بریده‌هایی از کتاب مدیریت ذهن برای پیروزی و موفقیت

خودپنداره با عادات و نگرش‌های شما شکل می‌گیرد و باعث می‌شود شما مثل خودتان عمل کنید. خودپنداره به رفتار شما جهت می‌دهد. این یعنی که هر شخصی روش خاص خودش را برای رفتار کردن دارد.

ذهن شبیه به یک زیردریایی است. ذهن خودآگاه پریسکوپ این زیردریایی است. ذهن ناخودآگاه موتور آن و خودپنداره هم دریچه سوخت موتور است. ذهن ناخودآگاه همواره از ذهن خودآگاه می‌پرسد که چه چیزی را می‌بیند؟ و سپس زیردریایی را به همان سمت می‌راند. سرعت این زیردریایی به خودپنداره بستگی دارد.

اصل پنجم مدیریت ذهنی خودپنداره و عملکرد همیشه با هم برابرند. برای تغییر عملکردتان ابتدا باید خودپندارهٔ خود را تغییر دهید.

بیانیهٔ عملیاتی اصل چهارم «من می‌دانم که خودپنداره‌ام من را وادار به انجام کاری می‌کند که در خودآگاهم به تصویر کشیده‌ام. این من هستم که تعیین می‌کنم چه چیزی تصویر شود و تنها آن چیزی را تصور می‌کنم که می‌خواهم اتفاق افتادنش را به چشم خودم ببینم.»

تنها امید ما مثبت بودن است. خلق تصاویر مثبت منجر به کسب نتایج مثبت توسط ناخودآگاه می‌شود. اگر منفی فکر کنیم باید انتظار نتایج منفی را هم داشته باشیم.

اصل چهارم مدیریت ذهنی خودپنداره شما را وادار به انجام کاری می‌کند که خودآگاهتان به تصویر کشیده است.

ذهن خودآگاه شامل ذهنیت‌ها و تصاویر ذهنی شما است. ذهن خودآگاه است که تمامی حواس شما را از جمله بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه کنترل می‌کند. این همان چیزی است که شما در ذهن‌تان تصویر می‌کنید و یا به آن فکر می‌کنید.

اگر بتوانید چیزی را تعریف کنید، می‌توانید آن را تکرار کنید. اگر بتوانید تکرارش کنید، می‌توانید به ثبات ذهنی لازم دست پیدا کنید؛ و اگر ثبات ذهنی داشته باشید می‌توانید پیروز شوید.

می‌گویند که نود درصد ورزشی که به آن مشغولند ذهنی است اما تقریباً هیچ تمرینی در این زمینهٔ حیاتی انجام نمی‌دهند. چنین وضعیتی واقعاً باعث تعجب و حیرت است. طی صد سال گذشته ورزشکاران و فعالان کسب‌وکار به طور فزاینده‌ای از اهمیت مهارت‌های ذهنی آگاه شده‌اند.

فکر کردن به پیروزی را بگذارید برای دورهٔ تمرینات و در رقابت‌های بزرگ، ذهن خودآگاه خود را [فقط] متوجه عملکردتان کنید. در غیر این صورت فکر باختن همیشه در حین مسابقه به سراغ‌تان می‌آید.

خودپندارهٔ شما باید باور کند که شما [درست] مثل خودتان برنده هستید. یکی از راه‌های ارتقای چنین نگرشی این است که تصور کنید هر بار که تمرین می‌کنید، یک عملکرد پیروزمندانه دارید. به این ترتیب به خودپنداره‌تان نشان می‌دهید که [درست] مثل خودتان برنده خواهید شد و با این کار احتمال پیروزی در مسابقات پیش رو افزایش یافته و در منطقه امن ذهن‌تان قرار خواهید گرفت.

معنای پیروزی یک مفهوم کاملاً شخصی است و برای هر فردی متفاوت است؛ اما به هرحال آن چه روشن است این است که ارزش تو به عنوان یک انسان هیچ ارتباطی با امتیازی که امروز کسب می‌کنی ندارد.

کسب امتیاز تابعی از اجرای عالی است که نتیجهٔ آن چیزی جز پیروزی نیست، اما فکر کردن به پیروزی می‌تواند تمرکز شما را از یک اجرای مناسب در حین رقابت دور کند. راه حل مناسب، فکر کردن به فرایند است.

قهرمانانی که هنگام مسابقه برای کسب پیروزی تلاش خودآگاه دارند، به ندرت موفق می‌شوند. درست شنیدید. برنده‌ها تلاش نمی‌کنند که پیروز رقابت باشند.

انتظار پیروزی داشتن، حسی درونی است که از تمرکز یک قهرمان بر روی عملکردش نشأت می‌گیرد. او در سطحی از هماهنگی قرار دارد که در آن انتظار و عملکرد او متعادل هستند.

وقتی که یک ورزشکار نظام ذهنیاش را برای اجرایی خوب آماده می‌کند، پیروزی هم خودبه‌خود در مسیرش قرار می‌گیرد؛ اما نظام ذهنی بسیاری از ورزشکاران فقط مملو از آرزوی پیروزی است.

اگر در حد و اندازهٔ یک برنده ظاهر نشوید، هیچ‌وقت شانسی برای پیروزی نخواهید داشت.

اصلی‌ترین چیزی که باعث تمایز برنده‌ها از دیگران می‌شود، شیوهٔ تفکر آن‌ها است. برنده‌ها باور دارند که اولین نفری هستند که به خط پایان می‌رسند؛ اما بقیه شرکت‌کنندگان امیدوارند که به چنین موفقیتی دست پیدا کنند.

استعداد همان مهارت است و چیزی نیست که به شما هدیه شود بلکه باید آن را به دست بیاورید.

نود و پنج درصد پیروزی‌ها متعلق به تنها پنج درصد از شرکت‌کنندگان در مسابقات است.