بریده‌هایی از کتاب نبرد من

برای حفظ آزادی یک ملت باید آن ملت استقلال سیاسی داشته باشد

اگر مردانی قوی وجود نداشته باشند پس نبرد با گروهی که مثل فولاد محکم هستند کار مسخره‌ای است و حماقت است که اگر نیروی کمی‌داریم تصور کنیم که می‌توانیم دشمن قوی خود را از پای درآوریم.

مبنای اعمال یک شخص را نمی‌توان فقط علت و معلول دانست بلکه باید به دنبال دلیل و منطق هم بود.

با نظریه‌پردازی و صدور تئوری نمی‌توان نیازهای جامعه را فراهم کرد فقط کار کردن اشخاص است که نفع یک جامعه را در پی دارد.

این روزها حتی انسان های ساکن آمازون و سیاه پوستان که دور از تمدن بوده اند و مانند حیوانات زندگی کرده اند با قوانین انسانی آشنا شده‌اند اما یهودیان از آنها هم بی تمدن تر و بی احساس تر عمل می‌کردند. یهودیان موجوداتی خودخواه، سهل انگار و خائن به کشور و خانواده خود بودند

مردان یهودی با دختران مسیحی ازدواج نمی‌کردند اما مرد مسیحی می‌توانست با دختر یهودی ازدواج کند و نتیجه ازدواج محصولی بود که یهود به خوبی از آن به نفع خود استفاده می‌کرد. آنها از همین راه توانسته بودند بسیاری از خانواده‌های اشرافی آلمان را تغییر ماهیت دهند و از این روش برای رخنه در طبقات اشرافی آلمان استفاده می‌کردند. آنها برای اغفال مردم و دشمنان، همیشه از تساوی نژاد و حقوق ملت سخن می‌گفتند و بیان می‌کردند که نباید میان ملت از نظر رنگ و نژاد تفاوتی قائل شد. آنها همچنین در مطبوعات خود سعی داشتند یهود را یک ملت کوچک بی دفاع معرفی کنند که اخلاقیات و صفات منحصر به فردی دارند و جز منافع مردم به چیز دیگری نمی‌اندیشد. و اما هدف آنها از نفوذ در روزنامه‌ها و نگارش مقالات، نفوذ به پارلمان ها و غیره بود

طبیعت کسی را همراهی و تقویت می‌کند که راه درست را پیش بگیرد.

این که دولتی تصور کند با زور اسلحه و جنگ می‌تواند اقتصاد خود را حفظ و پیشرفت دهد تصوری اشتباه است و انگلیس همیشه از راه دوستی و صلح، سیاست بازرگانی و اقتصادی خود را دنبال می‌کرد و با این سیاست بعد از گذشت دو قرن توانسته بود صاحب قدرت اقتصادی شود.

بسیاری از معلمان تاریخ نمی‌دانند که هدف از درس تاریخ آموزش حوادث جنگی به دانش آموزان نیست و حوادث جنگی فایده ای برای دانش آموزان ندارد. این که دانش آموز بداند تاریخ وقوع جنگ ها چه زمانی بوده و مارشال چندم در چه تاریخی به دنیا آمده است بی فایده است. چیزی که در جنگ ها مهم هست، علت وقوع جنگ و تحقیق درباره نبردها و حوادث تاریخ است.

نکته جالب توجه این است که هر چقدر فکر بزرگ‌تر باشد عملی کردن آن سخت تر خواهد شد، کار همیشه برای بنیانگزار یک فکر سخت است چون همه انجام آن را تقریبا محال می‌دانند مثل بنیانگزاران ادیان که مردم آنها را در زمان زنده بودنشان نفرین می‌کنند و حقیر و کوچک می‌کنند چون از نظر مردم نظریات آنها واقعیت هست، اما غیرقابل اجراست.

مجلس پارلمان برای نمایندگان، محل خدایی و آقایی است و بعد از اتمام دوره چهارساله نمایندگی، آنها همچون حیوانی رام و آرام می‌شوند و دست از عربده کشی و درندگی برمی‌دارند و مردم را برای دوره بعدی آماده می‌کنند، کارهایی که برای مردم انجام داده‌اند را بزرگنمایی می‌کنند و می‌خواهند که مردم یکبار دیگر پشت آنها بایستند و رای خود را به نفع آنها داخل صندوق‌ها بیاندازند. وقتی با جواب منفی از سوی مردم رو به رو می‌شوند به حیله و فریب و ظاهر سازی متوسل می‌شوند و قیافه حق به جانب به خود می‌گیرند و مردم را وادار به این بازی می‌کنند و مردم را دوباره فریب می‌دهند تا پای صندوق‌ها بیایند و رای خود را به نفع این حیله‌گران داخل صندوق بیاندازند. ااین اتفاق هر بار و هر دوره تکرار می‌شود و نمایندگان هم چون کرم‌هایی در درونسیاست پیله می‌کنند و زمانی که به خوبی خود را از سیاست بارور و قوی کردند و از برگ‌های سیاست به نفع خود تغذیه کردند؛ پیله را می‌شکافند و به پرواز در می‌آیند. عجیب‌تر این است که این اتفاق بارها در آلمان تشکیل می‌شود و ملت در دام این حیله‌گران قرار می‌گیرند و نتیجه این فریب چیزی جز غلبه قدرت ستمکاران بر آنها نیست.

