کتاب همسفر شهدا

تلاش کنید که نمازهایتان را اول وقت بخوانید.

از شهدا می‌گفت. از راه ورسم زندگی آن‌ها، از شجاعت و شهامت آن‌ها، از ایمان و اخلاص آن‌ها،

مگر حسین بن علی (ع) به شهادت رسید که ما گریه کنیم و بر سینه بزنیم؟! آری گریه کردن و سینه زدن خوب است اما وقتی هدف را نمی‌دانیم چه سود! نوکری واقعی یعنی ادامهٔ راه امام حسین (ع) و چه زیبا گفت آوینی: چه جنگ باشد و نباشد راه من و تو از کربلا می‌گذرد یعنی اینکه: کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

همان روزهای اول بود. یکی از بستگان آمده بود خانه. گفت: دیشب در عالم خواب سید را دیدم. در ذهنم بود که از او سؤال بپرسم. می‌خواستم بدانم چه چیزی بیشتر در هدایت ما مؤثر است؟ در آن دنیا چه چیزی به درد می‌خورد؟ سید بلافاصله گفت: اینجا خیلی از امام حسین (ع) می‌پرسند! تا می‌توانید برای آقا کار کنید.

می‌گفت: خداوند در قرآن فرموده: مؤمنان از آنچه خدا روزی آن‌ها کرده انفاق کنند. اینکه اضافهٔ مال را بدهی می‌شود صدقه اما باید از آنچه به آن علاقه داری بگذری.

در هنگامی که کسی، حتی بچه‌ای کوچک مشغول صحبت بود، خوب گوش می‌کرد. بعد خوب فکر می‌کرد و جواب می‌داد. اخلاقش نمونهٔ اخلاق بزرگان دین بود. در کارهای مسجد و کارهای فرهنگی جملهٔ حضرت امام را می‌گفت: ما مأمور به انجام وظیفه هستیم. نه گرفتن نتیجه.

زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست.

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

همیشه در گوشهٔ جنوب شرقی گوهرشاد جمع می‌شدیم. می‌گفت: از اینجا گنبد به زیبایی پیداست. این گوشه، زاویهٔ عشق است!

یعنی چی! اصلاً همهٔ مشکل ما از دست این خوابِ! ما خوابیم اما شیطان همیشه بیداره.