کتاب رژیم قلیایی، راز درمان تمام بیماری های من

آنتی اکسیدان‌ها چگونه رادیکال‌های آزاد را نابود می‌کنند. در دهه‌ی اخیر، مباحث زیادی درباره‌ی رادیکال‌های آزاد شنیده‌ایم و می‌دانیم که راه رهایی از آنها، مصرف آنتی اکسیدان‌ها است که به وفور در میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شوند. رادیکال‌های آزاد یک یا تعداد بیشتری الکترون، کم دارند و به شدت ناپایدار هستند. در نتیجه به سلول ها، پروتئین‌ها و DNA حمله می‌کنند تا از آن‌ها الکترون بگیرند و در این میان هر ماده‌ای که به آن‌ها الکترون بدهد آنتی اکسیدان محسوب می‌شود. همان‌طور که قبلاً ذکر شد، ماده‌ای که الکترون بدهد ماده‌ای قلیایی است. پس، آنتی اکسیدان‌ها هم، چون به رادیکال‌های آزاد الکترون می‌دهند ماده‌ای قلیایی به حساب می‌آیند.

چگونه می‌توان کار بدن را راحت‌تر کرد؟ ۱. کاهش بار اسیدی بدن ۲. افزایش ذخایر قلیایی بدن راحت‌ترین و بزرگترین خدمتی که انسان می تواند برای سلامتی خود انجام دهد همین دو کار است.

ممکن است این سوال پیش بیاید که آیا نمی‌شود اسیدی نشویم؟ خیر، تا زمانی که فرآیندهای سوخت‌وساز و یا متابولیسم در بدن انجام می‌گیرد تولید اسید نیز وجود خواهد داشت. هضم مواد غذایی، تولید انرژی از آن‌ها، ترمیم سلول‌های آسیب دیده به کمک این انرژی، ساخت سلول‌های جدید، به کارگیری هورمون‌ها، همه ی این موارد از فرآیندهای سوخت‌وساز محسوب می‌شوند. حتی رشد مو و ناخن، فکر کردن و خوابیدن هم یک فرآیند متابولیک است و همه‌ی این فرآیندها پسماندی اسیدی در بدن تولید می‌کنند که باید دفع شوند. به همین دلیل است که نفس می‌کشیم و ماده‌ای قلیایی مثل اکسیژن را می‌گیریم و ماده ای اسیدی مثل دی اکسید کربن را پس می‌دهیم، به همین خاطر است که آب می‌نوشیم، عرق می کنیم، مدفوع می‌کنیم. بدن ناچار است که به طریقی پسماندهای اسیدی حاصل از سوخت و ساز را دفع کند.

هر ماده‌ای که الکترون بیشتری دارد ماده‌ای قلیایی و در عین حال آنتی اکسیدان است. مواد غذایی قلیایی مانند میوه‌ها، سبزی‌ها، مغزها، ماهی‌ها و مواد معدنی که به عنوان آنتی اکسیدان شناخته می‌شوند با توجه به اینکه الکترون زیادی دارند، می‌توانند رادیکال‌های آزاد را خنثی کنند و برای سلامتی بسیار مفید هستند. به طور کلی رد و بدل الکترون و پروتون، زنده بودن را به ما هدیه می دهد. ما انسان ها نیز با داشتن میلیاردها سلول با سوخت وساز فراوان، مانند باطری‌هایی با قطب‌های مثبت و منفی هستیم که همواره در حال رد و بدل کردن الکترون‌ها و پروتون‌ها هستند. در این کتاب بوسیله‌ی قلیایی شدن به دنبال افزایش ظرفیت باطری خود هستیم.

در یک نگاه ساده، علت تمام بیماری‌ها، آلوده شدن محیط داخلی بدن است که آن را اسیدی شدن می‌گویند. همانگونه که مواد آلاینده‌ی کارخانه‌ها، صنایع و دود خودروها، محیط زیست را آلوده می‌کنند، مواد غذایی نامناسب هم، محیط داخلی بدن را آلوده می‌کند. مهم‌ترین عامل اسیدی شدن بدن ما غذاهای نامناسب یا بهتر بگویم سمومی است که داوطلبانه می‌بلعیم، این سموم می‌تواند ذره ای نمک یا مقدار اندکی شکر باشد. وقتی به عیادت آشنایی که سکته قلبی کرده است می‌رویم، بارها شنیده‌ایم گفته‌اند که اگر کمی به خودم توجه می‌کردم وضعم این نبود. چرا شما هیچگاه باک خودروی بنزینی خود را با گازوئیل پر نمی‌کنید، یا به جای بنزین، یک لیوان شکر داخل باک نمی ریزید؟ زیرا می‌دانید این مواد، آسیب جدی به موتور خودروی‌تان وارد می‌کنند. اما هر روز که مشغول خوردن و آشامیدن هستید، هیچ توجهی نمی‌کنید که آیا این ماده‌ی غذایی، آسیبی به موتور بدنتان می‌رساند یا خیر؟ و متأسفانه بهای این بی‌توجهی بسیار گران است که همان بیماری و درد است.

