بریده‌هایی از کتاب تا این حد مهربان نباش (شخصیت مهربان از منظر روان‌شناسی)

وقتی نصیحت جایز است ارائه نصیحت در دو موقعیت مشمول استثناء و جایز بشمار می آید. موقیت نخست عبارتست از زمانی که در حوزه فعالیت حرفه ای، نیروهای تحت امر شما از عهده انجام کاری بر نمی آیند و فرصت نیز تنگ است.

اگر به دستورات ما گوش فرا دهند، انان را مدیون خود ساخته ایم و اگر عمل نکنند، ممکن است باعث رنجش یا خشم ما شوند. این فرایند، مانع از تحریک قوه خلاقیت و جستجوگری و اسباب تحقیر شخص خواهد شد.

نصیحت گوئی یکی از الگوهای سلطه بر دیگران محسوب می شود. "نصیحت"بذات خود حاوی دستورالعمل های اخلاقی است. ما دیگران را با کلماتی همچون"باید" و "نباید" تحت سیطره خود میگیریم.

به عبارت دیگر ما در واقع به دیگران نصیحت ارزانی میکنیم زیرا این عمل، منافع و مصالح ما را براورده میکند حال انکه در ظاهر چنین به نظر می رسد که قصد ارائه خدمت به دیگران را داریم!

هنگامی که ما دیگران را به باد نصیحت میگیریم، انان را از مهارت در تصمیم گیری و احساس خوبی که بعد از اتخاذ تصمیم های صحیح نصیب شان می شود محروم میکنیم.

چرا نصیحت پراکنی، خطاست؟ الف) این عادت به معنی تحقیر و تحمیق دیگران است. نصیحت پراکنی بدان معناست که مخاطب شما فاقد توان عقلی یا عاطفی برای حل مشکلات خود قلمداد میشود. به یاد داشته باشید که مخاطب شما در جستجوی یک احساس خوب است اما نصیحت گوئی شما او را به خواسته اش نخواهد رساند. آنچه که دیگران –واقعا- بدان نیاز دارند آن است که اجازه دهیم خودشان تصمیم بگیرند.

قبل از تصمیم گیری در مورد درخواست ها و انتظارات دیگران، بخوبی بیاندیشید. در صورت لزوم" نه" بگوئید. مخالفت خود با درخواست ها و انتظارات دیگران را توجیه و تفسیر نکنید تا وام دار و مدیون جلوه نکنید.

"شخصیت دائما مهربان" دروغ نمیگوید اما بنا به ضرورت های مختلف، به بزک کردن حقائق عادت دارد. مثلا هنگامی که قصدارد تا در یک موقعیت تهدید آمیز بین دو نفر وساطت کند، و یا تعریف و تمجید از "اشخاص برانگیخته" در حالی که این سخنان هیچ معنایی برای انان ندارد. گاه نیز شخصیت دائما مهربان حقایق را پنهان میکند تا مانع از رویاروئی با اشخاص مهم شود. در سایر مواقع، او با بزک کردن سخنانش قصد دارد تا عواطف سایر مهربانان را جلب کند.

خطای هفتم: نصیحت پراکنی "شخصیت دائما مهربان" آرزو دارد که به کمک دیگران بشتابد و بذل و بخشش نصیحت یکی از اقدامات رایج در بین شخصت های دائما مهربان است. زمانی که از ما طلب پند و نصیحت میکنند و یا هنگامی که رفتار دیگران را نمی پسندیم فورا سلاح نصیحت گوئی را به دست میگیریم.

خطای هفتم: نصیحت پراکنی "شخصیت دائما مهربان" آرزو دارد که به کمک دیگران بشتابد و بذل و بخشش نصیحت یکی از اقدامات رایج در بین شخصت های دائما مهربان است. زمانی که از ما طلب پند و نصیحت میکنند و یا هنگامی که رفتار دیگران را نمی پسندیم فورا سلاح نصیحت گوئی را به دست میگیریم

اگر بنابر عادت شروع به بازی با کلمات و ماله کشی کردید، بهترین اقدام آن است که فورا عذرخواهی کنید و تاکید کنید که قصد رنجاندن مخاطب را ندارید اما ناچارید که صادقانه سخن بگوئید.

"بحران صداقت"یعنی موقعیتی که شخص ناچارست بین حقیقت و محبوبیت یکی را اتنخاب کند

"بحران صداقت"یعنی موقعیتی که شخص ناچارست بین حقیقت و محبوبیت یکی را اتنخاب کند

"بحران صداقت"یعنی موقعیتی که شخص ناچارست بین حقیقت و محبوبیت یکی را اتنخاب کند

تجاهل و بازی با کلمات، خطاست! هنگامی که "شخصیت دائما مهربان" در چنین تنگنائی قرار می گیرد، اتنخاب هریک از این چهار رویکرد به زیان او تمام خواهد شد اما چاره ای جز انتخاب نیست. ما بعنوان شخصیت دائما مهربان ترجیح می دهیم که با بزک کردن رویداد ها، از کنار حقائق بسلامت بگذریم.

هرگاه دچار احساس شکست و سرخوردگی می شویم، خشم ما را به تحرک وا می دارد. خشم به ما کمک میکند تا رفتار دیگران نسبت به خود را تغییر دهیم. ایرادی که بر "شخصیت مهربان" وارد است آنست که وی با فروخوردن خشم خویش به دیگران اجازه می دهد تا به حقوق حقه او تعدی کنند

رهائی یافتن از خصلت کمال گرائی مفرط انسان دارای توانائی لازم برای پرهیز از خصلت کمال گرائی مفرط هست و این توانائی یکی از ارزشمند ترین قابلیت های انسان است. بدین منظور شما نیازمند به ۲ اقدام بنیادین هستید: گام اول: باور داشته باشید که کمال گرائی مفرط، خطاست و این خصلت هدفی جز جلب توجه دیگران ندارد. گام دوم: تصمیم بگیرید که خود را از شر این خصلت خلاص کنید. این تصمیم، نخستین گام در مسیر صحیح است.

"غم"یعنی اندوهگین شدن به دلیل از دست دادن یک چیز مهم و فرایندی است که به شخص کمک میکند تا شکیبا و صبور باشد. بعلاوه اینکه"غم"در واقع سازوکار پذیرفته شده و مقبولی برای ابراز ناخرسندی است.

شما این اجازه را دارید تا در احساسات دیگران شریک شوید و عواطف خود را به هنگام بروز مشکلات و تنگناها ابراز کنید. هنگامی که شخص با دشواری هائی روبرو میشود شما بعنوان "شخصیت دائما مهربان" بصرافت می افتید تا آنان را مورد لطف و ترحم قرار دهید اما بخاطر داشته باشید که حس ترحم به آنان کمکی نخواهد کرد. آنان چیزی بیش از ترحم را از شما انتظار دارند: اشتراک عاطفی و اینکه در لحظاتی که دچار احساس ضعف، شکست و شک هستند، شما را در کنار خود بیابند. احساسی که شخص نسبت به خود دارد بر احساسی که نسبت به ما دارد تأثیر خواهد گذاشت و این تاثیرگذاری تا مدتها بقوت خود باقی خواهد ماند. اگر رفتار شما نشانه رعایت حریم خصوصی و استقلال دیگران باشد در رویاروئی با مشکلات خود توانمند تر ظاهر خواهند شد و به تداوم یافتن رابطه شان با ما علاقه بیشتری نشان خواهند داد.

دومین موقعیتی که شما میتواند به نصیحت گوئی مشغول شوید، مربوط به موقعیت های خاص و کاملا اورژانسی است.