بریده‌هایی از کتاب بنویس تا اتفاق بیفتد

«خوبی اتفاق می‌افتد» فلسفه این کتاب است ـ فرض من بر این باور مهم است که اتفاقات خوب رخ می‌دهد و زندگی روایتی است که شما می‌نویسید. ما در قالبی یکنواخت گیر افتاده‌ایم اما آنچه مهم است، ایمان می‌باشد، ایمان به اینکه «خوبی اتفاق می‌افتد».

نوشتن توضیحی تمام عیار از آنچه می‌خواهید، راهی برای گفتن این است که شما معتقدید که این امر قابل‌دستیابی است و آماده دریافت آن هستید.

اجازه دهید نوشتار شما «مکانی برای پارک کردن نگرانی‌هایتان» باشد.

راهی نیست جز یک راه.

وقتی در مخمصه گیر می‌کنم، نمی‌دانم چه کاری باید انجام دهم تا رؤیاهای خود را به واقعیت برسانم، من از تکنیکی استفاده می‌کنم که آن را «نوشتن برای دستیابی به راه‌حل» می‌نامم. بنویسید و بنویسید، تا آنجا که ممکن است ادامه دهید- تا زمانی که پاسخی ارائه شود.

ناپلئون هیل می‌گوید: «بین آرزوی دستیابی به یک چیز و آماده بودن برای دریافت آن تفاوت وجود دارد.»

«خدایا، اجازه بده تا چیزی در زندگی من به آسانی به دست بیاید. امسال به چیزی آسان دست یافتنی نیاز دارم!»»

انجام آن آسان است: لیست کردن برای بیان هدف نیازی به نوشتن دفتر ندارید. لیست کوتاه و ساده‌ای از موارد، تا حد امکان موارد خاص، اهداف شما را به همان شکل با توصیف استادانه‌ای روشن می‌سازد، و شاید حتی قدرتمندتر و مؤثرتر هم باشد.

اگر اوضاع ناامیدانه به نظر می‌رسد و از پیمودن همه راه‌ها خسته و درمانده شده‌اید (بنابراین فکر می‌کنید)، و اگر می‌دانید که می‌خواهید در کجا باشید و سرنخی برای رسیدن به آنجا ندارید، بهترین توصیه من به شما این است: آن صفحه را پر کنید و ادامه دهید تا صفحه را پر کنید، صفحه بعدی را هم پر کنید. آن صفحه شماست. آن را پر کنید، و تا زمانی که مشغول نوشتن هستید، به سراغ صفحه سوم بروید. شما از قدرت خودتان و راه‌حل‌های تولیدی‌تان تعجب خواهید کرد. شما تغییری را در تفکر خود تجربه خواهید کرد، که با دستیابی به موفقیت همراه می‌شود.

چقدر می‌ترسم از اینکه به صورت رودررو و از نزدیک تو را دوست داشته باشم. تو می‌توانی ببینی که چگونه من دچار حواس‌پرتی می‌شوم وقتی که در کنارت نباشم. روحم تشنه محبت است و از صمیمیتی که می‌توانیم در کنار هم داشته باشیم، می‌ترسد.

افراد زیادی وجود دارند و من یکی از آنها بودم که برای زندگی خود هیچ کار خاصی انجام نداده بودم.

از زیاده‌طلبی نترسید. حتی آن جاه‌طلبی‌هایی که هیچ وسیله عملی برای تحقق آن وجود ندارند، بنویسید.

هیچ راه صحیح یا روش اشتباهی برای انجام آن وجود ندارد. زندگی روایتی است که شما در نوشتن آن دست دارید. بیایید شروع کنیم.

جملۀ «قبل از اینکه بوجود آید، آن را بسازید»، پله‌ای از اعتقاد است، این جمله مانند نوشتن به شما می‌گوید باور داشته باشید قابل دسترسی است.

از فهرست کردن به عنوان فرصتی برای متبلور ساختن اهدافتان استفاده کنید ـ تا بدانید به چه چیز بیشتر اهمیت می‌دهید. فهرست را همه وقت و همه‌جا در دست داشته باشید و به طور مرتب به آن نگاه کنید. بخصوص وقتی قلب شما می‌ترسد. آن را در ذهنتان تعریف کنید. باخود تکرار کنید: این چیزیست که می‌خواهم و برای من صبر کرده است.

آیا ضمیر ناخودآگاهتان پاسخ می‌دهد؟ وقتی شما سؤالی را در شب مطرح می‌کنید و پاسخ آن را صبح می گیرید، یک فرد شکاک می گوید ضمیرناخودآگاه به شما پاسخ داده است. شاید درست باشد، اما ممکن است خدا باعث شود ضمیرناخودآگاه پاسخ شما را بدهد.

بنویسید تا واضح شود تعهدتان امکان‌پذیر است، و سپس فعالیت در اینجا باعث ایجاد تحرک در جای دیگری می‌شود. بنویسید تا اتفاق بیافتد. هرگز نخواهید فهمید چه موقع سیگنال شما در جزیره دیگر فرستاده می‌شود.

[روش درست یا غلطی برای انجام آن وجود ندارد. زندگی حکایتی است که با دست خود می‌نویسید. بگذارید شروع شود.]

هرچه هدف و آرزویتان جذاب‌تر و رویکرد شما به آن سرگرم‌کننده‌تر باشد، افراد و موارد بیشتری وارد بازی می‌شوند تا رویایتان واقعی گردد.

او با تنظیم فیلتر به شما کمک می‌کند از وجود موارد معین در اطرافتان آگاه باشید.