اگر بدنتان اسیدی است، هر چقدر هم که رژیم‌های لاغری بگیرید، بدن به صورت هوشمند و کاملاً طبیعی، مانع سوخت چربی‌ها می شود. از این گذشته، بدن این کار را برای حفظ جان شما انجام می دهد چرا که بافت های چربی، محل ذخیره‌ی اسیدها نیز هستند. وجود توده‌ی چربی در بدن به این معنی است که چربی، اسیدهای اضافی را در خود ذخیره کرده است تا آسیب کمتری به ارگانهای حیاتی بدن وارد شود. بدن برای اینکه از خودش محافظت کند از چربی‌ها برای انبار کردن اسیدهای معلق در خون استفاده می‌کند. اگر این سیستم محافظت هوشمندانه نبود، رگ‌ها و هر ارگان دیگری به وسیله‌ی اسیدها تخریب می شدند. برای درک قدرت تخریبی اسیدها بهتر است ناخن خود را بگیرید و داخل نوشابه بیندازید، یک روز بعد ملاحظه خواهید کرد که اثری از ناخن در نوشابه نیست، زیرا اسید موجود در نوشابه آن را حل کرده است. ترسیدید؟ از این نترسید، از اینکه داوطلبانه چنین اسید پرقدرتی را وارد بدن خود می‌کنید بترسید،

قلیایی بشوید تا لاغرتر شوید بطور خلاصه، فرمول ساده‌ی ما این است: از خوراکی هایی که بدن را اسیدی می کنند، کمتر، و از غذاهایی که بدن را قلیایی می‌کنند، بیشتر، استفاده کنیم. یعنی هر وعده‌ی غذایی باید شامل ۸۰ درصد مواد غذایی قلیایی و ۲۰ درصد مواد غذایی اسیدی باشد. کاربردی کردن این گفته بسیار آسان است. به عنوان مثال، به هنگام مصرف ۱۰۰ گرم گوشت، ۴۰۰ گرم سالاد (سبزیجات) مصرف کنیم. مصرف این مقدار سبزیجات اثرات اسیدی و مخرب گوشت را از بین می برد که دورتر توضیحات جامع تر و کامل تری در این خصوص خواهم داد. اگر این راه حلی بسیار ساده، به نظر می‌رسد، تعجبی ندارد چراکه راه حل واقعاً ساده است. اگر تعادل میان اسید و باز را در بدن خود تنظیم کنیم، مجبور نیستیم که به خاطر زیاده روی هایمان، بهایی گران بپردازیم.

تا زمانی که بدن اسیدی است چربی‌ها آب نمی‌شوند. اگر هنوز رابطه‌ی بین قلیایی شدن و کاهش وزن برایتان نامفهوم است جای نگرانی نیست زیرا دورتر توضیحات مفصل‌تری در این خصوص خواهم داد و شما نیز به قلیایی شدن رغبت نشان خواهید داد و در شروع، با کنار گذاشتن شکر، نمک، آرد سفید و نوشابه کاهش وزن چشم‌گیری خواهید داشت و با دیدن تاثیرات شگرف آن، داوطلبانه این سبک زندگی را انتخاب خواهید کرد. امید دارم که به زودی دانش و آگاهی همه‌ی مردم افزایش یابد و حقیقت آشکار شود و البته که مطالب این کتاب، آخرین یافته‌ها در رابطه با کاهش وزن و داشتن زندگی سالم نبوده و نخواهد بود و من هم به تحقیقات خودم در این زمینه ادامه خواهم داد و آن ها را با شما به اشتراک خواهم گذاشت. دکتر عایشه گل چوروحلو

برای اینکه به اهمیت اسیدی یا قلیایی بودن بدن پی ببریم، نتایج تحقیقات زیر بسیار تکان دهنده خواهد بود. زیست شناس فرانسوی دکتر الکسیس کارل در آزمایشی که انجام داد، توانست قلب یک مرغ را به مدت ۲۸ سال زنده نگه دارد. وی قلب جوجه‌ای را که تازه از تخم بیرون آمده بود داخل مایعی قرار داد که تمامی مواد حیاتی در خون مرغ را داشت و موفق به زنده نگه داشتن قلب مرغ به مدت ۲۸ سال شد. رازی که در این آزمایش نهفته است این است که دکتر کارل این مایع را همواره با مایع تمیزتر جایگزین می‌کرد و از این طریق، زنده ماندن قلب مرغ را تضمین می‌کرد. این آزمایش دانشمندان را بسیار تحت تاثیر قرار داد و به طور طبیعی، این ذهنیت را ایجاد کرد که اگر محیطی بسیار مناسب برای سلول ها فراهم کنیم، می توان سلول‌های انسان را ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال زنده نگه داشت.

چه چیزهایی از ما گرفته است؟ قفسه‌های پر از مواد غذایی کنسرو شده سبزیجات و میوه‌جات تغییر ژنتیک یافته حیوانات پرورش یافته در شرایط اسفناک، آب‌های شهری پر از مواد شیمیایی، خانه‌های پر از دارو و... همه‌ی این موارد را نادیده می‌گیریم و وقتی بیماری به سراغمان می‌آید وحشت زده می‌شویم و تازه به دنبال درمان با روش‌های اعجاز گونه می‌گردیم.