی تبدیل به فرهنگ عمومی می‌شود، دروازه‌ها را برای ورود و سلطۀ اجنّۀ شیطانی که جنود ابلیس هستند، باز می‌کنند؛ در حالی که هیچ مانع و رادع و محافظی برای مصون ماندن انسان نمی‌ماند.

در حالی که راه و رسم جاهلی را پاس می‌داریم و برای بقا و دوامش از همۀ مرزها و حدود تعیین شده در حوزۀ اعتقادی و اخلاقی و حرام‌ها و حلال‌های کتاب الله و آل الله می‌گذریم، از امام زمان (عج) هم سخن می‌گوییم.