کتاب یک روز انتظار

پسرک یک روز تمام، یعنی از ساعت نُه صبح، منتظر بود که بمیرد.

پس پسرک یک روز تمام، یعنی از ساعت نُه صبح، منتظر بود که بمیرد.

اما آرام بازی می‌‌کرد و خیلی راحت برای چیزهای بی‌اهمیت به گریه می‌‌افتاد.

پس پسرک یک روز تمام، یعنی از ساعت نُه صبح، منتظر بود که بمیرد.

من که می‌‌دانم می‌‌میرم. در فرانسه که به مدرسه می‌‌رفتم، بچه‌ها می‌‌گفتند آدم با تب چهل و چهار درجه می‌‌میرد، اماالان من صد و دو درجه تب دارم.

آرام روی تختش دراز کشیده بود و انگار حواسش جای دیگری بود. داستان دزدان دریایی هاوارد پلای را با صدای بند برایش خواندم، اما معلوم بود که حواسش به داستان نیست.

نباید نگران باشی. ـ نگران نیستم، اما انگار دستِ خودم نیست

ـ فکر می‌‌کنی چند وقت دیگر می‌‌میرم؟ ـ چی؟ ـ یعنی چقدر به مردنم مانده؟ ـ قرار نیست بمیری، تو حالت خوب است؟ ـ چرا، قرار است بمیرم. خودم شنیدم گفت تبش صد و دو درجه است.

نگران نیستم، اما انگار دستِ خودم نیست.

ـ یعنی چقدر به مردنم مانده؟