بریده‌هایی از کتاب در پی بیلی پر سفیده

ـ فک کنم تو زیادی نفس می‌‌کشی. ـ سرخپوست‌ها یک سوم بیش‌تر از سفیدپوست‌ها و یک چهارم بیشتر از سیاه‌ها نفس می‌‌کشن.

ـ از دخترای سرخپوست خوشش می‌اومد و با چندتایی‌شون دوست شد. براشون اون قدر دونات خرید که چاق‌شدن و ولشون کرد. حالا رفته شهر و دنبال دخترای مکزیکیه. این چیزیه که من شنیدم.

بیلی پَرسفیده سفیده یا سرخپوست؟ ـ این دیگه چه سؤالیه؟ بهتره از این‌جا بری. ـ رو درِ خونه‌ی من یه یادداشت گذاشته و من نمی‌شناسمش. فقط می‌‌خوام بدونم چه شکلیه. قد بلند؟ کوتاه؟ چی؟ ـ گم شو. این را گفت و در را کوبید. اولیور یادداشت را داخل توری چپاند. به سمت وانتش رفت و پشت فرمان ولو شد. زوج نو‌جوان داشتند برمی‌گشتند و سرراهش سبز شدند. از دور صدای آژیر شنید. ماشینش را روشن کرد و دور شد.

الیور کمپل بیلی پَرسفیده را ندیده بود. اسمش هم نشنیده بود، اما یادداشتی بر درب پشتی خانه‌اش، او را نُه صبح یکشنبه‌ای سرد و زمستانی به محله‌ی سرخپوست‌ها کشاند.

«هی چرا برای من یادداشت می‌‌‌ذاری؟» یا شاید «دور و بر خونه من پیدات نشه!»