به عقیده من علت اصلی شکست آلمانی‌ها همین نکته بود چون هر چیزی که می‌شنیدند برخلاف واقعیت بود و آنها با چشمانی بسته و بدون هیچ اطلاعاتی مقابل دشمن قرار می‌گرفتند و معمولا در مقابل دشمن شکست می‌خوردند و عقب‌گرد می‌کردند.

تبلیغات سیاسی اصول خود را دارد، مثلا نباید در تبلیغات، دشمن را به سخره گرفت و او را کوچک کرد. دقیقا روزنامه‌های آلمان همین اشتباه را مرتکب می‌شدند و سربازان اتریش را تضعیف می‌کردند و در واقع سربازان خودی را فریب می‌دادند. سربازان فریب می‌خوردند و همه توان خود را برای از بین بردن دشمن به کار نمی‌گرفتند و جرات و جسارت آنها کم کم به تنبلی و سستی تبدیل می‌شد. برعکس آلمان تبلیغات سیاسی انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها جنبه تاریخی و علمی‌داشت و به عنوان مثال برای تحقیر آلمانی‌ها آنها را یک قبیله کوچک معرفی می‌کرد که وحشی‌گری آموخته‌اند و این باعث استرس سربازان می‌شد و از شنیدن اسم آلمان وحشت زده می‌شدند. البته که این خیلی هم درست نبود چون سربازان گاهی چنان وحشت زده می‌شدند که فکر می‌کردند با این اسلحه کوچک نمی‌توانند از پس آلمان‌ها برآیند.

تاریخ برای همه مردم به منزله درس عبرت است و انگلیس مقابل آلمان بزرگترین خطر محسوب می‌شد.

تنها سرگرمی‌من در آن سالها خواندن کتاب بود، سرگرمی‌که به خاطر به دست آوردن آن مجبور بودم اغلب اوقات خود را بدون غذا سر کنم به همین دلیل کتاب ها را با علاقه و عمیق مطالعه می‌کردم. مطالبی را که از آن کتاب ها آموختم هنوز هم بعد سالیان سال مورد استفاده ام قرار می‌گیرند.

این صنعت عالی و ممتاز که شخص باید منافع دیگران و سازندگی اجتماع را بر منافع خود مقدم دارد؛ اساس سازمان و اولین شرط تمدن حقیقی انسانی است. به عنوان مثال یهودیان نقطه مقابل آریایی‌ها هستند چون اساس زندگی خود را حفظ جان و منافع خود قرار دادند. علت اینکه یهودیان از هزاران سال قبل باقی مانده‌اند و هنوز هم در بین ما زندگی می‌کنند این است که همواره در حفظ جان و منافع خود تلاش کرده‌اند و منافع اجتماع را به منافع خود تقدم نداده اند از سوی دیگر هیچ ملتی مانند یهودیان نبودند که کمترین تغییر را داشته باشند. هیچ ملتی مانند یهود نبوده که در جنگ‌ها و انقلاب‌ها و حوادث مختلف با ملل دیگر مخلوط شود اما کمترین تغییر را داشته باشد.

شاید بتوان گفت یک سوم شکست ارتش آلمان برعهده تبلیغات تو خالی نمایندگان دولت بود که در دوران صلح به جای برطرف کردن نواقص، در اذهان عمومی‌ارتش آلمان را در مقابل نیروهای دشمن قوی جلوه داده بودند.

این روزنامه‌ها بودند که ملت آلمان را غیر طبیعی بار آوردند و عادات وصفات انسانی آنها را مورد تحقیر قرار داده و آنها را بی اراده و بی اعتماد به هم کردند. آنها با چاپلوسی دولت را سد محکمی‌جلوه دادند و تا آنجا پیش رفتند که دولت را خدای روی زمین ساختند و ملت ار از دولت جدا کردند و کار را به جایی رساندند که مردم این سد محکم را واژگون کنند.

دولت ضمن اینکه سازمان آموزش و پرورش را تحت نظر می‌گیرد باید با مراقبت به مطبوعات کشوری از انتشار مقالات دروغ جلوگیری نماید و دورادور باید بر انتشار مطبوعات نظارت کند چرا که دولت نباید بر روزنامه‌نگارها نفوذ نماید چون در این صورت آزادی مطبوعات زیر سوال می‌رود.

اطرافیان امپراتوری چاپلوسانی بودند که از ارباب خود اطاعت تام داشتند و با چاپلوسی و تکریم و تعظیم جیب های خود را پر می‌کردند و با کنار زدن افراد صالح و با نفوذ و درستکار، آزادی و دموکراسی را نابود کرده و مانع رشد افکار اصیل و با هویت می‌شدند.