بریده‌هایی از کتاب کویر، انسان، سکوت

انسان به میزانی که می‌اندیشد، انسان است؛ به میزانی که می‌آفریند، انسان است؛ نه به میزانی که آفریده‌های دیگران را نشخوار می‌کند.

انسان به میزانی که می‌اندیشد، انسان است؛ به میزانی که می‌آفریند، انسان است؛ نه به میزانی که آفریده‌های دیگران را نشخوار می‌کند.

مرگی که ضرری برای هیچ‌کس نداشته باشد، بی‌ارزش‌ترین مرگ‌ها است. منطق، چنین مرگی را پوک می‌داند، چون به کار مردم و زندگی نمی‌آید.

انسان به میزانی که می‌اندیشد، انسان است؛ به میزانی که می‌آفریند، انسان است؛ نه به میزانی که آفریده‌های دیگران را نشخوار می‌کند.

زمانی فرهنگ به وجود می‌آورد که این فکر تازه، در روح پخته بشود، و برای [پخته شدن] این عقیده در وجدان جامعه [در جهت] تکوین فرهنگ، نهضت احتیاج زیادی به زمان دارد ... فرهنگ، روحی دارد که در ذائقه، رفتار، هنر، ذوق و... دخالت می‌کند و حل می‌شود.

انسان به میزانی که می‌اندیشد، انسان است

و انسان به میزانی که می‌اندیشد، انسان است؛ به میزانی که می‌آفریند، انسان است؛ نه به میزانی که آفریده‌های دیگران را نشخوار می‌کند.