بریده‌هایی از کتاب من و کتاب

خدایا بهترین پاداش خود به صالحان را به این جوانان پاک عطا کن ... و ما را نیز از آن عشق و اخلاص سهمی عنایت فرما. آمین.

نقد ادبی را که نویسندهٔ آن یکی از همین بچه های انقلاب بود، دستم گرفتم و خواندم. به قدری من تحت تأثیر قرار گرفتم که خواب از سرم پرید و از خوشحالی گریه ام گرفت! گفتم الحمدالله بچه های انقلاب این گونه به میدان پا گذاشته اند و دارند می آیند و کارهای جسورانه می کنند؛ یعنی همان چیز ی که امام همیشه می گفتند: «ماها باید باور کنیم که می توانیم.»

امروز کتاب خوانی و علم آموزی نه تنها یک وظیفهٔ ملی، که یک واجب دینی است

هزاران لحظهٔ پربار در هر روز و شب حماسهٔ هشت سالهٔ ملت ایران مکنون است و هر که با نگاهی هنرمندانه آن ها را ببیند و با قلمی هنرمندانه آن را ثبت و ماندگار کند و پیش از این ها، با توفیقی الهی به این همه دست یافته باشد، مشعل رهروان معراج انسانی را جان مایه و فروغ بخشیده است

بیشتر فضیلت هایی که تاریخ انسان را زیور بخشیده و آرایش داده و مشعل و راهنمای افراد بشر شده است محصول لحظهٔ پرباری از زندگی یک یا چند انسان است.

امروز کتاب خوانی و علم آموزی نه تنها یک وظیفهٔ ملی، که یک واجب دینی است.

این ها خیلی هنرمندانه و خیلی مهم است. ادبیات، این گونه ماندگار می شود. چرا من آخوند در یک کشور اسلامی، کتاب د ن آرام را می خوانم؟ اگر جاذبه نداشته باشد، اگر این کتاب لایق خواندن نباشد، یک نفر مثل من نمی رود آن را بخواند

احساس می کنم که اگر انسان بخواهد در زمینهٔ معنوی و فرهنگی تر و تازه بماند، جز رابطهٔ با کتاب، که مثل رابطهٔ با جویبار، دائمی و در جریان است و مرتب تازه هایی را در اختیار انسان می گذارد، چاره ای ندارد.

چنانچه شما در قصه یک نکته را درشت کردید و مشخص شد که جهت گیری قصه به سمت آن است، قصه خراب خواهد شد.

من در دوران جوانی زیاد مطالعه می کردم. غیر از کتاب های درسی خودمان که مطالعه می کردم و می خواندم، هم کتاب تاریخ، هم کتاب ادبیات، هم کتاب شعر، هم کتاب قصه و رمان می خواندم.

جای کتاب را هیچ چیزی پر نمی کند. کتاب را باید ترویج کرد. ...

من هر زمان که به یاد کتاب و وضع کتاب در جامعهٔ خودمان می افتم، قلباً غمگین و متأسف می شوم. این به خاطر آن است که در کشور ما به هر دلیلی که شما نگاه کنید، باید کتاب اقلاً ده برابر این میزان، رواج و توسعه و حضور داشته باشد.

در کار فرهنگی نباید مسئلهٔ پول و بودجه، یک مشکل عمده به حساب آید؛ به این معنا که مشکلات و نقایص فرهنگی را در ردیف نیازهای بودجه ای و در آخرهای لیست قرار ندهیم؛ بلکه در اول های لیست، اگر نگوییم در ردیف اول، قرار بدهیم. اگر درست فکر بکنیم، این به صرفهٔ اقتصادی مملکت هم است. یعنی از اینکه بودجه و امکانات بیشتر را به کارهای فرهنگی، به خصوص فرهنگ آموزشی، متوجه کنیم، کشور زیان نخواهد کرد؛ زیرا که خود این برای آیندهٔ کشور تولید امکانات می کند.

بنده خودم هم با اینکه گرفتاری کاری ام زیاد است، اما بحمدالله از کتاب منفک نشده ام و در حقیقت نمی توانم هم منفک بشوم. در خلال کارهای فراوان و سنگینی که بر دوش ما هست، دائماً با کتاب سر و کار دارم، احساس می کنم که اگر انسان بخواهد در زمینهٔ معنوی و فرهنگی تر و تازه بماند، جز رابطهٔ با کتاب، که مثل رابطهٔ با جویبار، دائمی و در جریان است و مرتب تازه هایی را در اختیار انسان می گذارد، چاره ای ندارد. البته مسئله، مسئلهٔ چاره داشتن یا نداشتن نیست؛ مسئلهٔ میل و شوق و یک چیز اجتناب ناپذیر برای کسی است که اهل کتاب باشد.۱۰

من می بینم با اینکه درس های موجود از لحاظ حجم و محتوا خیلی سنگین نیست، اما بعضی از جوانان ما فرصتی برای خودشان نمی بینند که بتوانند مطالعات جنبی بکنند؛ درحالی که به نظر من جوان می تواند هم درس بخواند، هم مطالعه کند و هم ورزش کند.۲

این انقلاب، با این عظمت و ابعاد و آثار علمی، از لحاظ ارائهٔ مبانی فکری خودش، یکی از ضعیف ترین و کم کارترین انقلاب ها و بلکه تحولات دنیاست! ...

همه به مفاد و محتوای کتاب احتیاج دارند؛ درحالی که همه از کتاب استفاده نمی کنند.

نقد ادبی را که نویسندهٔ آن یکی از همین بچه های انقلاب بود، دستم گرفتم و خواندم. به قدری من تحت تأثیر قرار گرفتم که خواب از سرم پرید و از خوشحالی گریه ام گرفت! گفتم الحمدالله بچه های انقلاب این گونه به میدان پا گذاشته اند و دارند می آیند و کارهای جسورانه می کنند؛ یعنی همان چیز ی که امام همیشه می گفتند: «ماها باید باور کنیم که می توانیم.»

احساس می کنم که اگر انسان بخواهد در زمینهٔ معنوی و فرهنگی تر و تازه بماند، جز رابطهٔ با کتاب، که مثل رابطهٔ با جویبار، دائمی و در جریان است و مرتب تازه هایی را در اختیار انسان می گذارد، چاره ای ندارد

هرچه امروز مطالعه می کنید، برایتان می ماند و هرگز از ذهنتان زدوده نمی شود.