بریده‌هایی از کتاب رهنمای طریق

نماز، عصاره و خلاصه‌شده‌ی رفتار و اعمال ما در طول روز است. اگر تمام رفتار و اعمال آدمی با حساب و کتاب باشد، نماز او درست خواهد شد.

غیبت این است که عیب برادر و خواهر مؤمنی را در پشت سر او بگویی؛ عیبی که مخفی بوده و کسی از آن خبر نداشته است

به‌راستی امامت اندازه‌ای فراتر و مقامی والاتر و موقعیتی بالاتر و آستانی منیع‌تر و عمقی بیشتر از آن دارد که مردم با عقل خود به آن برسند یا با رأی و نظر خود آن را درک کنند یا به انتخاب خود امامی را منصوب نمایند.

راه از بین بردن منیّت نفس و ایجاد اخلاص در عمل چیست؟ بنده توفیق ذاکری اهل‌بیت (ع) را دارم و گاهی در مجالس، تأثیرگذاری بر روی مخاطب از اصل عمل در نظرم مهم‌تر می‌شود. به بنده توصیه‌ای بفرمایید. از بین بردن منیّت، کاری است هیهات! اخلاص هم، کلاسِ بندگان خاصّ خداست. شما در ذاکری اهل‌بیت (ع) چند کار بکنید: اوّل، هرآنچه که می‌خوانید، از مقتل و شعر، صحیح و درست باشد و مأخذ داشته باشد. دوم، احترام سایر ذاکران اهل‌بیت (ع) به‌خصوص بزرگ‌ترها را داشته باشید. هرجا که شما را دعوت کردند، به‌ویژه مجالس کم‌جمعیت، رد نکنید. گاهی همین مجالس قبول خواهد شد و گاهاً می‌شود، مجالسی که در ظاهر باحال و پر جمعیت است، یک ذرّه هم ارزش ندارد. این کارها همه، شدنی است. به بقیه‌ی کارها کار نداشته باشید! باید خدای متعال مرحمت کند تا آن منیّت‌ها کم شود و اخلاصی پیدا شود. البتّه شما باید مواظب چشم، گوش و زبان خود باشید. گناه، سمّ مُهلکی است و امام‌حسین (ع) را از آدم می‌گیرد.

پرگناه‌ترین مردم در روز قیامت کسانی هستند که بیشتر سخنان بیهوده می‌گویند. (نهج‌الفصاحه: ۲۳۷)

. «قالَ رسولُ الله (ص) (: أوحَشُ الوَحشَةِ قَرینُ السَّوءِ»؛ ترسناک‌ترینِ وحشت‌ها، داشتن هم‌نشین بد است. (بحارالأنوار: ۶۹، ۳۱۶)

از علی (ع) سؤال شد: کدام برتر است؛ عدل یا جود؟ حضرت فرمودند: عدل، امور را در جای خود قرار می‌دهد، ولی جود آن‌ها را از جایگاه خود بیرون می‌برد. عدل، حافظ عموم است و جود، سودبخش به عده‌ای خاصّ است. پس عدالت، شریف‌تر و برتر است. (بحارالأنوار: ۷۲، ۳۵۰)

انسان مؤمن نباید موسیقی گوش بدهد. حضرت‌امام (ره) موسیقی مطرب را به‌طور مطلق حرام می‌دانسته‌اند. ایشان در کتاب چهل‌حدیث خود از استاد بزرگوارشان نقل می‌کنند که موسیقی، اراده را سست می‌کند.

استاد معظّم ما دام‌ظلّه (مرحوم‌آیت‌الله‌شاه‌آبادی) می‌فرمودند: بیشتر از هرچه، گوش کردن بر تغنّیات، سلب اراده و عزم از انسان می‌کند.

اوّلاً، فقط خدا را بندگی کنید و ثانیاً، جز بندگی کاری نکنید و فقط بندگی کنید؛

برای ترک گناه ابتدا باید گناهان را بشناسید، پس کتاب «گناهان‌کبیره» تألیف آیت‌الله‌دستغیب (ره) را به دقّت مطالعه کنید؛ همچنین برای شناخت واجبات علاوه‌بر رساله‌ی مراجع تقلید، کتاب «واجبات و محرّمات» آیت‌الله‌مشکینی (ره) را مطالعه نمایید.

بیداری برای نماز صبح و حتّی برای نماز شب آدم، بسته به روز قبل اوست. اگر روز و شب قبلش پاک باشد برای نماز صبح و حتّی برای نماز شب بیدار خواهد شد

«استاد شما، علم شماست. به آنچه که به آن یقین دارید عمل نمایید، خداوند متعال شما را در ادامه‌ی مسیر راهنمایی می‌فرماید.

عمل به واجبات و ترک محرّمات کمترین سطح بندگی و مرحله‌ی اوّل آن است.

به‌خاطر بدرفتاری با پدر و مادر بروید و دست و پای آن‌ها را ببوسید؛ معذرت خواهی کنید؛ التماس کنید و آن‌ها را قسم بدهید که از شما بگذرند

از هرجریمه‌ای مهم‌تر این است که آدم متعهّد شود در مورد هرکسی صحبت کرد، حتماً از خودِ او رضایت طلب کند و من فکر می‌کنم این، بهترین راه برای آن است که زبان آدم مؤدّب شود

برای رهایی از حدیث نفس، همیشه با وضو باشید و زیاد قرآن بخوانید. در مفاتیح‌الجنان هم نماز حدیث نفس وجود دارد؛ همچنین ادعیه‌ی دیگری نیز در همان باب از مفاتیح‌الجنان برای مقابله با حدیث نفس وجود دارد.

قدم اوّل برای مبارزه با وساوس شیطانی، به‌ویژه در مسائل جنسی، کنترل غذایی است. ما معمولاً بیش از حدّ لزوم غذا می‌خوریم و کالری جذب می‌کنیم. همین امر باعث زحمت در جنبه‌های مختلف می‌شود.

دلایل متعدّدی باعث می‌شود که نماز صبح قضا بشود: -خستگی طول روز -زیادت خوراک -زیادت حرف زدن -تلویزیون زیاد نگاه کردن و فیلم دیدن -گناه کردن مخصوصاً غیبت می‌تواند باعث قضا شدن نماز شب و نماز صبح باشند

فرموده‌اند: «مَنْ قَرَعَ باباً وَ لَجَّ وَلَجَ»؛ هرکس دری را بکوبد و پیگیری کند، در به رویش باز می‌شود.