کتاب مغالطه‌های پرکاربرد، ۴۴ ترفند کثیف برای برنده شدن در بحث‌ها

اکثریت غالبِ انسان‌ها باورهایشان را آزادانه برنگزیده‌اند و باورهایشان نتیجۀ شست‌وشوی مغزی و شرطی‌سازیِ اجتماعی است.

اگر یکی از شهروندان کشوری که با آن می‌جنگیم، به‌صورت مخفیانه، اطلاعاتی دربارۀ آن کشور به ما بدهد، کارش را «دلاورانه» و «شجاعانه» می‌نامیم. اما اگر یکی از شهروندان خودمان اسرار کشور را به همان دشمن اطلاع دهد، او را متهم به «خیانت» می‌کنیم. ما زرنگیم؛ شما حقه‌بازید. ما از مبارزان راه آزادی پشتیبانی می‌کنیم؛ شما از تروریست‌ها پشتیبانی می‌کنید. ما بازداشتگاه درست می‌کنیم؛ شما اردوگاه کار اجباری درست می‌کنید. ما بعضی وقت‌ها عقب‌نشینی راهبردی می‌کنیم؛ شما پا به فرار می‌گذارید. ما دینداریم؛ شما مذهبیِ خشک‌مغزید. ما عزم راسخ داریم؛ شما یکدنده و لجبازید. بی‌اغراق، هزاران کار وجود دارند که می‌توان برایشان در زبان تعبیرهای دوگانه یافت؛ اگر خودمان انجامشان داده باشیم می‌توانیم واژه‌های مثبت برایشان پیدا کنیم و اگر رقیب انجام داده باشد می‌توانیم واژه‌های منفی برایشان پیدا کنیم. بیشتر مردم در تشخیص گفتار دوگانه ماهر نیستند.

علت ناکامی بسیاری از ملّت‌ها این است که رهبرانشان اسیر توصیف‌های غیرواقع‌بینانه از جهان و دشمنانشان هستند

گرایش به اندیشیدنِ خودمحورانه و قوم‌محورانه در تقریباً همۀ انسان‌ها وجود دارد، اما بیشتر انسان‌ها متوجه این گرایش در درون خودشان نیستند.

ما نیز بسیار بسیار شبیه کسانی هستیم که از آنها متنفریم یا می‌ترسیم.

کسانی که دیگران را فریب می‌دهند معمولاً خودشان را هم در این فرایند فریب می‌دهند؛ در غیر این صورت قادر نخواهند بود که با خودشان کنار بیایند. آدم‌ها عموماً دوست دارند که خودشان را افرادی شریف و باانصاف ببیند، نه کسانی که افراد ساده‌لوح دیگر را فریب می‌دهند. در نتیجه، هنگامی که می‌خواهند با توسل به استدلال‌های بد دیگران را فریب دهند ناچارند که خودشان را هم فریب دهند و این باور را در خودشان ایجاد کنند که تفکرشان کاملاً موجه است.

اگر می‌خواهی ذهن انسان را بشناسی، خودفریبی را بشناس.

اینکه حق با کیست اهمیتی ندارد؛ مهم این است که چه کسی برنده است. برخی افراد صاحب قدرت (در شکل ثروت، دارایی، یا سلاح) هستند و همان افراد مشخص می‌کنند کدام حقیقت در بوق و کرنا شود و به گوش همۀ جهانیان رسانده شود و کدام حقیقت به تمسخر گرفته شود، مسکوت بماند، یا سرکوب شود.

اگر همه به هم عشق می‌ورزیدند، بی‌شک جهان بهتری می‌داشتیم. اما جهان ما جهانی آکنده از حرص و طمع، خشونت، خودخواهی، و ظلم است و همۀ اینها محصول خودمحوری و قوم‌محوری‌اند.

فقط در یک صورت است که می‌توانیم ویژگی‌های فکری افراد باانصاف را در خودمان پدید آوریم: در صورتی که به رشد فکری و اخلاقی خودمان متعهد باشیم. نکتۀ کلیدی این است که افراد باانصاف همواره می‌کوشند تا بیشترین اطلاعات را به دست آورند و به گسترده‌ترین نظرگاه دست پیدا کنند و خواستار سرکوب شدن هیچ نظرگاهی نیستند.